Co byś zrobiła, gdyby Twój kot zaczął szczekać? https://fb.watch/rQDWz88HYK/
Tak utalentowanego kota musiałabym nauczyć też śpiewać https://m.youtube.com/shorts/C5BFW2KsiEs
Ask @beautifulphoto123
Komu byłabyś skłonna pożyczyć pieniądze (nie jakieś drobne, powiedzmy że od tysiąca wzwyż) - przy założeniu, że dana osoba jest w potrzebie i prosi Cię o pomoc finansową?
Taką, jak i każdą inną kwotę, mogłabym pożyczyć tylko zaufanym osobom. Zaliczam do nich rodzinę, z którą mam dobry kontakt oraz najbliższych przyjaciół.
Jakie rzeczy zaczęły Cię irytować tak zwyczajnie od momentu gdy zacząłeś dorastać /dorosłeś? I UWAGA.. Pytam tu również o rzeczy z takiego ogólnego życia codziennego np w domu typu syf gdzieś itd 😅
Ostatnio doszłam do wniosku, że irytuje mnie zachowanie nastolatków w miejscach publicznych, choć zdaję sobie sprawę z tego, że kilka lat temu mogłam być podobnie postrzegana. Nie mam tutaj na myśli karygodnych zachowań, które z oczywistych przyczyn zawsze, bez względu na wiek wykonawcy, zasługują na potępienie, lecz o zwykłym postępowaniu mającym na celu przyciągnięcie uwagi. Oczywiście rozumiem, że nastolatkowie przeważnie są głośni, lubią atencję i na pewno w ich wieku zachowywałam się podobnie, ale po dwudziestce zaczyna to irytować.
Bardzo denerwują mnie też słodkopierdzące matki, dla których jedynym tematem rozmów jest ich dziecko, czują potrzebę relacjonowania każdego wydarzenia z życia malucha, a wszystkie media społecznościowe zalewają jego zdjęciami. Zaczęłam zwracać na to uwagę dopiero, gdy byłam w ciąży z Anką. Obiecałam sobie wtedy, że nigdy się taka nie stanę.
Ze spraw przyziemnych strasznie irytuje mnie bezmyślność w wykonywaniu najprostszych codziennych czynności. Jako przykład mogę podać rzucanie brudnych ubrań obok kosza na pranie albo układanie naczyń w zmywarce w taki sposób, że zmieści się tam maksymalnie kilka rzeczy.
Nienawidzę też zbieractwa i niepotrzebnego zagracania domu, do czego mój chłop ma niestety tendencję. Może to wynikać z tego, że wcześniej mieszkałam z dziadkami lubującymi się w stylu PRL, przez co mój dom rodzinny zawsze zastawiony był durnostrojkami, starą zastawą i ogromnymi meblościankami, które wbrew pozorom nie były funkcjonalne. Logicznym więc jest, że mając swój dom chciałabym z łatwością utrzymywać go w porządku i nie robić z niego graciarni.
Bardzo denerwują mnie też słodkopierdzące matki, dla których jedynym tematem rozmów jest ich dziecko, czują potrzebę relacjonowania każdego wydarzenia z życia malucha, a wszystkie media społecznościowe zalewają jego zdjęciami. Zaczęłam zwracać na to uwagę dopiero, gdy byłam w ciąży z Anką. Obiecałam sobie wtedy, że nigdy się taka nie stanę.
Ze spraw przyziemnych strasznie irytuje mnie bezmyślność w wykonywaniu najprostszych codziennych czynności. Jako przykład mogę podać rzucanie brudnych ubrań obok kosza na pranie albo układanie naczyń w zmywarce w taki sposób, że zmieści się tam maksymalnie kilka rzeczy.
Nienawidzę też zbieractwa i niepotrzebnego zagracania domu, do czego mój chłop ma niestety tendencję. Może to wynikać z tego, że wcześniej mieszkałam z dziadkami lubującymi się w stylu PRL, przez co mój dom rodzinny zawsze zastawiony był durnostrojkami, starą zastawą i ogromnymi meblościankami, które wbrew pozorom nie były funkcjonalne. Logicznym więc jest, że mając swój dom chciałabym z łatwością utrzymywać go w porządku i nie robić z niego graciarni.
