Perunowy Witeź (Перунов Витез)

Uważam, że w tym pytaniu zaistniała fałszywa dychotomia. Żadne myślenie nie jest całkowicie wolne od wpływów innych ludzi, więcej, nasz światopogląd powstaje w większości pod wpływem wymieszania różnych opinii i sądów, które słyszymy. Ale chyba rozumiem zamysł, bo czym innym jest powtarzanie po innych, a czym innym posiadanie własnego zdania, choć cóż, nie jest ono całkowicie wolne od wpływów.
Osobiście uważam się za człowieka z dość sprecyzowanym i określonym światopoglądem, niemniej lubię słuchać różnych głosów, nawet jeśli się nie do końca zgadzają z moimi poglądami (nie do końca nie znaczy, że są całkowicie różne).
No i jeśli chodzi o moją bańkę publicystyczno-informacyjną, to nie korzystam w ogóle z telewizji, gdyż ta jest najbardziej zależna od nielubianych przeze mnie sił, ale wiem, że dla pokolenia jeszcze moich rodziców jest to jeszcze wyznacznik czegoś i oglądają.
Korzystam w zasadzie tylko z youtuba i słucham raczej pojedynczych głosów niż większych stacji. W sumie to mogę od razu polecić kilka kanałów z mojej bańki.
https://www.youtube.com/@FeanorAglarion/videos - Feanor Aglarion czyli jak sam o sobie mówi epistemologiczny geniusz, autoironiczny narcyz, psychotyczny esteta. Cholernie inteligentny człowiek z ogromną erudycją i rozeznaniem w filozofii, ma fajne analizy światopoglądowe, podoba mi się jego przywiązanie do estetyki i antypatia względem ochlokracji oraz zdziczenia.
https://www.youtube.com/@KrzysztofMMaj/videos - Krzysztof M. Maj, dość głośna postać w internecie, z którą mam pewne problemy. Z jednej stron naprawdę charyzmatyczny gość, świetny gawędziarz, z drugiej wysokiej jakości naukowiec i badacz, groznawca oraz literaturoznawca, z trzeciej krytyk systemu edukacji (w wielu wypadkach słusznie, w części nie), z czwartej demagog i fałszywy antyautorytet, który zaczął zabierać głos w sprawach, o których niekoniecznie ma pojęcie. Głosząc hasło walki z autorytetami stworzył wokół siebie sporą społeczność młodych ludzi, którzy w większości nie mają utrwalonego światopoglądu i właśnie chłoną niemal bezrefleksyjnie to co on mówi (widać to po komentarzach i jego discordzie) i to jest właśnie ten przypadek sugerowania się czyjąś opinią.
https://www.youtube.com/@mirapiaszewiczmirawizjatv/videos - a teraz zwrot w zupełnie inną stronę, Mira Piłaszewicz i jej kanał MiraWizjaTV. Nie jest to kanał na tym poziomie co Feanor, ale też jest go przyjemnie posłuchać, zwłaszcza, że i prowadząca ładna. Teraz trochę zmienia się formuła i będzie mniej polityki, generalnie Mira wyszła z antycovidowych środowisk bliskich Braunowi, ale dziś jest bardziej wyważona i zniechęcona do części prawej strony, choć dalej ideologicznie bym ją tam umieszczał.
https://www.youtube.com/@MonikaJaruzelskazaprasza/videos Monika Jaruzelska, córka źle kojarzonego w Polsce generała, która prowadzi fajny kanał z wywiadami. Klasa i poziom rozmów bije na głowę każdą telewizję.
https://www.youtube.com/@RadykalnyPasywista/videos na koniec ciekawy głos konserwatyzmu

View more

Jeden z najlepszych filmów, jakie powstały. I tak, mówię to już po raz kolejny. Oczywiście "Stalker" Andrieja Tarkowskiego.
"Kogóż to z nas tonący nie wiózł wrak,
Któż z nas zaprzeczyć może – że ułomny?
Kogóż nie łudził oślepiony ptak?
Kogóż w bezludzie nie wiódł pies bezdomny?

