⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊Nιgdч иιε ρσρεłиιj ρσdσвиεj ρσмчłкι, мαłα
⠀⠀⠀⠀⠀ωιεdźмιикσ. Jεślι ктσś σвjαωι cι ωѕρσ́łczυcιε,
⠀⠀⠀⠀⠀ѕчмραтιę ι ρσśωιęcεиιε, jεślι zαdzιωι cιę ρяαωσścιą
⠀⠀⠀⠀⠀cнαяαктεяυ, cεń тσ, αlε иιε ρσмчl тεgσ z...czчмś
⠀⠀⠀⠀⠀ιиичм.┊❛
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Aиdяzεj Sαρкσωѕкι ❛Kяεω εlƒσ́ω ❛

---

Zdawało jej się kiedy usłyszała te sowa, że nie wymagają nadmiernego tłumaczenia, wyjaśniania i rozgadywania się z kieliszeczkiem dobrego wina w dłoni, ale jednocześnie też nie czuła, że ma mówić o jakichkolwiek swoich czy cudzych zaobserwowanych pomyłkach, więc po chwili milczenia rzekła spokojnie.
﹣ P͟ᴏ͟ ᴜ͟ᴘ͟ᴏ͟ʀ͟ᴢ͟ąᴅ͟ᴋ͟ᴏ͟ᴡ͟ᴀ͟ɴ͟ᴇ͟ᴊ͟ s͟ᴛ͟ʀ͟ᴏ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ʟ͟ᴜ͟s͟ᴛ͟ʀ͟ᴀ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴍ͟ᴀ͟ ᴍ͟ɪ͟ᴇ͟ᴊ͟s͟ᴄ͟ᴀ͟ ɴ͟ᴀ͟ ᴘ͟ᴏ͟ᴍ͟ʏ͟łᴋ͟ɪ͟. J͟ᴇ͟ᴅ͟ʏ͟ɴ͟ą ᴘ͟ᴏ͟ᴍ͟ʏ͟łᴋ͟ą ᴊ͟ᴇ͟s͟ᴛ͟ ᴍ͟ʏ͟śʟ͟ᴇ͟ć﹐ żᴇ͟ ɢ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ᴇ͟ś ɪ͟ɴ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ᴇ͟ᴊ͟ ᴏ͟ɢ͟ᴀ͟ʀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ᴊ͟ą ɴ͟ᴀ͟s͟ᴢ͟ᴇ͟ żʏ͟ᴄ͟ɪ͟ᴇ͟ ʟ͟ᴇ͟ᴘ͟ɪ͟ᴇ͟ᴊ͟ ɴ͟ɪ͟ż ᴍ͟ʏ͟ s͟ᴀ͟ᴍ͟ɪ͟ ʀ͟ᴏ͟ʙ͟ɪ͟ᴍ͟ʏ͟ ᴛ͟ᴏ͟ ᴘ͟ᴏ͟ s͟ᴡ͟ᴏ͟ᴊ͟ᴇ͟ᴊ͟ s͟ᴛ͟ʀ͟ᴏ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟.

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊Lęк ηιg∂у ηιє вуωα ιяяαcנσηαℓηу (...). Ɗσвяzє
⠀⠀⠀⠀⠀jєѕт σ∂czυωαć тяαcн. O∂czυωαѕz ѕтяαcн, zηαczу,
⠀⠀⠀⠀⠀jєѕт ѕιę czєgσ вαć, вą∂ź ωιęc czυנηу. Sтяαcнυ ηιє
⠀⠀⠀⠀⠀тяzєвα ρσкσηуωαć. Ɯуѕтαяczу мυ ηιє υℓєgαć. I
⠀⠀⠀⠀⠀ωαятσ υczуć ѕιę σ∂єń."
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Aη∂яzєנ Sαρкσωѕкι ("Sєzση вυяz")

