"Słońce świeci, ptaszek kwili,
Może byśmy się zabili"
To stan przejściowy.
Bo jestem niewyspana. Zawaliłam coś na co poświęciłam dużo czasu i straciłam nadzieję.
To ostatnie chyba bolało najbardziej.
Z fazy złości i rozczarowania właśnie przechodzę do fazy sztucznego entuzjazmu i obojętności.
Do rana będzie normalnie.
Rano się zdenerwuje.
Po 8 30 będzie już tylko ulga, albo bezsilność.
Druga wersja minie po kilkudzienięciu minutach.
Oto mój plan na jutro :D
Niby to nie jest duża rzecz. Ale oczywiście wczułam się za bardzo. Jak zawsze zresztą. Sama sobie robię krzywdę takimi głupimi rzeczami.
Nie pierwszy, nie ostatni raz.
Ale jakby ktoś, na korytarzu w szkole zapytał czemu siedzę jak zombie
Odpowiedź dotyczyłaby tylko snu.
Bo wiem że to minie. Jak ten wiaterek.
_______________
Od 4 godzin w tle mam puszczoną jedną piosenkę. Kocham ją nadal. Uspokaja mnie. Jest taka... kojąca 💙
______________
- Who you are?
- I'm an angel.
- What's your name?
- Lucifer