Czy "za mundurem panny sznurem" ma rzeczywiste odbicie w rzeczywistości? Faktycznie tak jest?
Trep, zawsze będzie trepem..
❤️ Likes
show all
What others replied to:
Czy "za mundurem panny sznurem" ma rzeczywiste odbicie w rzeczywistości? Faktycznie tak jest?
show all (48)
Nie mam pojęcia 🤷🏻♀️
nie wiem xd ja na to nie lecę.
ale sam mundur jaki strój jest hot, to fakt
ale sam mundur jaki strój jest hot, to fakt
Myślę, że coś w tym jest
Tak ja kocham mężczyzn w mundurze.
Nie prawda
Trochę tak jest
Kiedyś pewnie tak, teraz to niezbyt bym powiedziała. Za kasą idą sznurem xd
Jest :)
zdejmij mundur, przeproś matkę
To powiedzenie było bardzo aktualne w II Rzeczypospolitej i w pierwszych latach po wojnie. Dzisiaj już chyba mniej.
Starsze pokolenie przyjmuje takie sprawy jak mundur bardziej emocjonalnie, młodsi konstatują trzeźwo, że daje on przede wszystkim różne zabezpieczenia materialne i płacę pewną, choć niezbyt wysoką.
Po transformacji ustrojowej pozycja żołnierza zawodowego straciła na znaczeniu. Przed 1989 r. fenomen powodzenia młodych mężczyzn w mundurach polegał na tym, że byli oni nie tylko sprawni fizycznie, wysocy, postawni i przebojowi, lecz także stanowili tak zwaną dobrą partię: dobrze płatny, jak na tamte warunki, zawód, zapewnione mieszkanie, przywileje socjalne i prestiż. Natomiast późniejszych latach atrakcyjność żołnierzy zawodowych jako kandydatów na mężów wyraźnie zmalała. Dla potencjalnej żony, a nawet narzeczonej na pierwszy plan wysuwają się wady tego zawodu - dyspozycyjność, częste wyjazdy, słabe zarobki, brak mieszkania i przywilejów branżowych. Zostaje młodość, witalność, siła, romantyzm munduru, który kobietą kojarzy się przygodą, czyli wszystko co potrzeba, aby przeżyć romans życia.
Starsze pokolenie przyjmuje takie sprawy jak mundur bardziej emocjonalnie, młodsi konstatują trzeźwo, że daje on przede wszystkim różne zabezpieczenia materialne i płacę pewną, choć niezbyt wysoką.
Po transformacji ustrojowej pozycja żołnierza zawodowego straciła na znaczeniu. Przed 1989 r. fenomen powodzenia młodych mężczyzn w mundurach polegał na tym, że byli oni nie tylko sprawni fizycznie, wysocy, postawni i przebojowi, lecz także stanowili tak zwaną dobrą partię: dobrze płatny, jak na tamte warunki, zawód, zapewnione mieszkanie, przywileje socjalne i prestiż. Natomiast późniejszych latach atrakcyjność żołnierzy zawodowych jako kandydatów na mężów wyraźnie zmalała. Dla potencjalnej żony, a nawet narzeczonej na pierwszy plan wysuwają się wady tego zawodu - dyspozycyjność, częste wyjazdy, słabe zarobki, brak mieszkania i przywilejów branżowych. Zostaje młodość, witalność, siła, romantyzm munduru, który kobietą kojarzy się przygodą, czyli wszystko co potrzeba, aby przeżyć romans życia.