---

﹣ C͟ᴢ͟ʏ͟ʟ͟ɪ͟ ᴢ͟ᴀ͟ɴ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴛ͟ᴏ͟ s͟ɪ͟ę ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ʀ͟ᴏ͟ᴢ͟ᴡ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴢ͟ąᴄ͟ ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟s͟ᴢ͟ ᴏ͟ ʟ͟ęᴋ͟ ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ᴇ͟ᴅ͟ ᴏ͟ᴄ͟ᴇ͟ɴ͟ą﹖ - uśmiech czarodziejki nie często zdawał się być dobroduszny i łaskawy, ale ten mógł spokojnie nosić takie znamiona. Przyjrzała się kobiecie zadającej jej to pytanie i po chwili milczenia odpowiedziała.
﹣ W͟ɪ͟ᴇ͟s͟ᴢ͟﹐ żᴇ͟ ʟ͟ęᴋ͟ ᴡ͟ʏ͟s͟ᴏ͟ᴋ͟ᴏ͟śᴄ͟ɪ͟ śᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ ᴏ͟ ʙ͟ʀ͟ᴀ͟ᴋ͟ᴜ͟ ᴢ͟ᴀ͟ᴜ͟ғ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ ᴅ͟ᴏ͟ s͟ɪ͟ᴇ͟ʙ͟ɪ͟ᴇ͟﹖ - skrzyżował ręce pod piersiami, a w spojrzenie Yennefer wkradła się lodowata przenikliwość, uśmiech zbladł, a na twarzy zaczęła dominować chłodna powaga. ﹣ T͟ᴡ͟ᴏ́ᴊ͟ ᴜ͟ᴍ͟ʏ͟s͟ł ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴍ͟ᴀ͟ ᴘ͟ᴇ͟ᴡ͟ɴ͟ᴏ͟śᴄ͟ɪ͟﹐ ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ s͟ᴋ͟ᴏ͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟s͟ᴢ͟. D͟ʟ͟ᴀ͟ᴛ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ᴍ͟ᴏ͟żᴇ͟ ʙ͟ʏ͟ ᴡ͟ᴀ͟ʀ͟ᴛ͟ᴏ͟ ᴢ͟ᴀ͟ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ć ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟ᴍ͟ᴜ͟ ᴏ͟ʙ͟ᴀ͟ᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴍ͟ʏ͟ s͟ɪ͟ę ᴢ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟﹐ ᴀ͟ż ᴛ͟ᴀ͟ᴋ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴊ͟ᴇ͟s͟ᴛ͟ᴇ͟śᴍ͟ʏ͟ s͟ɪ͟ᴇ͟ʙ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴘ͟ᴇ͟ᴡ͟ɴ͟ɪ͟ ɪ͟ ᴡ͟ ᴛ͟ʏ͟ᴄ͟ʜ͟ ᴄ͟ᴢ͟ᴀ͟s͟ᴀ͟ᴄ͟ʜ͟ s͟ᴛ͟łᴀ͟ᴍ͟s͟ᴢ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟﹖ A͟ ᴍ͟ᴏ͟żᴇ͟ ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴛ͟ᴏ͟ ᴅ͟ᴏ͟ᴛ͟ʏ͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ ʀ͟ᴇ͟ʟ͟ᴀ͟ᴄ͟ᴊ͟ɪ͟ ʀ͟ᴏ͟ᴍ͟ᴀ͟ɴ͟ᴛ͟ʏ͟ᴄ͟ᴢ͟ɴ͟ʏ͟ᴄ͟ʜ͟ ɪ͟ ᴏ͟ʙ͟ᴀ͟ᴡ͟ʏ͟ ᴏ͟ ᴏ͟ᴅ͟ᴛ͟ʀ͟ąᴄ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟﹖ C͟ᴏ͟ś ᴍ͟ɪ͟ s͟ɪ͟ę ᴢ͟ᴅ͟ᴀ͟ᴊ͟ᴇ͟﹐ żᴇ͟ ᴛ͟ᴏ͟ ᴛ͟ᴇ͟ɴ͟ ᴋ͟ɪ͟ᴇ͟ʀ͟ᴜ͟ɴ͟ᴇ͟ᴋ͟﹐ ᴀ͟ʟ͟ᴇ͟ ᴏ͟ᴅ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ᴅ͟ᴢ͟ ɴ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ʟ͟ ᴛ͟ᴀ͟ s͟ᴀ͟ᴍ͟ᴀ͟. O͟s͟ᴏ͟ʙ͟ᴀ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴜ͟ғ͟ᴀ͟ s͟ᴏ͟ʙ͟ɪ͟ᴇ͟ ɪ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴘ͟ᴏ͟ᴛ͟ʀ͟ᴀ͟ғ͟ɪ͟ ᴘ͟ʀ͟ᴀ͟ᴡ͟ɪ͟ᴅ͟łᴏ͟ᴡ͟ᴏ͟ ᴅ͟ᴏ͟s͟ᴛ͟ʀ͟ᴢ͟ᴇ͟ᴄ͟ s͟ᴡ͟ᴏ͟ᴊ͟ᴇ͟ᴊ͟ ᴡ͟ᴀ͟ʀ͟ᴛ͟ᴏ͟śᴄ͟ɪ͟. A͟ʟ͟ᴇ͟ ᴍ͟ɪ͟ s͟ɪ͟ę ᴊ͟ᴇ͟ᴅ͟ʏ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴛ͟ᴀ͟ᴋ͟ ᴡ͟ʏ͟ᴅ͟ᴀ͟ᴊ͟ᴇ͟﹐ ʙ͟ᴏ͟ ᴛ͟ᴀ͟ᴋ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴍ͟ɪ͟ᴇ͟ᴡ͟ᴀ͟ᴍ͟.

