Do 10 roku życia śniło mi się że moja babcia zostawiła mnie w kostnicy z nieboszczykami lub na cmentarzu. Praktycznie dzień w dzień miałam takie koszmary. Później po śmierci mojego wuja śnił mi się dzień w dzień przez około 3 miesiące przez co bałam się chodzić spać, spałam przy lampce. No i po śmierci taty też miałam koszmary ale już nie tak często. Teraz już oswoiłam się z tym wszystkim i nie boję się np spać sama w domu jak to było wcześniej.