Fake konta. Coraz częściej widzę, że ludzie wrzucają zdjęcia z neta i wmawiają innym, że to oni. Mega mnie to bawi, a Ciebie? 😂
Wiesz, może nie tak, że bawi, nie tak, że irytuje, tylko coś pomiędzy.
Tak na dobrą sprawę, to w przeważającej większości "fake konta" tworzone są dla zabawy. W sumie to było tak, odkąd na szerszą skalę pojawił się Internet i wszelkie tutejsze czaty, gdy kilkudziesięcioletni mężczyźni podawali się za nastolatków, po czym dochodziło do spotkań i......sama sobie dopowiedz, co było dalej.
Tym niemniej, kiedyś, częściowo przypadkiem, wkręciłem się w relację z takim "fake kontem" (sic!)
Na przełomie 2013 i 2014 roku byłem w mojej takiej pierwszej poważnej relacji z dziewczyną (notabene poznaną właśnie tutaj). Wszystko to było dość mocno specyficzne - trochę się kreowaliśmy na taką "askową" parę. Widywaliśmy się dość regularnie (w końcu uczyliśmy się w tym samym mieście), spędziłem z nią i jej znajomymi Sylwestra, zaprosiłem ją na mój Półmetek z Ogólniaka (co, rzecz jasna, przyjęła i było zupełnie sympatycznie), ale pojawiły się pewne zgrzyty. Zasadniczo, to zupełnie normalne gdy jest się parą. Problem jednak w tym, że te "zgrzyty" zaczęły iść trochę za daleko. Nie podobało się jej to, że zadaję dużo pytań innym dziewczynom, trochę sprośnie na niektóre odpowiadam, no i w sumie to, że ogólnie koleżanek mam dużo. Po prostu zrobiła się zazdrosna. Mea culpa, dawałem jej do tego powody. Co gorsze, jej przyjaciółka trochę ją w tym wszystkim nakręcała.
Ja tymczasem postanowiłem po prostu znaleźć jakiegoś "ujścia" różnych trapiących mnie problemów. Z Majką co raz się kłóciliśmy, wiedziałem, że nie mogę się jej (przynajmniej póki co) wygadać i zupełnym przypadkiem trafiła się tu taka Paula. Nie rozpoznałem na początku, że jej zdjęcia wyglądają trochę nienaturalnie. Rysy twarzy, włosy, ogólny wygląd zwiastowały raczej, że wręcz jest modelką (przynajmniej amatorską) i dużo w siebie inwestuje. Z nią mogłem pogadać (wymieniliśmy się numerami), zawsze wysłuchała i zrozumiała, a że pewne między nami interakcje było widać też tutaj, to Majka się coraz bardziej denerwowała.
Wiem, to wszystko brzmi z perspektywy czasu idiotycznie i sam się śmieję opisując to, ale miałem wówczas skończonych 17 lat, w głowie miałem, że tak powiem, "niewiele", to był chyba okres mojego największego buntu przeciwko wszystkiemu - w ukryciu popalanie papierosów, popijanie alkoholu (choć niedługo później przestałem pić i od tamtego czasu jestem abstynentem), problemy w szkole, kłótnie w domu, kłótnie z panną. Działo się, krótko mówiąc.
W każdym razie, relacja z Paulą zaczęła się zagęszczać. Okazało się, że nawet ma w Siedlcach rodzinę (do miasta miałem kilkanaście kilometrów, więc mogłem spokojnie złapać autobus i przyjechać). Co prawda, pochodziła gdzieś z Lubelszczyzny, ale i tak planowała przyjechać tu na ferie.
Kolejna głupota, którą zrobiłem (sam nie wiem dlaczego), to dodałem do znajomych niejaką Weronikę. Paula tłumaczyła się, że nie posiada własnego konta, za to jej przyjaciółka posiada, ale nie korzysta. Idiotyczne, przyznacie.
Część druga za chwilę....
Tak na dobrą sprawę, to w przeważającej większości "fake konta" tworzone są dla zabawy. W sumie to było tak, odkąd na szerszą skalę pojawił się Internet i wszelkie tutejsze czaty, gdy kilkudziesięcioletni mężczyźni podawali się za nastolatków, po czym dochodziło do spotkań i......sama sobie dopowiedz, co było dalej.
Tym niemniej, kiedyś, częściowo przypadkiem, wkręciłem się w relację z takim "fake kontem" (sic!)
Na przełomie 2013 i 2014 roku byłem w mojej takiej pierwszej poważnej relacji z dziewczyną (notabene poznaną właśnie tutaj). Wszystko to było dość mocno specyficzne - trochę się kreowaliśmy na taką "askową" parę. Widywaliśmy się dość regularnie (w końcu uczyliśmy się w tym samym mieście), spędziłem z nią i jej znajomymi Sylwestra, zaprosiłem ją na mój Półmetek z Ogólniaka (co, rzecz jasna, przyjęła i było zupełnie sympatycznie), ale pojawiły się pewne zgrzyty. Zasadniczo, to zupełnie normalne gdy jest się parą. Problem jednak w tym, że te "zgrzyty" zaczęły iść trochę za daleko. Nie podobało się jej to, że zadaję dużo pytań innym dziewczynom, trochę sprośnie na niektóre odpowiadam, no i w sumie to, że ogólnie koleżanek mam dużo. Po prostu zrobiła się zazdrosna. Mea culpa, dawałem jej do tego powody. Co gorsze, jej przyjaciółka trochę ją w tym wszystkim nakręcała.
Ja tymczasem postanowiłem po prostu znaleźć jakiegoś "ujścia" różnych trapiących mnie problemów. Z Majką co raz się kłóciliśmy, wiedziałem, że nie mogę się jej (przynajmniej póki co) wygadać i zupełnym przypadkiem trafiła się tu taka Paula. Nie rozpoznałem na początku, że jej zdjęcia wyglądają trochę nienaturalnie. Rysy twarzy, włosy, ogólny wygląd zwiastowały raczej, że wręcz jest modelką (przynajmniej amatorską) i dużo w siebie inwestuje. Z nią mogłem pogadać (wymieniliśmy się numerami), zawsze wysłuchała i zrozumiała, a że pewne między nami interakcje było widać też tutaj, to Majka się coraz bardziej denerwowała.
Wiem, to wszystko brzmi z perspektywy czasu idiotycznie i sam się śmieję opisując to, ale miałem wówczas skończonych 17 lat, w głowie miałem, że tak powiem, "niewiele", to był chyba okres mojego największego buntu przeciwko wszystkiemu - w ukryciu popalanie papierosów, popijanie alkoholu (choć niedługo później przestałem pić i od tamtego czasu jestem abstynentem), problemy w szkole, kłótnie w domu, kłótnie z panną. Działo się, krótko mówiąc.
W każdym razie, relacja z Paulą zaczęła się zagęszczać. Okazało się, że nawet ma w Siedlcach rodzinę (do miasta miałem kilkanaście kilometrów, więc mogłem spokojnie złapać autobus i przyjechać). Co prawda, pochodziła gdzieś z Lubelszczyzny, ale i tak planowała przyjechać tu na ferie.
Kolejna głupota, którą zrobiłem (sam nie wiem dlaczego), to dodałem do znajomych niejaką Weronikę. Paula tłumaczyła się, że nie posiada własnego konta, za to jej przyjaciółka posiada, ale nie korzysta. Idiotyczne, przyznacie.
Część druga za chwilę....