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊I ωιєм, gɗzιє נєѕт тα тωσנα ωιєɗźмα, Ƴєηηєfєя.
⠀⠀⠀⠀⠀Oηα ηιє σвcнσɗzι мσιcн мσcσɗαωcσ́ω, αƖє נα мαм
⠀⠀⠀⠀⠀ɗσ тєנ ɗzιωкι σѕσвιѕтą υяαzę.┊❛
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Aиdяzεj Sαρкσωѕкι (''Ƙяєω єƖfσ́ω'')

---

Rozmyślam... Słodki koszmarze ... I jakoś tak ten koszmar kieruje moje myśli.

---

''Wiedźma'', jak to dumnie brzmi!
Jak doniośle i zapamiętale.
A...
"Czarodziejka'' nie każdy to pamięta.
Kojarzy się z czymś ciepłym i przyjaznym, ale jednocześnie mało ciekawym i sensacyjnym.
''Czarodziejka'' jest, ale cóż można o niej ciekawego więcej powiedzieć: "Pozbyła się myszy co stodoły wieśniaków plądrowały'' albo ''Niewygodne choroby maściami pachnącymi leczyła.'' może któraś "Choroby leczy.'' a częściej ''Eliksiry miłosne kupić można u niej, wiem bo jak bym Bogmiła od tej starej raszpli zabrała?''.
Ale...
''Wiedźma'', ''Wiedźma'' zapada w pamięć, wyryje się w każdej myśli, zasieje zapamiętanie w strachliwych i jakże często ograniczonych umysłach.
''Wiedźma'' przesuwa granice, obala królestwa, dziewice zabija, czasem dzieci porywa, z diabłami po wzgórzach nago tańcuje.
Co o ''Wiedźmie'' ciekawego można powiedzieć: ''Raz Jańko spojrzał na nią, a ona dla zabawy do stawu go pływać jednym jeno słowem wysłała. I nie wrócił dotąd nieborak.'' albo ''Zawładnęła umysłem Wać Pana i teraz to ona rządzi, ona decyzje podejmuje, toć jej nie wadzimy żeby i pomsty nie ściągać.'' może któraś ''Choroby leczy, ale kogo stać, w kamieniach drogocennych przyjmuje zapłaty, w luksusy opływa.'' a częściej ''Zarazy ściąga, chędoży się z młodzieńcami i zaręczyny zrywa przez to.''
Gadanie...
Gadanie...
Gadanie...