---

A przecież wciąż przyciąga strefa ogrodzona
I ogrodzona – nie bez celu – chcemy wierzyć.
To nie my w Zonie – to nam odebrana Zona
Nam ją niepewnym, ale własnym krokiem mierzyć
Póki nadziei gorycz wreszcie nie pokona.

---

Dlatego – mimo druty, wieże i strażnice
Tam chcemy dotrzeć, gdzie nam dotrzeć zabroniono.
Bezużyteczne, śmieszne posiąść tajemnice
Byleby jeszcze raz gorączką tęsknot płonąć
Nim podmuch jakiś strzepnie chwiejne potylice.

---

Droga okrężna może być – i oszukańcza,
Może nas wiedzie szalbierz chciwy paru groszy,
Lecz lepsze to, niż śmierć na wapniejących szańcach
U progu granic niewidzialnych i aproszy,
Gdzie ziewa żołnierz – tak podobny do skazańca.

---

Po zatopionych dawno droga to – dolinach;
Pod płytką wodą – nieczytelne czasu grypsy:
Szlak po ikonach, rękopisach, karabinach
Nad którym wiosło kreśli plusk Apokalipsy;
Nie po nas płacz – i nie po przodkach – płacz po synach.

---

Więc prawda, którą znaleźć nam – to pusty pokój
Gdzie nagle dzwonią wyłączone telefony?
Serdeczna krew snująca w martwym się potoku,
Bezsilny gniew na obojętność Nieboskłonu
I magia słów, co chronić ma od złych uroków?

---

Więc prawda, którą znaleźć nam – to stół z kamienia,
Z którego przedmiot modłów spadł – nietknięty dłonią?
W stukocie kół transportu – Aria Beethovena?
Bezdenna toń – a nad bezdenną tonią
Twarz własna – co przegląda się w przestrzeniach?

---

Z tonących – komu los nie zesłał tratw?
Z ułomnych – zdrowia nie przywrócił – komu?
Gdy oślepiony ptak odnalazł ślad
I pies bezdomny siadł – na progu domu…"

View more

Owszem, było ich nawet kilka i, co znamienne - samych kobiet.
Jest to dość osobliwa kategoria, którą nazywam czasem kobietami-kotami (faktycznie, większość z nich darzyła te stworzenia miłością), co wynika z charakteru ich obecności w moim życiu. Przychodziły do niego, robiły w nim burzę, po czym znikały. Czasem stopniowo, czasem nagle, czasem znikając i wracając po nietzscheańsku w duchu wielkiego powrotu.
Ale każda zostawiła ślad i skutek. Zrobiły swoje, a potem, tak jak koty, odeszły swoją ścieżką.
Wspomnieniami o nich karmię swe myśli, powracając pamięcią do tych miłych z nimi chwil, choć często nielicznych. Czasem przychodzą do mnie w snach, same zapewne tego nieświadome, ale to często już jedyne miejsce, gdzie mogę je spotkać.
To najlepsze ze snów, nostalgiczne i piękne, choć często niedopowiedziane.

View more

Pamiętam okoliczności, w których zadałaś to pytanie, ale moja odpowiedź może nie być do końca tym, czego się spodziewałaś.
Myślę, że dużo zależy od podejścia do życia. Myślę, że i ci ludzie mają swoje problemy, ale nauczyli się przyjmować je z odpowiednim spokojem i przejmować w jak najmniejszym stopniu. Ja polecam racjonalne tłumaczenie sobie problemów (problem w tym jeśli nie widać w nich racjonalnego wyjaśnienia) i przyjmowanie ich ze spokojem jako najczęściej logiczną konsekwencje przyczyn.
Mnie udało się zredukować ogromną ilość bodźców stresowych, ale żeby to osiągnąć musiałem pozbyć się pewnych osób ze swojego życia i zaprojektować parę rzeczy na nowo.
W człowieku jest sobie elan vitae, naturalny życiowy pęd, który pcha go ku dalszemu życiu i działaniu, jednak warto dbać o niego, żeby go nie stłamsić i nie zastąpić popędem śmierci.
Przypadki kiedy nie mogłem zasnąć z nerwów były pojedyncze i występowały wyłącznie wtedy kiedy po prostu nie miałem żadnego wpływu na to, co mnie stresowało.

