Fotoğrafına bakıp nefes alırken kalbime sanki bıçak saplanıyor öyle bir sancı giriyor ki çekip giden insan anlayamaz bunu o yüzden anlamani beklemiyorum
Hani hastalar bitkisel hayattan çıkınca ilk birilerinin ismini söyler ya işte ben de şuan bitkisel hayatta gibiyim hep senin adını sayıklıyorum ama kimse duymuyor beni
Belki De Ağlayacağım Bir Köşede, Sancılar Tutuğunda Yüreğinde, Hasretin Üzerine Bir Çizik Çekecem, Ama Seni Seni Unutmıcam. Senden Başkasını Zaten Sevemicem, Sen Benim İlk Göz Ağrım, Sen Benim İlk Sevdam, Senin Yüreğimdeki Yerin Hiç Solmayacak. Fırtınalar Kopacak Yağmur Yağacak, Ama Senden Senden Başkası Olmayacak.
Keşke elini daha fazla tutabilseydim keşke daha fazla öpebilseydim seni keşke daha fazla sarılabilseydim sana keşke daha fazla fotoğraf cekilseydik keşke doyabilseydim sana.
Kurumuş bir çiçek buldum, mektupların arasında Bir tek onu saklıyorum, onu da çok görme bana Aşkların en güzelini, yaşamıştık yıllarca Bütün hüzünlü şarkılar, hatırlatır seni banaUnutma ki dünya fani, Veren Allah alır canı Ben nasıl unuturum seni? Can bedenden çıkmayınca
Dokunsam ağlar mısın? Düşünüp o yılları Bir dokun, bin ah işittim senden Bu kadar kolaymıydı, vazgeçmek bendenAğlasam duyarmısın feryadımı Yüzüme bakarmısın son kez İçimde yorgunluğun mutsuzluğun Sebebi bir tek sensin bu umutsuzluğun