Jadąc kilkanaście godzin w tłumie ludzi, łatwo już po kilku chwilach snuć na ich temat wyobrażenia. Ten gangster, ta kujonka, ten pewnie pisze wiersze a ta spędza noce w klubach - takie stwierdzenia pojawiają się w myślach niemal od razu, nie pozwalając często podejść do osoby, która w jakimś stopniu się od nas odróżnia.
I po co to wszystko?
Nie łatwiej nie oceniać, nie snuć niepotrzebnych dywagacje, lecz zwyczajnie po ludzku - zapytać?
Ostatnimi czasy bawię się w bardzo intensywne makijaże, prowadzę zdecydowanie bardziej towarzyskie życie niż kiedyś i czuję, że inni akceptują mnie taką, jaka jestem i stan do jakiego dążę. I chyba taki jest sens każdej relacji - by uszanować czyjeś poglądy, dostrzegać i wyciągać na światło dzienne jej wszystkie zalety, a na wady patrzeć z przymrużeniem oka.
Eh, jak bardzo chciałabym żyć w świecie, w którym nikt nikogo nie wyzywa i nie ocenia pochopnie. Marzenia...

View more

Tydzień mijający niczym rok do niedawna wydałby mi się kuszący - to ciekawe, jak perspektywa czasu zmienia do niego podejście, jak abstrakcyjne pojęcie, które czynimy motorem naszego życia odgrywa w nim aż tak znaczącą rolę.
Jest 3:07, kolejna poimprezowa noc, kiedy wolałabym raczej być w klubie aniżeli we własnym łóżku, gdzie nie umiem dać upustu energii, która mnie przepelnia.
Zapewne znów będę niewyspana i cały przyszły tydzień, dzień w dzień o 5:30 będę przeklinać samą siebie i moją bezsenność w weekendy.
Obowiązki wzywają. Mimo, że do mojej matury zostały prawie 2 lata, część ludzi nie żyje już chyba niczym innym, nauczycielom przestaje zależeć na nauczeniu nas czegoś wartościowego, raczej dają wskazówki, jak wpasowac się w zryty klucz wymyślony przez kuratorium.
Jedyne, co daje mi w tym okresie otuche to ilość wypracowań, jaką piszę - to chyba już integralna część mnie, czuję się naprawdę spełniona tworząc kombinacje ze słów i dając im tym samym nowe znaczenie.
Chyba jednak spróbuję zasnąć, popatrzę przez okno na ten sam znajomy od lat widok i poszukam w nim jakiejś inspiracji. Tyle mi powakacyjnego życia pozostało.

View more

Noc zdecydowanie jest czasem zwierzeń. Być może to ciemność, być może szept, by nie zbudzić sąsiadów, być może zmęczenie i kilka szklanek whisky, sprawiają, że czuję odwagę, by mówić prawdę, by skończyć się wreszcie kryć za słowami: "Wszystko u mnie okay."
Opowiem Ci wtedy o mojej prawdziwej osobowości, o tym, jak bardzo boję się wyrażania uczuć, jak bardzo nie ufam ludziom, a przy tym wzbudzam ich zaufanie, jak bardzo nie radzę sobie w świecie, gdzie nie ma zasad, gdzie każdy liże się z każdym, a ja szukam kogoś na zawsze.
Opowiem Ci o wielu nocach spędzonych na wpatrywaniu się w gwiazdy i pomaganiu przyjaciołom w sprawach sercowych, choć absolutnie nie mam w tej dziedzinie doświadczenia.
Opowiem Ci o uczuciu utraty kontroli, o rzeczach, które zrobiłam nie w pełni świadomie, teraz serdecznie ich żałując.
Pójdziemy po drodze oświetlonej blaskiem księżyca, a nasze kroki idealnie współgrają z rytmem piosenki:
https://youtu.be/hwZNL7QVJjE
I będę chciała zatrzymać tę chwilę.
Na wieczność.

View more

Tak bardzo pragnę uwolnić się od wszystkich spraw, w które sama w zasadzie zaczęłam się mieszać.
Jak do tej pory tydzień mija mi z jednej strony na modlitwie, zaś z drugiej - na pomocy ludziom, którzy mieszają mnie w swoje problemy. Udało mi się odnowić kontakt zerwany całkowicie kilka miesięcy temu, co mnie bardzo cieszy, ale też martwi, bo osoba ta znów wciąga mnie w swój świat, który w bardzo małym stopniu pokrywa się z moim. Dwie osoby, które bardzo lubię, pokłóciły się między sobą o głupotę i każda z nich próbuje mnie przeciągnąć na swoją stronę. Wielka szkoda, że niektórzy nie znają takiego słowa, jak kompromis...
Dziś impreza w nowym gronie, takiej jeszcze nie przeżyłam. Pewnie dam wyraz o niej w nowej odpowiedzi.
Generalnie - niewiele się zmieniło, wciąż te same osoby, problemy, zagubiona ja nie potrafiąca powiedzieć im: "Koniec"

View more