+ 1 💬 message
read all
Related users
Czy zgadzasz się z tym powiedzeniem: Miłość istnieje tylko w powieściach i baśniach?
Absolutnie nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Odnoszę wrażenie, że od kilku lat miłość jest strasznie ,,dyskryminowana” i wiele osób uważa ją za coś wyimaginowanego tylko dlatego, że nie trafili na właściwą osobę. To, że zostaliście zranieni nie oznacza, że całe życie będziecie dostawać po d*pie. Życie to nie bajka i nikt nie pozna swojej drugiej połówki mając negatywne nastawienie do związków. Wątpię, aby ktokolwiek był tak zdesperowany, aby przez dłuższy czas uganiać się za osobą, która jest negatywnie nastawiona do wszystkich kobiet/mężczyzn, bo kiedyś została źle potraktowana. Jeżeli będziemy przekonani, że miłości nie ma, to rzeczywiście jej nie będzie, bo nie będziemy potrafili jej dostrzec i docenić.
Pamiętasz zaczepki na Facebooku? Zaczepiasz się jeszcze z kimś?
Całkowicie zapomniałam o tej funkcji Facebooka i nie mam pojęcia czy ona jeszcze istnieje. Zaczepki kojarzą mi się z czasami gimnazjum.
Czy latem masz problemy z opaleniem się czy raczej dość łatwo Twoja skóra daje się musnąć słońcem?
Moja skóra jest całkowicie oporna na opalanie. Mogę prażyć się na słońcu cały dzień, a i tak będę biała jak ściana. Opaleniznę jestem w stanie uzyskać tylko poprzez samoopalacz, choć używam go bardzo rzadko, bo opalenizna nie jest mi szczególnie potrzebna do szczęścia.
Czy każdy ojciec jest tatą?
Nie każdy ojciec jest tatą. Niektórzy to tylko spłodziciele.
Co gdyby ktoś chciał kupić Twoje szczęście ? Za jaką kwotę się zgodzisz Interpretuj jak chcesz ? 😉
Moje szczęście jest bezcenne, więc w całości go nie sprzedam. Mogę tylko je podzielić i rozdawać w małych dawkach.
U Ciebie też już stoją stragany z truskawkami?
Tak, ale nie ma ich tak dużo jak w poprzednich latach.
Wychodząc z domu w upały masz zawsze ze sobą butelkę wody?
Wodę mam przy sobie bardzo często, nie tylko w upały. Wyjątkiem są sytuacje, gdy zabieram ze sobą małą torebkę.
Jak wspominasz swój egzamin z prawka? ✌️😈👻
Prawo jazdy zdałam za drugim podejściem i oba egzaminy wspominam tragicznie. Trafiłam na najgorszych egzaminatorów, którzy zamiast zachować profesjonalizm, wydawać mi polecenia i wytykać błędy wprowadzali strasznie nerwową atmosferę. Dodatkowo na pierwszym egzaminie inny kierowca prawie spowodował mi wypadek, a ja oblałam próbując go uniknąć.
Co gdyby ktoś zbił niechcący Twój ulubiony kubek ? 😉
Podzieliłby los kubka.
Gdy spotykasz swoich dawnych nauczycieli na ulicy to oni Cie rozpoznawają? Jeśli tak to jest tylko "Dzień dobry", czy zamieniacie ze sobą kilka zdań?
Bardzo rzadko spotykam swoich dawnych nauczycieli, a jeżeli już się to zdarza rozmowa kończy się na ,,dzień dobry” i jestem prawie pewna, że nie wiedzą kim jestem. Zupełnie mnie to nie dziwi, gdyż nauczyciele mają do zapamiętania zbyt wiele osób, aby móc każdego kojarzyć po latach, a poza tym wyglądam teraz zupełnie inaczej niż za czasów szkolnych. Jedyną nauczycielką, z którą zamieniłam więcej niż jedno zdanie po ukończeniu szkoły jest moja wychowawczyni z technikum.