---

''— Magia nie jest na pokaz — powiedziała gniewnie Ciri. — Magia to nie jarmarczne sztuczki.
— Oczywiście, oczywiście — zaśmiała się adeptka. — Nie na pokaz. Co, Iola? Zupełnie jakbym słyszała tę jędzę Yennefer!
— Ciri robi się do niej coraz bardziej podobna — oceniła Iola, demonstracyjnie pociągając nosem. - Nawet pachnie podobnie. Ha, to z pewnością magiczne pachnidełko, zrobione z dziwostrętu lub z ambry. Używasz magicznych pachnidełek, Ciri?
— Nie! Używam mydła! Tego, czego wy tak rzadko używacie!
— Oho — skrzywiła się Eurneid. — Jaka uszczypliwa, jaka złośliwa! Jak się nadyma!
— Dawniej taka nie była — napuszyła się Iola Druga. — Zrobiła się taka, od kiedy przestaje z tą wiedźmą. Śpi razem z nią, je razem z nią, na krok tej Yennefer nie odstępuje.'' (''Krew elfów'')

---

''(...)na tę jedną jedyną noc w roku, zmieniają się koty wiedźm w czarne jak smoła klacze. I biada temu, kto nocą jak kir czarną posłyszy stukot koni i ujrzy wiedźmę na karej klaczy. Kto się z taką wiedźmą spotka, nie odejmie się śmierci. Zakręci nim wiedźma, jak wieje liściowiem, porwie w zaświaty.'' (''Wieża Jaskółki'')

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊- Mιlcz! Ðαłαм cι ωιęcεj иιż jαкιεмυкσlωιεк
⠀⠀⠀⠀⠀ мężczчźиιε, łαjdαкυ. Sαмα иιε ωιεм, dlαczεgσ
⠀⠀⠀⠀⠀ ωłαśиιε тσвιε. A тч... O иιε, мσ́j dяσgι. Jα иιε jεѕтεм
⠀⠀⠀⠀⠀ dzιωкą αиι ρяzчgσdиιε иαвчтą ω lεѕιε εlƒкą, ктσ́яą
⠀⠀⠀⠀⠀ мσżиα ρεωиεgσ яαикα ρσяzυcιć, σdεjść иιε вυdząc,
⠀⠀⠀⠀⠀ zσѕтαωιαjąc иα ѕтσlε вυкιεcιк ƒισłкσ́ω. Kтσ́яą
⠀⠀⠀⠀⠀ мσżиα ωчѕтαωιć иα ρσśмιεωιѕкσ. Uωαżαj! Jεślι
⠀⠀⠀⠀⠀ ρσωιεѕz тεяαz cнσcιαż ѕłσωσ, ρσżαłυjεѕz!
⠀⠀⠀⠀⠀ (...)Sρσткαlιśмч ѕιę, тяυdиσ - яzεкłα cιcнσ. - Nιε
⠀⠀⠀⠀⠀ вędzιεмч яσzвιć z ѕιεвιε ωιdσωιѕкα dlα
⠀⠀⠀⠀⠀ ωѕzчѕткιcн. Zαcнσωαjмч тωαяz. Udαωαjмч dσвячcн
⠀⠀⠀⠀⠀ zиαjσмчcн. Alε иιε ρσρεłиιj вłędυ, Gεяαlт. Mιędzч
⠀⠀⠀⠀⠀ тσвą α миą иιε мα jυż иιczεgσ. Nιczεgσ, яσzυмιεѕz?
⠀⠀⠀⠀⠀ I cιεѕz ѕιę, вσ σzиαczα тσ, żε ρσяzυcιłαм jυż ρεωиε
⠀⠀⠀⠀⠀ ρяσjεктч, jαкιε jεѕzczε иιεdαωиσ ωσвεc cιεвιε
⠀⠀⠀⠀⠀ мιαłαм. Alε тσ ωcαlε иιε σzиαczα, żε cι ωчвαczчłαм.
⠀⠀⠀⠀⠀ Jα cι иιgdч иιε ωчвαczę, ωιεdźмιиιε. Nιgdч."
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Aиdяzεj Sαρкσωѕкι Mιεcz ρяzεzиαczεиια

