Gdybym mogła przenieść się umysłem do wszystkich ludzi na świecie, chciałabym by zaczęli dążyć do bezwzględnego pokoju, bez chorych podziałów i walk, np. o religie. Chciałabym żeby każdy zły incydent miał swój punkt zwrotny, który będzie dobry, i nie będzie Zemstą w stronę innego człowieka, zataczając błędne koło. Chciałabym, aby sprawiedliwość była rozpatrywana indywidualnie do każdej jednostki. Przekazalabym że każdy człowiek powinien się wzajemnie szanować, oraz swoją pracę. Chciałabym przekazać jeszcze, aby miłość była wyborem, nie przymusem, jak to bywa w niektórych krajach, i w niektórych rodzinach. Chciałabym aby każdy wiedział gdzie jest jego miejsce na ziemi, i żeby wszyscy czuli się po prostu wolni, bez wszystkich inwigilacji i większości ograniczeń, ale bez zbaczania na ścieżkę przestępczości. I dużo więcej innych rzeczy, ale jest już druga w nocy i nie chce się roztkliwiac, zresztą to tylko pisanie, niemożliwe do uzyskania przy obecnej cywilizacji...

---

'Ludzie kierują się w życiu tym, co wydaje im się „słuszne” i „prawdziwe”. To właśnie zwą rzeczywistością. Ale „słuszność” i „prawda” nie są tylko pustymi słowami. Ich rzeczywistość może okazać się iluzją. Każdy może żyć tak jak chce.' - Uchiha Itachi

View more

Żyje tu ktoś jeszcze? wybaczcie, dość długo mnie nie było, nie miałam czasu, ale już wracam do świata żywych (chyba).
Jestem dość nerwową osobą, może nie każdą moją reakcję, na daną sytuacje, która w danej chwili zaburzyła mój tok myślenia idzie po mnie rozpoznać, ale czasem wystarcza naprawdę minimalna drobnostka i zakłóca cały mój algorytm funkcjonowania dziennego.
Z racji tego, że mam pogrom rzeczy, które mnie przytłaczają, lub jw. wytrącają z równowagi, wymienię tylko te, przez które robię się najzwyczajniej w świecie niemiła.
-KŁAMANIE W ŻYWE OCZY. (Naprawdę nic mnie chyba nie denerwuje bardziej niż moment, gdy (czysto teoretycznie) chcę wyjaśnić z kimś jakąś sytuację, np. ,,słyszałam że źle o mnie mówisz, piszesz(...)'',a ta osoba wypiera się, kłamie, mimo postawionych dowodów, pokazanych screen shot'ów, i brnie w jeszcze większe kłamstwo)
- OCENIANIE INNYCH LUDZI I OGÓLNIE WCHODZENIE DO CZYJEGOŚ ŻYCIA Z BUTAMI. (Denerwuje mnie to tak mega. ,,Zobacz oni już nie są w związku, zresztą nie dziwię się, kiepska z nich była para, cały czas się kłócili, wstawiali zdjęcia na profile, i tak właściwie to ładnie wyglądali tylko na obrazkach'. Nie rozumiem wtrącania się w czyjeś życie, a tym bardziej oceniania poszczególnych osób, zważając na to, że każdy człowiek jest inny, o ile ktoś nie chce tworzyć kopii wybranej osoby).
- HIPOKRYZJA. (Generalnie wkurza mnie wytykanie innym nawet najmniejszych wad, nie zauważając przy tym własnych, nawet jeżeli starasz się tej osobie pokazać że sama tak (źle) robi, <a jeszcze bardziej mnie wkurza, gdy w takiej sytuacji mówi mi, że mam np. ; ,,nierówno pod kopułą''.
- LUDZIE, KTÓRZY MAJĄ DUŻO PIENIĘDZY, ALE DUŻO NIESWOICH PIENIĘDZY, I PRÓBUJĄ W JAKIKOLWIEK SPOSÓB SIĘ TYM POPISAĆ. (Tak, może to właśnie dziwne, ale strasznie denerwują mnie ludzie XXI wieku, którzy nie zarabiają pieniędzy, są zależni finansowo od rodziców, którzy cięzko pracują, i dają kieszonkowe dzieciom. A te dzieci w głowie tylko alkohol, fajki, e-fajki i byleby zdjęcie było na instagrama, fb, czy snapa).
-MOHERY . (Dodam, że jest to też częsty monitoring osiedlowy, i więcej chyba w tym kontekście nie muszę dodawać).
-MOMENT GDY ROZŁADUJE MI SIĘ TELEFON A JESTEM GDZIEŚ NA MIEŚCIE I MAM DALEKO DO DOMU/MOMENT GDY SŁUCHAWK(I/A) PRZESTAJ(Ą/E) DZIAŁAĆ. (Po prostu nie lubię wracać w ciszy, chyba mam lęk że zagada do mnie jakaś osoba, a ja nie chcę już poznawać nowych osób).
- OSOBY, KTÓRE SIĘ PODLIZUJĄ (Najgorzej jak dana osoba się podlizuje, nie pomoże, a jeszcze będzie rzucała kłody pod nogi RAK).
- PODZIAŁY LUDZKIE. (,,Nie będę z nim gadała bo wygląda jak gówno, słucha nowego pokolenia raperów i ogólnie patrz na jego twarz, jedno wielkie FUJ''. Gardzę.
,,Tak jak inni chcę ciszy, chcę tylko ciszy'' - Taco

