Czarne glany przed kostkę.
Kolorowe długie skarpetki lub czarne stopki.
Czarne rurki.
Koszulka StarWars lub Avengers.
Moro kurtka.
Okulary.
Grzywka spięta na samuraja, a reszta włosów rozpuszczona.
To ja mały, szary człowiek.

Bardzo ciemny brąz.

Od niedawna zasypiając słyszę w mojej głowie głosy,
Jedne mówią pojedyncze słowa,
Inne po prostu krzyczą.
Momentalnie się wtedy budzę.
Ostatnio boję się zasypiać.

Ciągle wracam myślami do czasów gimnazjum.
Niby najgorszy okres w moim życiu,
A tak bardzo za nim tęsknię.
Chciała bym przeżyć to wszystko jeszcze raz
Znów otaczać się masą przyjaciół
Co miesiąc chodzić na spotkania mangowe,
Rywalizować o największą ilość odwiedzonych konwentów.
Znów mieć przyjaciela dla którego wystarczył jeden SMS żeby był przy mnie.
Nie musieć się martwić o pieniądze.
W każdą noc myślę co by było gdybym wtedy w drugiej klasie gimnazjum się z nią nie zaprzyjaźniła,
Jaką bym była osobą.
Czy w ogóle to bym była ja?
Czy może teraz już nie jestem sobą.
Milion myśli na minutę.

Nie wiem.
Ja sobie dalej nie poradziłam.
Dalej myślę co by było gdyby
Dalej wspominam
Dalej płacze
Dalej nie mam odwagi pójść na cmentarz do niego.
Jestem tak bardzo bezsilna.
Jestem wykończona.
To już ponad dwa lata.
A ja dalej czuję się tak samo pusto.

Denerwują mnie moje emocje których kompletnie nie rozumiem.
Denerwuje mnie to że nie celowo krzywdzę przez to innych.
Denerwuje mnie bałagan w pokoju którego nie potrafię posprzątać.
Denerwuje mnie moje życie.

Netflix 🖤