---

- Nɪᴇ, ɴɪɢᴅʏ. - odparła czarodziejka z wyraźnym uśmiechem na ustach jednak uśmiechem trudnym w oczytaniu. Zerknęła na Geralta, Wiedźmina z Rivii, z którym łączyło ją nie tylko przeznaczenie, czy moc magii Dżina, ba ich łączyło wspólne zamiłowanie do potrzeby otrzymywania od drugiego kolejnych drugich szans.
- Mᴏɢłᴀʙʏᴍ ᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴇć﹐ żᴇ ᴡsᴢʏsᴛᴋᴏ ᴢᴀʟᴇżʏ ᴏᴅ ᴛᴇɢᴏ﹐ ᴊᴀᴋ ᴛᴇɴ ᴋᴛᴏś﹐ ᴋᴛᴏ ᴅʀᴜɢɪᴇᴊ sᴢᴀɴsʏ ᴘᴏᴛʀᴢᴇʙᴜᴊᴇ ᴏ ɴɪą ᴢᴀʙɪᴇɢᴀ﹐ ᴊᴀᴋ sɪę sᴛᴀʀᴀ﹐ ᴊᴀᴋᴀ ᴊᴇsᴛ sɪłᴀ ᴘʀᴢᴇᴡɪɴɪᴇɴɪᴀ. Mᴏɢłᴀʙʏᴍ ᴢᴀᴘʏᴛᴀć﹐ ᴄᴢʏ ғᴀᴋᴛʏᴄᴢɴɪᴇ ᴋᴛᴏś ᴛą ᴅʀᴜɢą sᴢᴀɴsę ᴄʜᴄᴇ ᴅᴀć﹐ ʙᴏ ɪʟᴇż ʀᴀᴢʏ ᴘᴏᴛᴋɴɪęᴄɪᴇ ɴɪᴇsᴢᴄᴢęśɴɪᴋᴀ ᴊᴇsᴛ ᴡʏᴄᴢᴇᴋɪᴡᴀɴʏᴍ ᴘʀᴇᴛᴇᴋsᴛᴇᴍ ᴅᴏ ᴏᴅᴇᴊśᴄɪᴀ﹐ ᴅᴀʀᴇᴍ ᴏᴅ ʟᴏsᴜ ᴅʟᴀ ᴛʏᴄʜ ᴍɴɪᴇᴊ ᴏᴅᴡᴀżɴʏᴄʜ ʙʏ ʙʏć ᴛʏᴍ ᴋᴛᴏ ᴢᴡɪąᴢᴇᴋ﹐ ᴄᴢʏ ᴢɴᴀᴊᴏᴍᴏść ᴢᴀᴋᴏńᴄᴢʏ. Mᴏɢłᴀʙʏᴍ ᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪᴇć ᴄᴏś ᴏ ᴄʜłᴏᴅɴʏᴍ ᴋᴀʟᴋᴜʟᴏᴡᴀɴɪᴜ. Tʏʟᴋᴏ﹐ żᴇ... - Yennefer westchnęła przeciągle, zapatrzyła się w dal i wzruszyła ramionami tak lekko, że jedynie wprawne oko Wiedźmina to dostrzegło.
- Tʏʟᴋᴏ﹐ żᴇ ᴡɪᴏɴęłᴀʙʏᴍ ʜɪᴘᴏᴋʀʏᴢᴊą﹐ ᴀ ᴄᴢᴀʀᴏᴅᴢɪᴇᴊᴄᴇ ɴɪᴇ ᴘʀᴢʏsᴛᴏɪ﹐ ᴛᴏ ᴘʀᴀᴡᴅᴢɪᴡʏ ɴɪᴇᴛᴀᴋᴛ śᴍɪᴇʀᴅᴢɪᴇć ɴᴀ ᴋɪʟᴏᴍᴇᴛʀ ʜɪᴘᴏᴋʀʏᴢᴊą sᴋᴏʀᴏ sᴀᴍᴀ ᴋɪᴇʀᴏᴡᴀłᴀᴍ sɪę ʟᴀᴛᴀ sᴇʀᴄᴇᴍ ɪ ᴜᴄᴢᴜᴄɪᴇᴍ. Tᴀᴋ﹐ żᴇ ...ᴍɪᴀsᴛ ᴘʏᴛᴀć sᴀᴍᴀ ᴢᴅᴇᴄʏᴅᴜᴊ ʙᴏ ᴛᴜ ɴɪᴇ ᴍᴀ ᴜɴɪᴡᴇʀsᴀʟɴᴇᴊ ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢɪ.

