Bəs, yaxşı, sevgi hara qeyb oldu? Sevgi tamamən öz əksinə çevrilə bilərmi? Ortada olan sevgi idi, yoxsa vərdişə çevrilmiş özününküləşdirmə və ya bağlılıq?
Mənə görə dəyər verdiyi birini itirən insana onun bir daha gəlməyəcəyinə inandırmaq mümkün deyil. Ümid ən sonda ölür deyirlər bax o son gəldiyində başa düşürsən artıq gəlməyəcək və zamanında daha çox vaxt ayırmadığın üçün bütün bədənini peşmanlıq hissi bürüyür. Yerdə qalan şeyləri bir təhər inandırmaq olar.
Özünün də qəbul etdiyi səhv etdiyi bir şey varsa, kömək edərdim bunu düzəltsin. Alınmırsa bir iki şey onu yaxşı olmaqdan kənar etmir. Vicdan varsa əksər şeylər düzələr.
Bir nəfəri öldürməklə bir neçə nəfəri xilas etsəydiniz, bunu edərdinizmi?
Çox çətin seçimdir doğrudan, bir nəfərin razılığa ilə bunu etmək olar, məncə onun da yaşamağa haqqı var. Seçimi özü etməlidir, heç kim heç kimin yaşamasına və ya ölməsinə qərar verməməlidir.
Əsas məsələ həmişə səhvi özümüzdə görməliyik, iradəni ümumiyyətlə özünü inkişaf etdirmək bundan asılıdır.Yara açan biri olubsa onu həyatımıza daxil edən bizik, buna şərait yaradan bizik, bunu anlasaq növbəti dəfə belə şey olmayacaq və sağaltmaq daha asan olacaq.
Siz əvvəllər bir günə ən azı bir sual verirdiniz. Və suallarınız çox möhtəşəm və düşündürücü olurdu. Amma son vaxtlar sual gəlmir sizdən. Səbəbini bilmək olar?
İlk öncə haqqımda belə düşünməyiniz sevindirici haldır. Suallara gəldikdə isə cavabları dəyərli və fikirlərinə hörmət etdiyim insanlar var idi, hal hazırda bağlayıblar uzun müddətdir ki, yoxdular, ona görə hələki sual vermirəm, sağlam cavablar olmur əvvəlki kimi.