View more

Witam Cię.
Przepraszam, że dopiero dzisiaj odpowiadam, ale akurat miałam teochę czasu, by się zastanowić, i trochę Ci przybliżyć, mimo to, wszystko co ujrzysz niżej, i tak opisane jest bardzk ogólnikowo.
Myślę, że pozmieniało się wiele, bardziej w tą dobrą stronę.
Przez sześć miesięcy, plus czas w Bełchatowie, czyli łącznie prawie siedem nauczyłam się być w pełni trzeźwą osobą, to taka bardzo istotna zmiana w moim życiu.
Odcięłam sie od większosci ludzi, którzy mieli na mnie zły wplyw (demoralizujący).
Dobra zmiana jest też taka, że chodzę regularnie do szkoły, rozwijam się, na przykład w tańcu (hip-hop, dancehall), poprawiam kondycje, efekty widac, w końcu 10 miesiecy bez papierosów robi swoje.
No i z takich złych rzeczy to utracilam bardzo zażylą relacje z osobá, na ktorej mi zalezalo, odeszłam na drugi plan w tej znajomosci, bo ,, nie było mnie trochę za długo''.
Relacja z mamą sie nie zmieniła, nie dogadujemy się. Myslałam, ze jak przyjade chociaz troche sie polepszy, niestety wplyw mam tylko na swoje zachowanie, nie na mojej mamy.
Myslę, że błędem nie będzie to, gdy powiem, że Zmieniłam się. Patrze inaczej na świat, na ludzi, wiem gdzie popełniam błędy.
Poznałam duży kawałek siebie, a myślałam, że już nic mnie w życiu nie zaskoczy. :)
,, W tym kraju pijesz gdy się cieszysz, pijesz gdy jesteś smutny. Ludzie zamienili miłość do życia, na miłość do wódki''

View more

Dobry wieczór wszystkim przede wszystkim. (hehe, jak to dziwnie zabrzmiało)
Jest wiele teorii na ten temat.
Moim zdaniem zależy to od osobowości.
Zazwyczaj ranimy osobę, gdy się z nią kłócimy, wtedy na światło dzienne wychodzą rzeczy, które próbowaliśmy trzymać dla siebie.
Niektóre osoby ranią świadomie, ponieważ wiedzą, że dana osoba jest bardzo wyrozumiała, i potrafi nam przebaczyć.
Ze mną bywa tak, że najczęściej ranie osobę, na której mi cholernie zależy, gdy się z nią kłócę, a uświadamiam sobie to dopiero po fakcie.
Ale niestety zazwyczaj bywa tak, że jest już za późno na przeprosiny, i czasu się nie cofnie, bo słowa zostały wypowiedziane, pomimo, że były niechciane.
Zwykle gdy osoba, na której nam zależy zaproponuje nam pomoc, odrzucamy ją, ponieważ zżera nas duma. Jesteśmy za bardzo pewni siebie, a zarazem zżera nas zazdrość, że ktoś potrafi, a przynajmniej próbuje rozwiązać nasz problem, gdy tymczasem sami nie umiemy się z nim zmierzyć.

View more