Mmm, to jest ciężkie pytanie. Nie dlatego, że bałbym się poświęcenia, ale dlatego, że umierając miałbym świadomość, że już nigdy więcej jej nie zobaczę.
Nigdy więcej nie uśmiechnę się do niej.
Nigdy więcej jej nie dotknę.
Nigdy więcej jej nie pocałuję.

---

Samolubne, ale zawsze wybrałbym poświęcenie samego siebie, nawet jeśli skazałbym ją na cierpienie... przynajmniej wiedziałbym, że jest bezpieczna, że nic jej nie jest, i że dalej żyje. Generalnie - takie poświęcenie to duża cena i duże ryzyko, ale także zsumowanie ogromnego uczucia. Nie robi się tego dla byle osoby. I nie byle osobę zostawia się samą, ze świadomością psychiczną, że jej/jego drugiej połówki już nie ma.
I nigdy więcej nie będzie.

---

Dlaczego nie na odwrót? Bałbym się co będzie się dziać ze mną po śmierci osoby, którą kochałem, a którą świat niespodziewanie postanowiłby mi zabrać. Poświęcając samego siebie - los dałby mi złudną nadzieję i szansę, że przynajmniej z nią będzie lepiej, i że lepiej to zniesie.

View more