dedin ki, ben gitsem bile dert etme
tek başına da gayet iyi yaparsın
hatırlıyorum ilk karşılaşmamızı seninle
ben ne olduğunu anlayamadan birden büyüyüverdin
ne şekilde olursam olayım tekrar göreceğim seni
işte o zaman mutlu bir şekilde selamla beni
hatırlıyorum, 14 yaşlarındaydım
çoktan unuttuğum seninle tekrar karşılaşmıştık
aramızdaki tuhaflık sadece bir anlığınaydı, sana tekrar dokundum
uzun zamandır ayrı olmamıza rağmen def etmeyip beni kabul ettin
sabahı beraber karşıladık şafak sökerken
sakın elimi sonsuza dek bırakma
çünkü bende seni bırakmayacağım
hatırlıyorum o zamanları
ergenliğimin son anlarını kasıp kavurmuştuk
evet, burnumun ucunu bile göremediğim o zamanları
ağlayarak, gülerek geçirdiğimiz o anlar şimdi birer hatıra
kırık omzumu tutarak, "artık bunu yapamayacağım" dedim
her pes ettiğimde sen yanı başımda durarak
"bunu yapabilirsin serseri" dedin
evet evet, hatırlıyorum

View more

Komedi türünde kurgulardan hoşlanmadığımı sanıyordum ama sorun Türklerin çektiği, filmin yarısının yolda geçtiği, adı komedi kendisinin trajedi olduğu kurgulardaymış. Komedi türünde bile bir şey çıkaramıyorsunuz yahu. Basit herhangi bir şeyi bile yazamıyorsunuz. Murat Soner'e bağlamak istemiyorum ama... öyle işte. Komedi oldukça güzel bir tür bu arada, ortaya kaliteli bir şey konduktan sonra enfes bir şeye dönüşüyor ama dram için aynısı geçerli değil. Bir kitap okuyordum, 1. baş karakter diğer baş karaktere beni öldür diye ağladı. Bunun sebebiyse paralel bir evrende onu yanlışlıkla öldürmüş olması, suçluluk psikolojisi işte. Ardından bizim 2. baş karakterimiz demesin mi, ben zaten ölmek istiyordum, sorun değil diye.. BU KİTAP NİYE VAR, ONLAR VAR OLMAK İSTEMİYORLAR. EĞLENEMİYORUM BİLE. GELSİN KOMEDİ, GİTSİN TRAJEDİ.

View more