Uzewnętrznij swoje myśli.
Odbierz mi oddech stęskniony. Raz jeszcze.
❤️ Likes
show all
🔥 Rewards
show all
Latest answers from Lilu Bliss.
?
Jedenasty.
Jesień z zawieruchą liściastą, taneczną, szumną, wirującą, wydzierającą się pod płaszcze sama nie wie czy jest jeszcze trochę ciepła. Czy tulić się do zimy i szczerzyć kły mrozu, czy pokazać resztkę zamglonego słońca, gasnące wspomnienie po łagodnych czasach. Wiatr zmian niech sprzyja nam.
Jedenasty utkwi nam w pamięci krwawą czerwienią a nie zgniłą szarością.
Jesień z zawieruchą liściastą, taneczną, szumną, wirującą, wydzierającą się pod płaszcze sama nie wie czy jest jeszcze trochę ciepła. Czy tulić się do zimy i szczerzyć kły mrozu, czy pokazać resztkę zamglonego słońca, gasnące wspomnienie po łagodnych czasach. Wiatr zmian niech sprzyja nam.
Jedenasty utkwi nam w pamięci krwawą czerwienią a nie zgniłą szarością.
31 październik 2020, sobota
Odchodzi zwienna i bezpieczna Jesienna Matka. Zasypia zmieniając oblicze w Zimową Staruchę, by obudzić się znowu jako Wiosenna Panna Oblubienica. Słoneczny Bóg zasypia w łonie Ziemi.
Nadchodzi czas między czasem.
Noc, w którą firany światów stykają się za sobą.
Samhain.
Nadchodzi czas między czasem.
Noc, w którą firany światów stykają się za sobą.
Samhain.
?
Nothing kills you like your mind.
?
Niech jesień będzie łaskawsza od lata. Niech będzie taka dla mnie. Niech umrze co ma umrzeć, niech zgnije co ma zgnić, w nowym ogniu spłonie czemu żar pisany, ucichnie co ma ucichnąć, utonie co nie wisi.
Let it be.
Let it be.
Jak wyobrażasz sobie Panią Jesień? A może w Twoim wyobrażeniu to Pan? Jak wygląda?
Jesień przyszła.
Odziera ludzi ze złudzeń o trwającym jeszcze końcu lata, tak jak wiejące przy nim wiatry odzierają drzewa z liści. Mój płaszcz znów podszyty jest mgłą. Słońce nawet gdy świeci, to poddańczo i bez przekonania, na ciemne miesiące złożyło hołd lenny mrokom i wiatrom, oddając tę część Ziemi w panowanie martwocie, marom i tęsknotom które nigdzie nie dojrzewają tak dobrze jak pod poduszką z nadgniłego listowia.
Rozpalcie ognie.
Odziera ludzi ze złudzeń o trwającym jeszcze końcu lata, tak jak wiejące przy nim wiatry odzierają drzewa z liści. Mój płaszcz znów podszyty jest mgłą. Słońce nawet gdy świeci, to poddańczo i bez przekonania, na ciemne miesiące złożyło hołd lenny mrokom i wiatrom, oddając tę część Ziemi w panowanie martwocie, marom i tęsknotom które nigdzie nie dojrzewają tak dobrze jak pod poduszką z nadgniłego listowia.
Rozpalcie ognie.
Cząstka Twojej osobowości.
Simply.
I'm not broken. I'm human, and sometimes my pain is visible, through bruises and scrapes and scars. And sometimes my pain is hidden, carried deep within my heart. There is a smile on my face and sadness inside, but that does not mean I'm broken. I'm simply alive.
I'm not broken. I'm human, and sometimes my pain is visible, through bruises and scrapes and scars. And sometimes my pain is hidden, carried deep within my heart. There is a smile on my face and sadness inside, but that does not mean I'm broken. I'm simply alive.
Kartka z pamiętnika.
True..
Niby tacy sami a jednak tak różni. Maniakalnie uciekający w alternatywne rzeczywistości, wiecznie nienasyceni, chorobliwie pędzący w niemożliwe, zatracający realność dla nadal dającego się poczuć świata po drugiej stronie ekranu.
... but sad.
Niby tacy sami a jednak tak różni. Maniakalnie uciekający w alternatywne rzeczywistości, wiecznie nienasyceni, chorobliwie pędzący w niemożliwe, zatracający realność dla nadal dającego się poczuć świata po drugiej stronie ekranu.
... but sad.
?
In the past.
Sometimes it is your fault. Sometimes you fucked it up and that’s okay. It happens. Learn from it, apologize and keep it moving. It doesn’t mean you’re a bad person.
Sometimes it is your fault. Sometimes you fucked it up and that’s okay. It happens. Learn from it, apologize and keep it moving. It doesn’t mean you’re a bad person.
?
You know.
Uwielbiam w Tobie to, że mimo, że byłam trudna do zrozumienia, że byłam jaka byłam, to Ty zawsze starałeś się mnie zrozumieć i nigdy mnie nie oceniałeś.
Uwielbiam w Tobie to, że mimo, że byłam trudna do zrozumienia, że byłam jaka byłam, to Ty zawsze starałeś się mnie zrozumieć i nigdy mnie nie oceniałeś.
Jaka jest Twoja historia?
Mam w sobie taką małą kontuzję, niewidoczną na pierwszy rzut oka, ale możesz ją poczuć wnętrzem, gdy tylko się otworzysz. Wabi przyjemnie bijącym ciepłem, ogrzewa duszę, pokrzepia serce, ulecza myśli... i hibernuje. Nie zmieniłam się od początku świata, moje żywioły nie uległy krystalizacji. Jestem uroczą sprzecznością, paroksyzmem antynomii i skrajnością napięć. Wszystko we mnie jest możliwe.
