Senle çocuktum ben, Sen gittin, ben büyüdüm Artık uzun kahkahalar yok hayatımda Her elini uzatana güvenemiyorum Her umuda inanmıyorum artık Her gün sabaha kavuşur mu, bilmiyorum Mutluluk ne kadar değerli olabilir Ölçemem bile belkide.. Kaç sayfa temiz kalır hayatta Çocukken bile karalamayı ögreniriz Çiçek neden sevilmez ki dalında Hep, daha fazlasını isteriz Acılar mı bizi biz yapan Yoksa yaşanamayan mutluluklar mı ? Kime sorsak asıl olan, Yaşamak mı sevda mı.. Fazlaca bekledik hayattan Hep eksikler arar olduk Neler vardı belki ama, Göremedik kör olduk, Her silinen iz bırakır defterde Biz sadece silen olduk, Ondandır ya kim bilir Hep eksilir, bitirir Biz kazandık derken, Zamam bizi eritir.. Senle çocuktum ben, Sen gittin, ben büyüdüm Çokta zor değil aslında Sen vazgeçtin, ben öldürdüm...