Zależy jakie bajki masz na myśli. Niemal od zawsze dorośli wyszepytwali dzieciom najstraszniejsze historie o topielcach, zmorach lub dziwnych panach, by były dla nich przestrogą.

---

Dzisiejsze animacje też nie są do końca złe. Ukazują, że powłoka potwora nie do końca definiuje istotę jako kogoś, kogo należy unikać. Myślę, że może to uczyć, że nie należy kogoś skreślać za niecodzienny wygląd.
Z drugiej strony przekonanie, że każdy jest dobry, może okazać się zgubne. Jest wielu ,,p o t w o r ó w" na świecie i nie u każdego da się zobaczyć pierwiastek dobra.

---

Najbardziej znanymi nam upiorami, są ludzie. Wielu z nich przybiera intrygujące maski, które zasłaniają toksyczne, bezwzględne oblicza. Tacy bohaterowie często są romantyzowani, bo któż by nie chciał być tą jedyną osobą, której by się udało wkupić w łaski kogoś, kto wydaje się nie mieć serca? Świadczy to o naszej silnej potrzebie bycia kimś wyjątkowym i ogromnym łaknieniu emocji.

---

Może najpierw powinniśmy dojrzeć potwory w nas samych, by móc chronić się przed innymi?

View more

Ostatnio mocniej niż dotychczas myślę o śmierci i tym, co nadchodzi po niej. Pewnym jest, że nasze ciała zgniją bądź odwrócą się w popiół, jednak co się dzieje z emocjami i energią? Dziwnie mi się myśli o nieistnieniu. Ale być może to najbardziej optymistyczna opcja?

---

Bardzo wpłynęło na mnie ,,Przebudzenie" Stephena Kinga. Chyba dopiero wówczas uświadomiłem sobie, że przekazy o utopijnym świecie, mogą mieć jedynie za zadanie podnosić nas na duchu. Być może cierpienie dopiero się zacznie po śmierci i znajdziemy się w świecie rodem wyjętym z obrazów Beksińskiego?

---

Reinkarnacja wydaje mi się bardzo piękną opcją, choć i ta mnie przeraża. Zawsze zastanawiało mnie, jak postrzegają świat drzewa, lub zwierzęta. Nie wszystko musi być świadome, aby w i d z i e ć świat wokół.
Jedynie wywołuje we mnie dyskomfort myśl, że nie jest się świadomym poprzednich istnień i brak możliwości naprawienia swoich błędów. Również nie chcę trafić znów na Ziemię po śmierci. Jest brudna.

---

Niegdyś myślałem też nad tym, że nasze życia mogą być zapętlone. Skoro wszystko co jest nam znane, rozpoczęło się Wielkim Wybuchem, to i być może nim się zakończy (i tym samym zacznie na nowo)? Perspektywa przeżywania wszystkiego na nowo w towarzystwie tych samych emocji, również jest zatrważająca. Jedyną pociechą może być to, że nie będziemy tego świadomi.

Swoją drogą, wielce mnie zaskoczyło, że tę opcję rozważał już Nietzsche, oraz bardzo podobny obraz został ukazany w ,,Dark". Wiem, że nie mam monopolu na myśli, jednak dotknął mnie fakt, że niemal wszystkie myśli jakie mamy, już kiedyś krążyły w czyjejś głowie. Bardzo to pozbawia człowieka uczucia wyjątkowości.

View more