Antares Periplanómenos

Miałem mocno poryty sen. W końcu!. I udało mi się zapamiętać sporo szczegółów.
W zasadzie to zapamiętałem jakoś 3 podróże senne, bo każdy był przedzielony wybudzeniem się, a nawet trwogą.

---

Motyw senny był taki, że daleko, daleko stąd byłem gdzieś w terenie z ludźmi, których znam. Był to jak nic plener fotograficzny, a motywem do zdjęć jak zwykle była przyroda. Tym razem była to noc - a zwierzęta miały być fotografowane w przestrzeni wiejskiej, zabudowanej. Cóż...faktem jest że coraz mniej mają miejsca i szukają swojego kąta tam, gdzie ongiś były lasy, pola ich rodzime mateczniki. Mimo, iż była to noc to "pisanie światłem" było możliwe. Być może noc w onirycznej rzeczywistości ma właściwości zasadniczo inne i fotografowanie nocą jest tam możliwe bez specjalnych zabiegów z naświetleniem. Niestety mój aparat był wyładowany - co jest swoją prawdą, bo w swoim rzeczywistym zapominam naładować akumulatory do dawna! Nie mniej byliśmy w stanie z dużą mobilnością i swobodą fotografować dziką przyrodę, nawet z dachu/platformy kołowego pojazdu. Jednakże nawet mimo otrzymania innego aparatu od jednej z mar nocnych nie byłem w stanie wykonać zdjęcia! Po prostu - w onirycznym świecie widać jest to niemożliwe, jak zabicie mary lub czytanie dłuższych tekstów.
Były tam dziki, borsuki, lisy oraz niedźwiedzie. Niedźwiedzie pozowały cudnie, ale jeden z nich - połączenie wargacza z pluszowym miśkiem, chyba poczuł się poirytowany naszą zuchwałością i rozpoczął szarżę w moim kierunku, gdy był już blisko, mój awatar postanowił się ewakuować i przeszedł przez drzwi w płocie najbliższego domostwa, albowiem stanowisko znajdowało się nieopodal zabudowań.
Zamknąwszy za sobą drzwi cała sceneria zmieniła się, w środku byli śpiący ludzie, którzy za nic mieli największe widowisko świata przyrody, które nocą odbywało się tuż za ich ścianą. Poszedłem dalej i znalazłem się w zupełnie innym miejscu. Był już poranek, ostre wschodzące na pomarańczowo słońce rozświetlało moją znajomą okolicę, lecz o bardziej sferycznej geometrii, jakby linia wzroku perfekcyjnie zakrzywiała rzeczywistość a moja obecność powodowała przesuwanie się sennego wymiaru i tworzenie nowej onirycznej rzeczywistości. Tu począł towarzyszyć mi MW - jak mi wyznał jest uwięziony w tej sferze, ale nie jest tu sam. Są też inne byty, cieniste byty. Widać je tylko o wschodzie i zachodzie tutejszego słońca - jako cienie prześwitujące przez okna i zasłony, czmychające gdzieś w kącie oczu. I ujrzałem przypatrujące się nam sylwetki humanoidalnych istot ze spiczastymi sterczącymi do góry uszami. Chudych i wysokich, być może futrzastych (Lemurianie?) Wyglądały przez kremowe zasłony w oknach i znikały gdy się im z MW przypatrywaliśmy. To nie był koniec.

---

Było coś jeszcze. Przeszliśmy na drugą stronę okolicy bacznie obserwowani przez Cieniste Istoty - nagle dało słyszeć się melodyjny dźwięk, trwożący i stłumiony dziecięcy płacz. Jakby pozytywka, zardzewiała i zapomniana po raz ostatni wydobywała z siebie żałosną melodię..

View more