Ciekawostka jest taka, że nie widzę sensu bycia dalej na tym profilu. Konto się nie rozwija, nawet w ankiecie zagłosowało (choć pozytywnie) tak mało osób. Nie ma aktywności. Cóż zrobić? Zainteresowanie znikome.
Z profilu o serialach kostiumowych nie odchodzę, choć zdaję sobie sprawę, że to nie te czasy, że w plebiscytach o Wspaniałym stuleciu głosowało ponad 50 osób. Tam jesteście zdecydowanie bardziej aktywni.
Dziękuję tym, którzy byli zainteresowani moimi recenzjami, ale widzę, że dalsze bycie tu jest nieopłacalne. Zapraszam na mojego nowego Instagrama, w którym będę omawiał wyłącznie książki. Dopiero zaczynam, więc jeśli ktoś naprawdę lubił czytać moje wypowiedzi to zachęcam do obserwacji. Tego konta nie wyłączam, niech będzie taką pamiątką.
A więc żegnam, widzimy się na @stuleciememow2 i Instagramie 👋👋👋

View more

Hej. Dawno mnie tu nie było. Na liście został mi jeszcze jeden film. W sumie jeden z nowszych, czyli "Cruella" Disneya.
Jest to taki jaki jakby remake Disneya w oparciu o "101 dalmatyńczyków". Tak jak "Czarownica", film opowiada o antagonistce Cruelli. Pokazuje jej historię z tej innej strony, poznajemy budowę postaci i jej początki.
Cruella to tak naprawdę Estella, córka samotnej matki, która ginie na początku filmu na oczach małej córki. Sierota dołącza do dwuosobowej bandy dziecięcych złodzieji żyjących na ulicy. Żyją z bycia kieszonkowcami. W filmie mamy dwa przełomy w życiu Estelli (no w sumie to trzy, ale dwa dają początek akcji). Pierwszy to zdobycie pracy u królowej mody, projektantki Baronessy, a drugi to zobaczenie na jej szyi pewnego naszyjnika, który ma związek z jej matką.
Film wzbudza ciekawość, intryguje, wciąga, aczkolwiek po zwiastunach oczekiwałem czegoś więcej. Oczywiście nie zapominajmy, że Disney nie może dać zbyt odjechanych rzeczy, ale ja myślałem, że "Cruella" to będzie odlot totalny. I tak jest to dość niedisneyowy film, ale ja się nastawiłem na ostrzejszą akcję. Mimo to fajnie się oglądało. Film nie tak dobry jak "Czarownica", ale zdecydowanie warto obejrzeć.
Warto tu wspomnieć o tym, że film jest okraszony muzyką lat 70. XX wieku i modą. Produkcja za charakteryzację i kostiumy dostała Oscara! I to zasłużonego!
Czy film odpowiada na pytanie, jak to się stało, że Cruella stała się maniaczką futra? Szczerze? Nie. Scena po napisach napawa nie smakiem, ale... Wiem, że szykuje się druga część i mam nadzieję, że kontynuacja pokażę nam, jak powstała ta Cruella, którą znamy z animacji, bo pod koniec filmu Cruella nie jest tą Cruellą z bajki.
Zdecydowanie warto obejrzeć.

View more

Głównym bohaterem filmu jest prowadzący szkolny zespół muzyczny, Joe Gardner, którego pasją jestjazz. Marzący o profesjonalnym wykonywaniu muzyki jazzowej na scenie w końcu dostaje szansę na spełnienie życiowego pragnienia, robiąc pozytywne wrażenie na innych muzykach jazzowych podczas występu. Jednak przedwczesny wypadek powoduje, że dusza Gardnera zostaje oddzielona od jego ciała i zamiast trafić do życia pośmiertnego, dociera do miejsca, gdzie dusze czekają na wcielenie. Tam Gardner musi pracować z duszami, takimi jak nr 22.
Tę bajkę Disneya porównałbym do W głowie się nie mieści albo Coco i bardzo podoba mi się, że Disney zaczął robić tego typu bajki. W ciekawy sposób podchodzi się w nich do sfer przyziemnych, człowieka. Tutaj mamy kwestię narodzin, osobowości, talentu, naszych pasji. Jest to animacja, którą powinni sobie obejrzeć nawet dorośli, dzieci nie wszystko mogą zrozumieć, bo tematyka jest... no... taka... nie infantylna. Przede wszystkim mamy tu historię niezwykle wzruszającą, mądrą, zmusza do myślenia, spojrzenia na pewne rzeczy inaczej, daje takie odchylenie od tej rutynowej codzienności i każe nam spojrzeć na samych siebie, a nie naszą rutynę.
Polecam całym sobą.