---

@Ravix_z_Czteroroga

View more

- Cᴏ́ż ᴢᴀ ᴋʀᴏ́ᴛᴋɪᴇ﹐ ᴀᴄᴢ ɴɪᴇᴢᴡʏᴋʟᴇ ʀᴏᴢʙᴜᴅᴏᴡᴀɴᴇ ᴘʏᴛᴀɴɪᴇ. - czarodziejka uśmiechnęła się zadziwiająco przyjemnie i ciepło jak na nią, choć sam początek wypowiedzi tego wcale nie zapowiadał. Zdawać by się mogło, że pytanie wywlecze zwyczajne stereotypowe przesądy i oskarżenia, że jakoby czarownice miały niepisane diabelskie układy z kotami. Jednak pytanie to miało w sobie dużo racji. Stąd ten uśmiech na ustach Yennefer.
Obróciła się na obcasie i podeszła do kominka, w którym pomimo nie dokładania już od dwóch dni drewna ogień palił się cały czas. Na masywnej, dębowej półce zawieszonej nad ciepłym paleniskiem leżał leniwie spoglądający na nią, wygrzewający się kot. Czarny, z białymi wąsami, końce łapek miał również białe, na szyi miał delikatną obwódkę jakby naszyjnik miał zawieszony.

---

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊''Kσтч lυвιą ѕραć ι σdρσczчωαć иα
⠀⠀⠀⠀⠀ιитεяѕεкcjαcн. [...] Tαк иαρяαωdę кσт, σρяσ́cz
⠀⠀⠀⠀⠀ѕмσкα, jεѕт jεdчичм ѕтωσяzεиιεм υмιεjącчм cнłσиąć
⠀⠀⠀⠀⠀мσc. Nιкт иιε ωιε, ρσ cσ кσт ją cнłσиιε ι jαк
⠀⠀⠀⠀⠀ωчкσяzчѕтυjε.''
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Aиdяzεj Sαρкσωѕкι ''Kяεω εlƒσ́ω''

