Haker Bongo

Uciekam od rzeczywistości, "normalności" i wszystkiego, co odbiera mi poczucie, że mam nad czymkolwiek kontrolę. Nie jest tajemnicą, że słysząc popularne opinie na pewne tematy pierwsze, co mój umysł mi podsuwa to jest: "Znajdź... cokolwiek! Byle tylko całkowicie stać w opozycji do tego trendu mieszcząc się chociaż odrobinę w marginesie logiki". Niestety mi się to nie uda - dystrybucja globalnych marek, schemat radzenia sobie z ustrojem politycznym i zasadą racjonalnego gospodarowania, a przede wszystkim spisany dawno los bezbronnego chłopczyka, który w mniejszym lub większym stopniu będzie manifestował swoje słabości oraz wizja bycia mężem, ojcem, pracownikiem etatowym i tak mnie musiała prędzej czy później dosięgnąć (w sumie dosięgnęła mnie nawet szybciej niż powinna, bo dziewiętnastoletni ja już pracował nad tym ostatnim)... Można tak też to odebrać - "Aleja Niezapomnianych" byłoby zwieńczeniem mojego podejścia: jedna stracona siła jest dla mnie większą przegraną, niż pozyskanie kilku nowych. Tutaj są ci, którzy pamiętają dawne czasy (aska), a ja nieskromnie wplatam tu nawiązania do wielu spraw, ludzi, sytuacji, aby nikt ich nie zapomniał - stąd taka ze mnie męska "alfa" niezapominajka.

View more

Pierwotnie cały ten symbol miał być karykaturą nazwy @mkljczk który zwykł stosować szablon: imię-nazwisko-znaczek krzyża. To dość konkretnie manifestujący swoje poglądy adwersarz socjalizmu i zagorzały wierzący - co jest dość złudne, biorąc pod uwagę, że ów wygłasza właściwie na każdym kroku szereg inwektyw pod swoim adresem (nie jestem przekonany, czy Bozia jest dumna, gdy Jej dzieło nazywa siebie "przegrywem, któremu nic w życiu nie wychodzi"). Dodatkowo cały dzisiejszy kapitalizm (a zwłaszcza sfery hołdowane najbardziej wyraziście przez wspomnianego internautę) jest tak naprawdę przejaskrawieniem książkowego socjalizmu - mamy rząd prawicowy, który premiuje całe mnóstwo świadczeń (a to właśnie one według Janusza Korwin-Mikkego, który jest jego idolem są pierwszorzędną cechą socjalistycznych państw) na mieszkania, rodziny, dzieci, seniorów itd; w dodatku pełnia władzy skupia się w organie kościoła oraz przedsiębiorców-krwiopijców, więc mamy taki jakby "socjalizm w rozbiciu dzielnicowym", bo w gruncie rzeczy i tak autokratycznie rządzą najsilniejsi, najbardziej wpływowi - tylko jest ich więcej i są losowo rozproszeni. Czy jestem fanem tego ustroju? Na pewno odpycha mnie wizja skomputeryzowanych, zarchiwizowanych prac, nieustannej walki o byt między ludźmi, wypieranie słabszych na rzecz rozwoju gospodarki - czy to ma motywować rozwój, postęp gospodarki? Może, ale częściej dzieje się to kosztem psychiki młodych ludzi. Jako osoba, która wiecznie dąży do tego, by ludzi zjednać, pokazać im, że gdyby wszyscy kierowali się wspólnym dobrem, to osiągnęliby coś więcej niż wyniki finansowe - nie byłoby ludzi przestraszonych, niepewnych siebie, a socjalizm wprowadzając równe szanse daje możliwość większego człowieczeństwa. Jak teraz ludzie mają umieć się socjalizować, znajdować przyjaciół, gdy wszystko przelicza się na straty i zyski, a nikt nie szerzy hasła pracy u podstaw? Co prawda wtedy było "konfidencenie", ale tak właśnie mówi nawet ideologia chrześcijańska - zainterweniuj nawet, gdy masz naruszyć czyjąś prywatność, jeśli wiesz, że on źle czyni i w imię miłości do całego świata pomóż mu wejść na drogę prawa. W zasadzie tak, czuję się w ten sposób związany - samo imię Nikita mnie z tym mocno zazębia, a że "Folwark zwierzęcy", "Tango" (utwory traktujące o komunizmie) i Tetris są w mojej topce, ewidentnie mnie skłania ku pewnym tradycjom. Spójrzmy jak teraz stoi Rosja - można powiedzieć, że ich przywódca światu nie sprzyja, ale wewnątrz? Praktycznie ze zgliszczy powstała potężna nacja, rozwinięta i mająca zawsze wsparcie swoich interesów ze strony rządu. Jak wielokrotnie podkreślam - nikt nie jest nawet swoją własną własnością, wolni nie jesteśmy w żadnym momencie życia, a jeszcze najbardziej sprawiedliwe to jest skupienie władzy w jednym miejscu - nie bezkrytycznie, ale w sposób, który ludziom pozwala żyć na takim samym poziomie i stwarza przyjazną atmosferę, gdzie nikt nie musi się martwić o to, czy znajdzie pracę, która posłuży wszystkim.

View more