'Aristo, "Kişiler başaklara benzerler; içleri boşken başları havadadır, doldukça eğilirler" der. İlim arttıkça boyun eğilir, tevazu artar. Cehaletin ise kendine has bir özgüveni var; cüretkâr. Boş bir başak gibi başı havada. Ta ki sert bir rüzgâr onu kökünden koparıncaya kadar.
Aslında ben o soruyu kendimi gönderdim bir gönderi yapmak için ama herkes yazmış onu anlamadım. Arkadaşa sora girip kendimi işaretledim diğerleri bile gördü
Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum -OVK