Alexa

Dla każdego szczęściem jest co innego i słyszałam już jego różne próby zdefiniowania.
Nie wiem czym dla mnie jest szczęście i czy jestem szczęśliwa.
Mam powody do zadowolenia ale te powody szybko zostają zapomniane,wymazane z pamięci. Po krótkiej chwili radości od razu pojawia się strach,ból i cierpienie które wiąże się z myślą o utracie tego co mnie cieszy.
Czy szczęściem jest robienie tego,co się lubi?Może dla niektórych osób tak,ale dla mnie wszystkie te zajęcia to nuda,rutyna,monotonia.
Może dlatego czuję pustkę którą staram się wypełniać nowymi rzeczami czy też osobami.Gdy próbuję coś/kogoś zdobyć tylko w tym momencie czuję szczęście a gdy mam tą rzecz/osobę nudzę się nią i poszukuję dalej czegoś co mnie uszczęśliwi choć na chwilę.
Za każdym razem jest tak samo.Ten schemat powtarza się w kółko.
Tylko zdobywając czuję,że żyję,czerpię z tego jakąś satysfakcję a mając,to już staje się bezwartościowe dla mnie.
Mogę mieć wszystko czego chcę,kogo chcę ale nie mogę mieć jedynego człowieka którego kocham,który uczyniłby mnie szczęśliwą na zawsze.Dlaczego?Bo gdybym miała już wszystko,w tym także jego moje życie stałoby się całkowicie złe,przepełnione euforią i dla tej jednej osoby mogłabym zrobić wszystko nawet zabić.Mając go przy sobie z jednej strony byłby on moim szczęściem z drugiej jednak przekleństwem od którego byłabym zależna co z czasem przerodziłoby się w moje nieszczęście bo dłużej takiej niewoli bym znieść nie mogła.
A nic nie cenię bardziej niż wolność wyboru jaką mam teraz.Nie muszę liczyć się z nikim.
Żyję dla siebie.Moje decyzje,choć czasem złe to jednak wyłącznie moje decyzje które dają mi chwilową radość lub napawają smutkiem.
Mogę powiedzieć,że każdy dzień jest moim szczęściem,każda chwila,wszystko co robię daje mi poczucie szczęścia.Każdy uśmiech mojego brata kiedy zabawnie wymawia moje imię,każde słowo napisane do internetowego znajomego który czuje to samo co ja,który tylko on mnie rozumie,którego traktuję jak bratnią duszę,każdy wschód i zachód słońca czyni mnie szczęśliwą choć na małą chwilkę a potem znowu zapominam czym jest szczęście zatracając się w swoich problemach brnąć w coś nad czym nie panuję.Mówię,że mam to wszystko gdzieś ale tak naprawdę obchodzi mnie to bardzo i wywołuje we mnie skrywane emocje na które rzadko jestem w stanie sobie pozwolić.Walczę sama ze sobą,udaję,że pewne rzeczy mnie nie cieszą,przybieram kamienną maskę,ale to błąd,bo zatracam siebie i staję się czymś w rodzaju robota.
Poczucie szczęścia daje mi siłę i przypomina kim tak naprawdę jestem i co chcę robić.
Wyzwala we mnie nowe pokłady energii i chęci do życia.
Będąc szczęśliwym można uczynić wszystko i mieć poczucie,że to co się robi ma głębszy sens,że jest tym czego się pragnie.

View more