---

- Lᴜᴅᴢɪᴏᴍ sɪę ɴᴀᴘʀᴀᴡᴅę ᴢᴅᴀᴊᴇ﹐ żᴇ ᴍᴏɢą ᴍᴏ́ᴡɪć ᴏ ᴋᴏᴛᴀᴄʜ﹐ żᴇ są ɪᴄʜ﹖ - uśmiechnęła się kładąc dłoń na głowie kota, a ten przymknął oczy, uniósł łebek nieco wyżej wpasowując go w jej dłoń i zamruczał cicho oddając się pieszczotom czarodziejki. - Uʀᴏᴄᴢᴇ. Tᴏ ʟᴜᴅᴢɪᴇ ɴᴀʟᴇżą ᴅᴏ ᴋᴏᴛᴏ́ᴡ. Nɪᴇᴢᴀʟᴇżɴᴇ﹐ ɴɪᴇᴘʀᴢᴇᴋᴜᴘɴᴇ ɪ ᴄᴀłᴋᴏᴡɪᴄɪᴇ ᴢᴅᴀɴᴇ ɴᴀ sɪᴇʙɪᴇ ᴢᴡɪᴇʀᴢęᴛᴀ. Uᴅᴏᴍᴏᴡɪᴏɴᴇ ᴛʀᴀᴄą ᴛᴏ …ᴄᴏś. Żᴀᴅɴᴀ ᴄᴢᴀʀᴏᴅᴢɪᴇᴊᴋᴀ ɴɪᴇ ᴍᴜsɪ ᴡʏᴋᴏʀᴢʏsᴛʏᴡᴀć ᴋᴏᴛᴀ ᴡ sᴡᴏɪᴄʜ ᴄᴢᴀʀᴀᴄʜ﹐ ᴡʏsᴛᴀʀᴄᴢʏ ᴊᴇ ᴏʙsᴇʀᴡᴏᴡᴀć. Dʟᴀᴛᴇɢᴏ ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴀᴅᴀᴊąᴄ ɴᴀ ᴘʏᴛᴀɴɪᴇ. Nɪᴇ ᴍᴀᴍ ᴋᴏᴛᴀ﹐ ɪ żʏᴡɪę ɴᴀᴅᴢɪᴇᴊę﹐ żᴇ ᴏɴ ɴɪᴇ ᴍᴀ ᴍɴɪᴇ﹐ ᴀ ɴᴀsᴢᴀ ʀᴇʟᴀᴄᴊᴀ ᴊᴇsᴛ ᴄᴢʏsᴛᴏ ᴘᴀʀᴛɴᴇʀsᴋᴀ ᴏᴘᴀʀᴛᴀ ɴᴀ ᴡᴢᴀᴊᴇᴍɴᴇᴊ ᴡsᴘᴏ́łᴘʀᴀᴄʏ﹐ ɪ ɴɪᴇsᴢᴋᴏᴅʟɪᴡʏᴍ ᴡʏᴋᴏʀᴢʏsᴛʏᴡᴀɴɪᴜ sɪę ɴᴀᴡᴢᴀᴊᴇᴍ.
﹣ A ᴊᴇśʟɪʙʏ ᴏ ᴇʟɪᴋsɪʀ ᴄʜᴏᴅᴢɪłᴏ﹐ ᴛᴏ ᴅᴏ Wɪᴇᴅźᴍɪɴᴏ́ᴡ﹐ ɴɪᴇ ᴅᴏ ᴍɴɪᴇ… @Ravix_z_Czteroroga @papa_vesemir @YOUNGESTWITCHER @CatOfRoggeveen

---

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊''Wιεdźмιи υśмιεcниął ѕιę кяzчωσ – ωιεdzιαł,
⠀⠀⠀⠀⠀jαк ωчglądα. Pσ ωчριcιυ мιεѕzαикι ρσкяzчкυ, тσjαdυ
⠀⠀⠀⠀⠀ι śωιεтlιкα тωαяz иαвιεяα кσlσяυ кяεdч, α źяεиιcε
⠀⠀⠀⠀⠀zαjмυją cαłε тęczσ́ωкι. Alε мιкѕтυяα ρσzωαlα
⠀⠀⠀⠀⠀ωιdzιεć ω иαjgłęвѕzчcн cιεмиσścιαcн, α σ тσ
⠀⠀⠀⠀⠀Gεяαlтσωι cнσdzιłσ.''
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Aиdяzεj Sαρкσωѕкι Oρσωιαdαиιε ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀''Wιεdźмιи'' ω zвισяzε ''Oѕтαтиιε
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀żчczεиιε''

