brakuje Ci teraz czegoś, Ibrahimie?
Dobrego towarzystwa.
❤️ Likes
show all
Latest answers from Jimmy Stringfellow
Bóg nie umarł ❤
Bóg ma mnie w dupie.
Co jest problemem wielu ludzi?
To, że w ogóle żyją.
Czy nieszczęściem jest nie umieć kochać?
Dochodzę do bardzo wielu dziwnych refleksji więc jestem skłonny powiedzieć,
że nieszczęściem nie jest nie umieć kochać a raczej wmawiać sobie bez przerwy, że się tego nie umie, odpychać od siebie tych na którym nam zależy a gdy im przestanie zależeć poczuć, że jednak to nie jest to czego chcieliśmy.
Życie jest dziwne, skłania nas do różnych dziwnych decyzji. Każdy z nas jest utkany z innych ''nici'' Ja zaś natomiast jestem utkany z tych najmniej specyficznych.
Należę właśnie do osób które odrzucają wszelkie dobro a gdy je tracą to czują dziwny posmak żalu, nieszczęścia. Co jest spowodowane, że taki jestem?
Trudno określić. Jak kiedyś mówiłem - ludzie są różni.
Moja ''różność'' sprawia, że siedząc dziś w czterech pustych aczkolwiek przepełnionych ciepłem ścianach czują ogrom pustki w sercu.
Zawsze wydawało mi się, że nie umiem kochać, że łatwiej jest kochać kogoś z daleka gdyż jest o wiele mniejsze prawdopodobieństwo skrzywdzenia takiej osoby.
Nie wiem czy się myliłem. Wiem, że skrzywdziłem tym siebie i tą drugą osobę.
Jednak.... Kto dziś czuje większe nieszczęście? Ona czy ja?
Przepełnione we mnie uczucie a raczej to, że zawsze je ''hamowałem'' i mówiłem, że nie umiem kochać sprawia w tej chwili, że moje cale ciało, dusza, umysł, pragnie wołać o pomoc by móc całą miłość którą mam w sobie przelać na drugą osobę i powiedzieć;
''nieszczęściem nie jest nie umieć kochać a pozwalać tak myśleć i oddalać Ci się ode mnie''
że nieszczęściem nie jest nie umieć kochać a raczej wmawiać sobie bez przerwy, że się tego nie umie, odpychać od siebie tych na którym nam zależy a gdy im przestanie zależeć poczuć, że jednak to nie jest to czego chcieliśmy.
Życie jest dziwne, skłania nas do różnych dziwnych decyzji. Każdy z nas jest utkany z innych ''nici'' Ja zaś natomiast jestem utkany z tych najmniej specyficznych.
Należę właśnie do osób które odrzucają wszelkie dobro a gdy je tracą to czują dziwny posmak żalu, nieszczęścia. Co jest spowodowane, że taki jestem?
Trudno określić. Jak kiedyś mówiłem - ludzie są różni.
Moja ''różność'' sprawia, że siedząc dziś w czterech pustych aczkolwiek przepełnionych ciepłem ścianach czują ogrom pustki w sercu.
Zawsze wydawało mi się, że nie umiem kochać, że łatwiej jest kochać kogoś z daleka gdyż jest o wiele mniejsze prawdopodobieństwo skrzywdzenia takiej osoby.
Nie wiem czy się myliłem. Wiem, że skrzywdziłem tym siebie i tą drugą osobę.
Jednak.... Kto dziś czuje większe nieszczęście? Ona czy ja?
Przepełnione we mnie uczucie a raczej to, że zawsze je ''hamowałem'' i mówiłem, że nie umiem kochać sprawia w tej chwili, że moje cale ciało, dusza, umysł, pragnie wołać o pomoc by móc całą miłość którą mam w sobie przelać na drugą osobę i powiedzieć;
''nieszczęściem nie jest nie umieć kochać a pozwalać tak myśleć i oddalać Ci się ode mnie''
Jak smakuje miłość?
Zbyt długo nie kosztowałem jej smaku, jednak w moim przypadku bywa ona
dość często przesolona.
dość często przesolona.
Masz jakiś sposób na to, by nie czuć?
Jesteśmy tu
Czy nie brzmi to znajomo?
Nie miałem, z kim porozmawiać
Przez bardzo długi czas
I to jest dziwne
Wszystko, co mamy ze sobą wspólnego
I Twoje towarzystwo było jedyną rzeczą,
Której potrzebowałem dziś wieczorem
Ale jakoś czuję, że powinienem przeprosić
Bo jestem trochę wstrząśnięty
Tym, co dzieje się wewnątrz
Powinienem odejść
Zanim moja wola stanie się słabsza
A moje oczy zaczną zwlekać
Dłużej niż powinny
Powinienem odejść
Zanim stracę zdrowy rozsądek
A ta godzina nabierze większego znaczenia
Niż kiedykolwiek powinna
Powinienem odejść
Kochanie, powinienem odejść
Tak trudno
Zachować mi spokój
I udawać, że nie widzę, jak Twoje ciało
Zarysowuje się pod Twoim ubraniem
A Twój śmiech
Jest czysty i niewymuszony
Przeraża mnie, że tak dobrze znam
Miejsce, gdzie nie powinienem iść
Ale wiem, że muszę podążać szlachetną ścieżką
Bo nie chcę żebyś kwestionowała moje intencje...