View more

Akcja dzieje się w Nowym Jorku w New Jersey, 1986 roku. Głównym bohaterem jest Wilde, który jako dziecko został znaleziony w parku krajobrazowym. Był brudny, dziki, odziany w łachmany. Rozumiał angielski, ale sam nic nie mówił. Kwestia jego przeszłości jest ciekawa, ale nie zostaje wyjaśniona.
Szybko dostajemy przeskok czasowy o 30 lat, Wilde jest już cywilizowanym człowiekiem. Ogólnie cała akcja książki opiera się na zaginięciu pewnej nastolatki, która była nękana w szkole. Nie przejmuje się tym kompletnie nikt. W pewnym stopniu zaginięcie dziewczyny ma nie małe powiązanie z tajemnicami rządu, które mają wpływ na obywateli.
Jest to pierwszy thriller, jaki przeczytałem, a było to w wakacje. Ogólnie sama historia jest niezła, pomysłowa, dobrze napisana, intrygująca, ale od thrillera spodziewałem się ciągłego napięcia, grubych akcji, czytania jednym tchem. Zaznaczam, że książka jest ciekawa i dobrze się ją czyta, tajemnice wzbudzają zainteresowanie. Są zwroty akcji, które zaskakują, finału się absolutnie nie spodziewałem, mamy wyraziste postacie, które budzą zaimponowanie i zaskoczenie kreacją bohaterów.
Chyba miałem za duże oczekiwania od pierwszego thrillera, ale nie żałuję. Coben pozwolił mi na 13 dni świetnej lektury.
W każdym bądź razie polecam.

View more

Film Netflixa, w którym Sonia Priss gra główną rolę.
Akcja rozgrywa się w carskiej Rosji, w Petersburgu. Matfiej to młody chłopak z biednej rodziny. By móc wyleczyć ojca wszedł do małej grupki jeżdżącej na łyżwach, zajmującej się kradzieżą. Gdzie tu romans? Otóż szybko poznaje Alissę, młodą arystokratkę, która interesuje się chemią. Niestety przez konserwatywnego ojca nie poszerza swoich zainteresowań i planowany jest jej ślub z młodym szlachcicem, który w sumie nie jest złym człowiekiem. Oczywiście mamy miłość od pierwszego wejrzenia pomiędzy Alissą, a Matfiejem.
Sam film jest dla mnie do bólu schematyczny. Miłość od pierwszego wejrzenia, przeszkodą jest podział klasowy "jedno biedne, drugie bogate", i scena bójki pod koniec i to w momencie wspólnej ucieczki ku szczęściu. Zdecydowanym plusem jest realizacja. Kostiumy i scenografia są cudne. Muszę jednak przyznać, że nie nudziłem się podczas seansu.
Jeśli lubicie takie miłosne filmy to zachęcam do obejrzenia.

View more

Jest to jedna z nowszych książek na polskim rynku. Jej autorem jest Michael Thomas Ford.
Tak w dużym skrócie: bohaterem opowieści jest Jeff, który trafia do psychiatryka po nieudanej próbie samobójczej. Uważa, że nie potrzebuje go tu zamknięto. Poznaje swoich rówieśników, którzy również z pewnych przeczy muszą przejść 40- dniową terapię.
Dawno żadna książka mnie tak nie zaskoczyła. Ironiczna, wciągająca i zaskakująco realna. Aż dziwne, że autor, który w momencie jej wydania miał ok. 40 lat tak dobrze napisał książkę w młodzieżowym stylu, bo to jest pamiętnik. Treść została zapisana w pierwszej osobie. Najbardziej spodobała się mi się kreacja postaci, przemyślenia Jeffa, które nie napawają nie wiadomo jaką melancholią. Czyta się ją naprawdę miło i przyjemnie. Bardzo młodzieżowa książka, zachęca do zagłębiania się w kolejne rozdziały.
Zdecydowanie polecam!

View more