Kanayan yaralarımıza ağlıyoruz her gün.. Yarınların Umut açan çiçek olduğunu unutuyoruz.. Hüzün yetmiyor bazen gönlümüze, sandık diplerinden hep acıları çıkarıyoruz...
Bazı yaraların dili vardır.. Haykırdıkça geçer izi.. Minik bir yara bandı,, çözer tüm meseleyi.. Bazı yaralar ise lâl eder seni,, kanadıkça boğulursun,, dikiş atsan da tutmaz,, kangren eder yüreği.. Konuşamaz susarsın,, umutlarını öldürse de,, beklersin...