Üzülüp içinize kapandığınız vakitlerde büyük ihtimalle kızı erkeği ayırmaksızın gözlerinizden birkaç damla gözyaşı akıtıverirsiniz. Acınızın dışa yansıyış biçimidir gözyaşı. Haklısınızdır da o acı hazmedilmesi zor bir acıdır ancak gözyaşlarınızı silmeli ve iyi ki varım demelisiniz. Çünkü insanlığın ölmeyişi,saf ve temiz duyguların hala yaşanıyor olabilişini sizler sağlıyorsunuzdur. Her daim böyle olun. Çok güzelsiniz.
İnsanlar yaşamaya tatmış olduğu acılarla tutunur. Ölmeyi yeğlemektense yaşadığı acılardan edindiği tecrübelerden yola çıkarak; hayatın,yaşamın güzel yönünü görmeli ve yaşamaktan pes etmemeli. Yani yaşamak.
Her şey kimin ne kadar sevdiğine bağlıdır. Sevene kalmak da gitmek de acı verir. Demem o ki söz konusu seven bir kişi ise, gitmenin de kalmanın da iyi tarafı yoktur.
Bazen görmek bile yeterli kalabiliyor. Ama özlemenin bir tarifi olduğunu sanmıyorum. Şayet özlemek öyle lanet bir şey ki, bir kere duyduysan kokusunu tüm esen rüzgar düşmanın olur. Çünkü ona benzer bir koku bir başkasının üzerinde sıkıldıysa o rüzgar acıdan kıvrandığını dahi bilse savurur durur, anımsatır o kokusu sana.
Yaramızda kalsın... cesedi bulunmuş. Mekanın cennet olsun güzel adam...
Öyle üzüldüm ki. Bu fani dünyada hep iyiler kaybediyor, kayboluyor. Ama içimin rahat olduğu bir durum var ki: bizden önce Allah’a ulaşıyorlar. Bu çocuk güzel bir şey. O şarkılarıyla her daim bizimle olucaz. Acılarımızda nasıl bağırarak beraber eşlik edip “yaramızda kalsın” dediysek, tekrar şahitlik edecek bize şarkılarıyla. Mekanı cennet kapısı olsun. Allah rahmet eylesin