Będąc dzieckiem często się wywracałeś/aś?
Na pewno zdecydowanie częściej niż teraz, ale czy często? Nie wiem. Ciągle miałam zdarte kolana i pełno siniaków na nogach, ale nie am w tym nic nadzwyczajnego. Dzieci robią więcej ryzykownych rzeczy 😉
Witam 😁 #Czy lubisz róże? Czy dostając lub kupując zwracasz uwagę na znaczenie danego koloru tego kwiatu? A może przy wyborze kierujesz się estetyką? Miłego dnia
Bardzo lubię róże, szczególnie czerwone. Nie przypisuję im jednak żadnego znaczenia. To piękne kwiaty, a piękne rzeczy znaczenia mieć nie muszą.
Gadaj mi tu proszę: Gdyby samochód stał na podwórku posiadał karoserię, siedzenia i kierownicę, ale nie posiadał kół i silnika? Gdyby policjant widział Ciebie narąbaną za kierownicą robiącą brum-brum i ti-tit, to czy policjant miałby prawo odebrać Tobie prawo jazdy i skonfiskować samochód?
Skonfiskować byłoby trudno, bo policjant musiałby autku dorobić koła i silnik. Ewentualnie mógłby wezwać lawetę, choć nie wiem czy psychiatra nie byłby bardziej potrzebny w tej sytuacji.
Nawiązanie do odpowiedzi z 22 marca 😊
Dobra, wszystko jasne. W takim razie dziękuję bardzo 😊
Gratulacje <3 <3
A czymże sobie na to zasłużyłam?
Jakie są Twoje oczekiwania dotyczące podziału obowiązków domowych?
Każdy powinien coś robić, bo robić coś trzeba a nie nic nie robić.
Nie jestem zwolenniczką sztywnego podziału obowiązków, bo ani w moim domu rodzinnym, ani teraz, gdy mieszkam już z mężem, nie był on potrzebny. Żadne z nas ślepe nie jest i widzimy czym i kiedy trzeba się zająć. Dopóki chodziłam do pracy dzieliliśmy się tylko gotowaniem i szykowaniem Anki do żłobka. Reszta wychodzi bardzo naturalnie i nawzajem poganiać się nie musimy.
Nie jestem zwolenniczką sztywnego podziału obowiązków, bo ani w moim domu rodzinnym, ani teraz, gdy mieszkam już z mężem, nie był on potrzebny. Żadne z nas ślepe nie jest i widzimy czym i kiedy trzeba się zająć. Dopóki chodziłam do pracy dzieliliśmy się tylko gotowaniem i szykowaniem Anki do żłobka. Reszta wychodzi bardzo naturalnie i nawzajem poganiać się nie musimy.
Czy to prawda że coraz więcej ludzi boryka się z problemami psychicznymi?
Statystycznie? Na pewno. Jednak czy naprawdę przybywa osób z problemami psychicznymi, czy też rosnące statystyki wynikają z tego, że coraz więcej osób przyznaje się do złego samopoczucia i decyduje się na skorzystanie z pomocy? Tutaj otwiera się furtka do dłuższej dyskusji.
Doczekaliśmy się czasów, w których uczęszczanie do psychologa przestało być powodem do drwin i wytykania palcami. Coraz mniej osób postrzega kogoś korzystającego z terapii jako człowieka niezrównoważonego, stanowiącego zagrożenie. Psychologia stała się dziedziną bardzo powszechną i lepiej rozumianą, a co za tym idzie, zyskała na popularności. Dzięki temu pojawili się specjaliści, a możliwość podjęcia terapii jest coraz bardziej dostępna. Kilkadziesiąt, a nawet kilkanaście lat temu tej świadomości nie było. Diagnozowano tylko najbardziej skrajne przypadki, w których to problem widoczny był na pierwszy rzut oka. Nie oznacza to jednak, że nie istniały inne ,,przypadłości”. Po prostu o tym się nie mówiło, nie szukano pomocy. Mało który przeciętny człowiek wiedział, że może dążyć do poprawy swojego samopoczucia, a przecież ludzkie dramaty nie są niczym nowym. Uważam więc, że statystyki nie do końca odwzorowują rzeczywistość.
