Dünkü olaylar yüzünden bu ülkedeki her şeyden midem bulanıyor. Ülke tam anlamıyla rezil bir hale geldi. İnsanlık kalmadı, şeref kalmadı, haysiyet kalmadı. Etraf yüzlerine saatlerce bağıra bağıra söylemek istediğim o***** çocuklarıyla doldu. İnsanlar birbirine insanmış gibi bakamıyor bu o***** çocukları yüzünden. Güvenemiyor, gülemiyor, konuşamıyor. Biz çocukken komşuya emanet etmek diye bir şey vardı mesela.
bi ilişkiden en büyük beklentim olabildiğince birbirimize karşı açık ve net olmamız.. bir şey canımızı mı sıktı trip atmadan söyleyebilmeliyiz, seni seviyorum demek için taktiğe ihtiyaç duymamalıyız, özledim yazmak için çekinmemeliyiz. açık iletişimin hayranıyım
bir yere çarptığını kolundaki morluğu görünce anladığın oluyor bazen.. nereye vurdum ki acaba diyosun, ne zaman vurmuşum hiç hissetmedim ki diyosun.. ama mosmor olmuş işte acıtmış, çürütmüş, fark etmemişsin
Bugüne kadar güzel olan her şeyi kazanmak için o kadar çok mücadele ettim ki başıma aniden güzel bir şey gelirse ne yapacağımı bilmiyorum. Koşmaya o kadar alıştım ki öylece durmanın nasıl bir his olduğunu unuttum.
Çok sevince, çok sevdiğini düşünerek uzun uzun bakıyorsun yüzüne, ben bir daha böyle sevemem diye bakıyorsun. Yüzün gülüyor başka tarafa baksa bile. Nasıl baktığını görmesine gerek yok sen ona bakarak içinden öpüyorsun. Güzel sevmek böyle bir şey..”