View more

Bardzo ciekawe pytanie i w dodatku osobiste.
Generalnie mój stosunek do redpilla jest złożony, gdyż są aspekty, w których się z nimi zgadzam, a są takie, gdzie stanowczo się odcinam. Jeśli chodzi o sam opis relacji damsko-męskich to mają oni dużo racji (ma to oparcie także w niepopularnej obecnie psychologii ewolucyjnej), jednakże skrajnie odrzuca mnie ich mizoginia i to mimo tego, że zaznałem wielu nieprzyjemności ze strony kobiet.
Powstanie ruchu walczącego o prawa mężczyzn było naturalną konsekwencją silnego sfeminizowania współczesnej kultury i życia społecznego oraz dominacji feministycznych doktryn. Broń powołuje do życia antybroń, że tak zajadę Clausewitzem. Redpillowcy to w dużej mierze ruch ludzi zawiedzionych, którzy dostali po dupie ze strony kobiet. Taka klasyczna historia to ojciec, któremu odebrano dziecko po rozwodzie, a pasożytnicza matka dziecka wyciąga od niego alimenty, żeby samemu nic nie robić. No i to pcha ich przy okazji do mizoginii, chociaż faktem jest, że w wielu takich sprawach sądy są bardziej przychylne matkom.
Z redpillowcami jest też ten problem, że często promują oni rzeczywiście toksyczne wzorce i postawy, a każdego innego samca traktują jako zagrożenie dla swojego związku, wobec czego muszą walczyć zarówno z silniejszymi od siebie alfami, jak i beciakami-bankomatami, które dla kobiet wydają się bezpieczniejszą opcją, a przy okazji mogą ciągnąć z nich kasę.
Tylko, że właśnie... Jak to słusznie określił mój kumpel, miejscem, gdzie redpill sprawdziłby się najlepiej byłaby jaskinia i społeczeństwo na poziomie pierwotnym.
To wszystko nie bierze się znikąd i gdzieś tam są podstawy jak i racja, tak samo jak przy feminizmie, jednakże dla mnie redpill jest tym co skrajny feminizm po drugiej stronie, argumentacja jest podobna, znowu wjeżdża teoria podkowy. Jakby ktoś niebędący w temacie chciał posłuchać czegoś więcej o redpillu i też różnicach między szeroko pojętą prawicą a redpillowcami, to w fajny sposób wyjaśnia to Radykalny Pasywista.
https://www.youtube.com/watch?v=0hll0gpiJfw

View more

Całkowicie popieram jej przywrócenie, jednak uważam, że powinna być stosowana wyłącznie w sytuacjach, kiedy wina jest absolutnie pewna i wykonywana też w możliwie najbardziej humanitarny i szybki sposób. No i też wyłącznie za określony rodzaj najcięższych przestępstw, tak, żeby niemożliwe było szafowanie nią na prawo i lewo. Wśród tych przestępstw widziałbym oczywiście zabójstwo (no nie za każde, ale żeby przynajmniej była możliwość, tak jak nie za każde daje się dożywocie obecnie) i na pewno też zdradę stanu czy dezercję w czasie wojny. I może coś jeszcze, ale to by trzeba przemyśleć.
W debacie na temat kary śmierci podnoszone jest mnóstwo różnych argumentów, ale dla mnie istotny jest szczególnie jeden, etyczno-filozoficzny - bycie człowiekiem wiąże się z pewną godnością jako jednostki ludzkiej i prawem do życia. Jeżeli jednak ktoś gwałci to u drugiej osoby, to sam sobie w ten sposób odbiera godność ludzką i powinien liczyć się z tym, że można odebrać mu życie w majestacie prawa.
Co prawda w polskiej debacie publicznej na temat prawa zasadniczo wypowiada się najczęściej i najgłośniej prymitywny motłoch, domagający się linczu i najlepiej widowiska, często w myśl prawa talionu. No ale właśnie dlatego prawo powinni stanowić światli, szeroko wykształceni ludzie, nie tylko w obrębie samego prawa, ale także etyki i filozofii. Bo nawet jeżeli motłoch wnosi słuszne propozycje, to robi to najczęściej z prymitywnych pobudek i atawistycznej żądzy krwi, toteż nie należy go słuchać. Utopia? Może trochę, ale raczej ideał, do którego powinno dążyć społeczeństwo.