Doczekaliśmy się czasów, w których uczęszczanie do psychologa przestało być powodem do drwin i wytykania palcami. Coraz mniej osób postrzega kogoś korzystającego z terapii jako człowieka niezrównoważonego, stanowiącego zagrożenie. Psychologia stała się dziedziną bardzo powszechną i lepiej rozumianą, a co za tym idzie, zyskała na popularności. Dzięki temu pojawili się specjaliści, a możliwość podjęcia terapii jest coraz bardziej dostępna. Kilkadziesiąt, a nawet kilkanaście lat temu tej świadomości nie było. Diagnozowano tylko najbardziej skrajne przypadki, w których to problem widoczny był na pierwszy rzut oka. Nie oznacza to jednak, że nie istniały inne ,,przypadłości”. Po prostu o tym się nie mówiło, nie szukano pomocy. Mało który przeciętny człowiek wiedział, że może dążyć do poprawy swojego samopoczucia, a przecież ludzkie dramaty nie są niczym nowym. Uważam więc, że statystyki nie do końca odwzorowują rzeczywistość.
Co bardziej lubisz: spacerować czy jeździć na rowerze?
Zdecydowanie wolę spacerować. Bardzo lubiłam jeździć na rowerze jako dziecko. Z czasem odsunęłam się od tego i nieszczególnie czuję potrzebę powrotu do codziennych wycieczek rowerowych. Natomiast spacery bardzo lubię i staram się chodzić na nie codziennie.
Co z dwojga złego byłoby lepsze dla dziecka — stosowanie kar cielesnych czy tzw. bezstresowe wychowanie? 🤔
Nic z powyższych nie byłoby lepsze. Po co w ogóle rozważać coś takiego? Można dziecko wychować przekazując mu o wiele lepsze wartości, nie używając wobec niego przemocy, jednocześnie nie robiąc z niego niedorajdy życiowej, która nie potrafi nic przy sobie zrobić.
Lubisz kiszkę ziemniaczaną?
Nigdy nie jadłam kiszki ziemniaczanej i nieszczególnie mnie do niej ciągnie. Wątpię też, że kiedykolwiek będę miała okazji spróbować tego specjału, gdyż nikt w mojej rodzinie tego nie jada, a w restauracji wybrałabym coś innego.
🗳️ CZY POJUTRZE, W NIEDZIELĘ 7 KWIETNIA, WYBIERASZ SIĘ NA WYBORY SAMORZĄDOWE? CZY ZAMIERZASZ WZIĄĆ W NICH UDZIAŁ, ODDAĆ NA KOGOŚ SWÓJ GŁOS? 🗳️
Wybieram się na wybory.
Co sądzisz o biciu dziecka jako karze?
Jestem całkowicie przeciwna stosowania kar cielesnych. Przemoc jest oznaką nieradzenia sobie rodziców z wychowaniem dzieci, brakiem umiejętności opanowania emocji oraz jakiejkolwiek świadomości odnośnie stosowania efektywnych metod. Rodzic powinien uczyć swoją pociechę jak powinna postępować, a czego nie można robić. Kary cielesne budzą w dziecku strach, ale nie uświadamiają dlaczego jego postępowanie było niewłaściwe. Dziecko nie myśli w taki sposób jak dorosły człowiek. Nie potrafi zrozumieć, że klaps jest karą za jego zachowanie. Poza tym pokazuje to dziecku, że przemoc jest dopuszczalna w relacjach z innymi ludźmi, a wszelakie konflikty należy rozwiązywać za pomocą siły, więc będzie stosował ją wobec innych dzieci. Dodatkowo powoduje nieufność wobec rodzica i poczucie osamotnienia.
Next