Czy nie brzmi to znajomo?
Nie miałem, z kim porozmawiać
Przez bardzo długi czas
I to jest dziwne
Wszystko, co mamy ze sobą wspólnego
I Twoje towarzystwo było jedyną rzeczą,
Której potrzebowałem dziś wieczorem
Ale jakoś czuję, że powinienem przeprosić
Bo jestem trochę wstrząśnięty
Tym, co dzieje się wewnątrz
Powinienem odejść
Zanim moja wola stanie się słabsza
A moje oczy zaczną zwlekać
Dłużej niż powinny
Powinienem odejść
Zanim stracę zdrowy rozsądek
A ta godzina nabierze większego znaczenia
Niż kiedykolwiek powinna
Powinienem odejść
Kochanie, powinienem odejść
Tak trudno
Zachować mi spokój
I udawać, że nie widzę, jak Twoje ciało
Zarysowuje się pod Twoim ubraniem
A Twój śmiech
Jest czysty i niewymuszony
Przeraża mnie, że tak dobrze znam
Miejsce, gdzie nie powinienem iść
Ale wiem, że muszę podążać szlachetną ścieżką
Bo nie chcę żebyś kwestionowała moje intencje...
Zachęć do siebie obserwujących
Utkany z własnych niesfornych myśli błądzę pośród piekłem a niebem.
Szukam samego siebie w wschodzie i zachodzie słońca chcąc zaznać czegoś
co dotąd zostało mi nieznane. Kiedy osiągnę swój cel? Kiedy zaznam harmonii spokój, najrozkoszniejszego zakazanego grzechu... Kiedy zatrzymam się nad przepaścią i powiem sobie ''koleś, osiągnąłeś już wszystko co było możliwe''
Szukam samego siebie w wschodzie i zachodzie słońca chcąc zaznać czegoś
co dotąd zostało mi nieznane. Kiedy osiągnę swój cel? Kiedy zaznam harmonii spokój, najrozkoszniejszego zakazanego grzechu... Kiedy zatrzymam się nad przepaścią i powiem sobie ''koleś, osiągnąłeś już wszystko co było możliwe''
Ile Twoim zdaniem jest wart w dzisiejszych czasach człowiek?
Człowiek - suma wzlotów i upadków.
Myślę, że każdego z nas trzeba by oceniać indywidualnie. Każdy z nas jest inny,
każdy z nas jest wart czegoś innego. Mordercy, pedofile - nic nie warci. Oceniając takich ludzi nie miałbym żadnych skrupułów. Jednak jeśli miałbym oceniać, zwykłych,
szarych człowieczków jakim jestem ja sam, jakich znam.
Każdy z nas jest wart tyle na ile sam ocenia swoją wartość.
Osoba szanująca się, znająca swoją wartość sprawia, że i w oczach innych
taka osoba jest warta wiele więcej niż każde możliwe bogactwo na tym świecie.
Bo Bóg jeden wie, ile Człowiek jest wart w bezkresie wszechświata teraźniejszego.
''Człowiek jest tyle wart, ile ma w głowie, sam wiek metrykalny nie czyni człowieka wartościowszym. ''
Myślę, że każdego z nas trzeba by oceniać indywidualnie. Każdy z nas jest inny,
każdy z nas jest wart czegoś innego. Mordercy, pedofile - nic nie warci. Oceniając takich ludzi nie miałbym żadnych skrupułów. Jednak jeśli miałbym oceniać, zwykłych,
szarych człowieczków jakim jestem ja sam, jakich znam.
Każdy z nas jest wart tyle na ile sam ocenia swoją wartość.
Osoba szanująca się, znająca swoją wartość sprawia, że i w oczach innych
taka osoba jest warta wiele więcej niż każde możliwe bogactwo na tym świecie.
Bo Bóg jeden wie, ile Człowiek jest wart w bezkresie wszechświata teraźniejszego.
''Człowiek jest tyle wart, ile ma w głowie, sam wiek metrykalny nie czyni człowieka wartościowszym. ''
Jak reagujesz na słowa „Musimy porozmawiać...”?
" pod warunkiem, że pozwolisz mi zamknąć Ci usta swoimi. Wtedy rozmawiajmy w nieskończoność "
Co czujesz w tej chwili? Miłej reszty dnia
Chyba musze się zresetować.
Gdzie jest ukryte piękno?
Ogarnęła mnie miłość, która jest namiętnością i kosmicznym prawem, albowiem ciężkość ciał jest miłością naturalną. I przez ową namiętność zostałem naturalnie uwiedziony.
