Tęsknię trochę za dzieciństwem, mimo że nie było cudowne, ale wtedy nie byłam świadoma jeszcze tego, jak bardzo trudno jest być dorosłym i odpowiedzialnym za siebie. Miałam więcej czasu na marzenia o doskonałym życiu, magicznym świecie, na czytanie książek, mogłam się bawić i przynosiło mi to radość, nie miałam poczucia winy, że marnuje czas, bo ten leciał mi wolniej niż teraz i chciałam żyć aby stać się kimś wyjątkowym w przyszłości. Teraz wiem, że to nie jest proste i brakuje mi czasami motywacji jaką miałam wtedy 😔

---

Również pozdrawiam i dziękuję za fajne pytanie 😊