Ludzie ogólnie są istotami, które często nie doceniają tego co mają, w tym ludzi wokół, zaniedbują ich, ciągle na coś narzekają, wiecznie im źle.
I żeby nie wiem co się działo, to człowiek i tak nigdy w 100% nie będzie potrafił doceniać wszytskiego i wszystkich, bo taka właśnie jest natura człowieka. Nawet jak się opamięta i zacznie doceniać, to i tak człowiek jest tylko małą, słabą istotką w wielkim wszechświecie, który walczy z niechęcią, lenistwem, nerwami, który ciągle coś musi pokonać, czasem brak mu sił, dlatego na ile możemy, i na ile jesteśmy świadomi - nie spieprzmy wszystkiego.
Bo nigdy nie wiadomo ile kto ma czasu, a człowiek potem sobie wyrzuca wszystko, wini siebie za najdrobniejsze rzeczy.
Mam bardzo świeżą sytuację na tapecie, tragiczną, i to cierpienie, które dotknęło wiele osób, rozrywa nam wszytskim serca [*]