Karla Sofen

- Hmm .. - zamruczała cicho "zawieszając" spojrzenie na punkcie oddalonym jakby bardzo daleko, jej wzrok przez chwilę stał się nieobecnym. Uniosła rękę i palcami dłoni objęła brodę lekko gładząc po niej palcami.
- Myślę sobie... - zaczęła nagle jednak jej wzrok nadal pozostawał zapatrzony w pustkę. - Czy o tej godzinie (00:05) nie powinnam podzielić się czymś do snu i nie mówię tu o sprawach dla dorosłych kochane dzieci. - wypowiadając ostatnie słowa spojrzała na ciebie uśmiechając się tak łagodnie, niemalże jakby dodawała otuchy.
- Opowiem Ci bajkę. Pewien chłopiec chciał żeby tata opowiedział mu bajkę, chciał usłyszeć swoją ulubioną bajkę o dzielnym rycerzu i jednej z jego przygód, które jego tata wymyślał na poczekaniu, jakby faktycznie miały one miejsce, a jego tata był ich świadkiem, albo jeszcze lepiej.. był tym dzielnym rycerzem. Zaświecił więc światło w swoim pokoju i dzielnie czekał, wiedział bowiem, że tatuś zobaczy światło przedzierające się przez szczelinę między drzwiami, a podłogą, i przyjdzie. Ich codzienny rytuał, ale dzisiaj tata się spóźniał i kiedy chłopiec już miał wstać drzwi uchyliły się. Powoli, nieśmiało otwierały się coraz szerzej, aż pojawił się w przejściu jego tata.
- Bajka! - krzyknął dziarsko chłopiec. Tata uśmiechnął się do niego słysząc te słowa, pokiwał głową rozbawiony, a uspokajającym gestem ręki uspokoił entuzjazm syna. Usiadł na łóżku i okrył chłopca kołdrą, silnymi, ale kochającymi rękoma ojca.
- Pewnego dnia była sobie rodzina. - zaczął spokojnie ojciec, ale nie mówił o rycerzu, czym zasmucił syna, ale i zaciekawił. - Tata, mama i ich mały syn. Którejś nocy syn czekał na bajkę, ale jego tata się spóźniał, więc chłopiec zamiast iść spać czekał dalej, aż ściągnął złego demona, bo dzieciom nie wolno nie spać o pewnych godzinach. Demon ten przyszedł pod postacią jego taty i usiadł na jego łóżku żeby opowiedzieć mu bajkę, a kiedy skończył rzucił się na chłopca żeby wyrwać mu serce, które pożre i oderwać mu głowę na swoje trofeum. Gdy miał już to zrobić, w drzwiach stanął jego tata, więc demon wyrwał serce ojca na oczach syna, oderwał mu głowę i ruszył na niego z zakrwawionymi rękoma. - na ustach ojca pojawił się dziwny uśmiech, a przerażony syn przyciągnął do siebie kołdrę zasłaniając twarz aż nad nosem.
- Tatusiu mnie to nie spotka, prawda?
- Nie. Twój ojciec już nie żyje...

---

- Oj nie patrzcie tak, następnym razem opowiem coś "i żyli długo i szczęśliwie" ...może. ;)

View more