Çocukken haftalar bana asırdı; Derken saat oldu,derken saniye... İlk düşünce,beni yokluk ısırdı: Sonum yokluk olsa bu varlık niye?Yokluk,sen de yoksun,bir var bir yoksun! İnsanoğlu kendi varından yoksun... Gelsin beni yokluk akrebi soksun! Bir zehir ki,hayat özü faniye...
Hayatta alınabilecek en tehlikeli risk, insanın kendi hayatını, "nasıl olsa gelecekte istediğim şeyleri yapmak için bana gerekli özgürlüğü satın aldıracak" diye sevmediği işler yaparak harcamasıdır