View more

Myślałem długo nad właściwą odpowiedzią na to pytanie, rozkminiałem długą listę filmów, które do tej pory obejrzałem i doszedłem do wniosku, że trudno o zakończenie, które mnie zawodzi. Zazwyczaj jest to coś, czego przy odpowiedniej erudycji można się domyślić lub spodziewać, w końcu większość fabuł bazuje na podobnych motywach i zdecydowana większość filmów kończy się dobrze. Jeśli coś zawodzi to filmy jako takie, to wszystko co jest w nich w środku i nie pozwala uznać je za dobre produkcje. Ostatnio miałem tak z Anihilacją, która na dłuższą metę mnie wynudziła i uważam, że zdecydowanie nie udało jej się uchwycić tego, co znacznie lepiej uchwycił Tarkowski w Stalkerze przy znacznie mniejszych możliwościach i budżecie, choć historia miała ogromny potencjał.
Jeszcze co do konstatacji, że większość filmów dobrze się kończy - schemat jest prosty, tam gdzie ktoś szuka zemsty, to ją znajduje, tam gdzie dobro walczy ze złem - no przecież wiadomo, że zły poniesie karę, a dobry wygra i jeszcze znajdzie miłość po drodze.
Filmem, który porządnie zerwał z tym tematem jest chociażby Antychryst Larsa von Triera. To jest dopiero mocne i ryjące banię kino, gdzie po prostu nie ma dobrego zakończenia, ale jest ono jak najbardziej adekwatne do całości.
Pomyślałem też o książkach - jest tu chyba podobnie, a zakończenia przyjmuję z całym dobrodziejstwem inwentarza. Wiadomo, że bolało mnie w chuj jak pod koniec Wity główna bohaterka zostaje przybita do krzyża, a ptaki obdzierają ją ze skóry. Ale czy to rozczarowujące? Nie, w zasadzie spodziewane, ta książka nie mogła się skończyć pozytywnie jeśli znało się bieg historii, o którą była osnuta.

View more

Szczerze to nigdy nie lubiłem cyrków. Oczywiście jako dziecko byłem kilka razy, ale bardzo szybko odpadłem z tej rozrywki, nic mnie tam nie chwyciło i też prawie nic nie pamiętam. Pewnie byli klauni, akrobaci, ale zwierząt to ja w sumie nie pamiętam. Oczywiście słyszało się różne rzeczy na temat traktowania zwierząt w cyrkach, pamiętam też, że kilka lat temu trochę młodych osób z mojego miasta zrobiło jakiś taki bardziej oficjalny protest przeciwko występom cyrku ze zwierzętami, no i zrobili to konkretnie, bo zanieśli petycje burmistrzowi i chyba udało im się osiągnąć cel.
Oczywiście nie popieram dręczenia zwierząt i narażania ich na niepotrzebny stres, ale tak ogólniej rzecz ujmując mam wrażenie, że ludziom pracującym w cyrku nie jest wiele lepiej, a i samo to jest raczej umierającą rozrywką.

View more