Ostatnie brakuje mi mojego takiego prawdziwego szczęścia.
Gdyby porównać to sprzed roku to uśmiech nie schodził mi z twarzy i wszytsko wydawało się być takie proste.
Jeju, 3 gim była dla mnie taka cudowna.
Już przed wakacjami wpadłam w taki stan zwątpienia, a te dwa miesiące to mnie już chyba przytłaczają.
To pewnie przez zmianę szkoły, braku kontaktu na codzień ze znajomymi i te nieszczęsne włosy xd
Wydaje mi się, że jedyne co zapamiętam z tych wakacji to stres i ciągłe zamartwianie jak to wszytsko będzie.
Myślę, że jak wrócę do szkoły i się zaklimatyzuję to moje optymistyczne nastawienie powróci ^^
Najgorsze jest to że ja sama nie wiem czego chcę xd
Zmieniam zdanie co najmniej dwa razy dziennie do sprawy, nad którą aktualnie rozmyślam.
Przeważnie wybieram złą opcję.
Z racji tego, że ja jestem bardzo podatna na sugestię to łatwo mi wmówić coś wbrew sobie.

View more

Przeczytać chociaż jedną część Harry'ego Pottera 💙
Uwielbiam ten moment, jest taki smutny 😔
"Otworzył oczy. Snape patrzył na niego z przerażeniem.
- Chroniłeś go, utrzymywałeś tak długo przy życiu tylko po to, by umarł we właściwym momencie?
-To cię tak szokuje, Severusie? A ilu ludzi umarło na twoich oczach?
- Ostatnio tylko ci,których nie byłem w stanie ocalić- odparł Snape,wstając.
- Wykorzystałeś mnie.
- To znaczy?
- Szpiegowałem dla ciebie,kłamałem dla ciebie, narażałem dla ciebie życie,a wszystko to robiłem , by zapewnić bezpieczeństwo synowi Lily. A teraz mówisz mi, że hodowałes go jak prosiaka na rzeź...
- To bardzo wzruszające, Severusie- powiedział z powagą Dumbldore.- A więc w końcu dojrzałeś do tego, by przejmować się losem tego chłopca?
- Jego losem?-wykrzyknął Snape.- Expecto patronum!
Z końca jego różdżki wystrzeliła srebrna łanai. Wylądowała na podłodze, przebiegła przez pokój i wyskoczyła przez okno. Dumbldore patrzył, aż jej srebrna poświata znikła w ciemności, a potem odwrócił się do Snape'a. Oczy miał pełne łez.
-Przez te wszystkie lata?...
-Zawsze."

View more