Hi guys ! I'm Andrea Clara. I'm 18 years old. I've got a twin. She is Sara . Sara is perfect . I'm glad my sister.As you may know I have cancer. But I don't care.I just live my life.As difficult as it may seem, I'm fine.I love my life with cancer. Despite the hardships, I managed everything. I just wanted you to know that : '' I'M A STRONG GIRL ''Thanks :)))))
Her gün bir diğer güne ertelenmiş mutluluk, uykuya söndürülmüş bir kaç hüzünden başka neyden bahsedebilirdim bilmiyorum. oda dağınık, oda pis, şehir gittiğinden beri hiç yağmur yağmamış kadar kuru. uyumak için bir sebebim olduğundan değil, uyanmak için bir bahanem olmadığından akşama kadar çıkamadığım yatak, hepsi bir çocuğun düşünde uç uca eklenmiş kadar köksüz ve bağsız bir kaç rüya ama hepsinde yine hayata suçlayıcı bakışlar atan gözlerin vardı. sular yine kesikti, hava yine rüzgarlı, bir toplu iğne ucu kadar umutlandıysam güneş adına ölüyorum demekti. kağıt buldum ve kalem, ve bu gün için, ve önceki, ve diğer bütün günler için affettim parmaklarının güzel oluşunu, kıvrımlarını yüzünün, sakallarını. aynı bulantılardan sıkıldım, aynı günü başa sarıp sana veda etmekten yüzlerce kez ve dahi tırnakları yuvarlak bütün insanlardan. balkona çıkıp kar yağması için nedensiz dualar ettim, yollar ortadan ikiye ayrılsın ve gelme, ve gitme, ve kimse hareket etmesin dedim ve bir kez de gülüşün için, ellerin, ellerin, ellerin için yazdım inanmadığım bütün mutlu sonları. yutkunamadığım için öldüğümü sandığım gecelerin üzerinden asır geçmiş gibi ve şimdi güneşi hiç sıcak doğmayan bir şehrin en karanlık cephesinde siren seslerinden, gereksiz öfkeden, mutlak kinden birbirine girmiş sabahları, yazamadığım satırları, sarılmadan gidebilen herkesi yeniden sevebilmeyi öğrendim.