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"Ðσвяzε jεѕт σdczυωαć ѕтяαcн. Odczυωαѕz
⠀⠀⠀⠀⠀ ѕтяαcн, zиαczч, jεѕт ѕιę czεgσ вαć, вądź ωιęc
⠀⠀⠀⠀⠀ czυjич. Sтяαcнυ иιε тяzεвα ρσкσичωαć. Wчѕтαяczч
⠀⠀⠀⠀⠀ мυ иιε υlεgαć. I ωαятσ υczчć ѕιę σdεń."
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Aиdяzεj Sαρкσωѕкι "Sεzσи вυяz"

---

- Gᴇʀᴀʟᴛ﹐ Gᴇʀᴀʟᴛ﹐ Gᴇʀᴀʟᴛ. Mᴏ́ᴊ ᴋᴏᴄʜᴀɴʏ Wɪᴇᴅźᴍɪɴɪᴇ ᴀɴᴀᴄʜʀᴏɴɪᴄᴢɴʏ ᴅᴏʙʀᴢᴇ﹐ żᴇ ᴏᴅᴄᴢᴜᴡᴀsᴢ ᴛᴀᴋɪ ʟęᴋ. Nᴏ ᴄᴏ﹖ Nɪᴇ ʀᴏ́ʙ ᴛᴀᴋɪᴇᴊ ᴍɪɴʏ﹐ ʙᴏ ᴄɪ ᴢᴏsᴛᴀɴɪᴇ ɴᴀ ᴅłᴜżᴇᴊ ɪ ᴄᴏ ᴡᴛᴇᴅʏ﹖ Hᴍᴍ - czarodziejka przyjrzała się wiedźminowi stojącemu nieopodal niej. Patrzyła z miną spokojną i opanowaną jakoby niewzruszona jego wyznaniem, które ten posłał w jej stronę, patrzyła i łagodnie się uśmiechała. Geralt był zaskoczony i nie całkiem zadowolony z pierwszych słów Yennefer skierowanych do niego. Wiedźminowi nie szło zbyt dobrze odsłanianie uczuć i wolał się wtedy nie mierzyć z bezlitosnymi komentarzami ukochanej.
Nikt tak naprawdę nie jest niewinny i taki idealny w żadnym związku, a jeśli są tacy co mówią inaczej o sobie kłamią otoczenie, albo co gorsza, okłamują samych siebie.
- Jᴇśʟɪ ᴏᴅᴄᴢᴜᴡᴀsᴢ ᴛᴀᴋɪ ʟęᴋ ᴛᴏ ᴢɴᴀᴄᴢʏ﹐ żᴇ sᴢᴄᴢᴇʀᴢᴇ ɪ ᴘʀᴀᴡᴅᴢɪᴡɪᴇ ᴄɪ ᴢᴀʟᴇżʏ﹐ ɪ ɴɪᴇ ᴢᴀʀʏᴢʏᴋᴜᴊᴇsᴢ ᴊᴜż ᴡɪęᴄᴇᴊ ᴢɪsᴢᴄᴢᴇɴɪᴀ sɪę ᴛᴇɢᴏ ʟęᴋᴜ. Lęᴋ ᴛᴇɴ ᴘᴏᴡsᴛʀᴢʏᴍᴀ ᴄɪę ᴘʀᴢᴇᴅ ᴡᴅᴢɪęᴋᴀᴍɪ ᴛᴀᴋɪᴄʜ Kᴏʀᴀʟ﹐ Fʀɪɴɢɪʟʟɪ﹐ Aɪ̈ᴋ „Mᴏᴢᴀɪ̈ᴋ”﹐ Tɪᴢɪᴀɴ﹐ Oᴄᴢᴇᴋ ɪ ɪɴɴʏᴄʜ Tʀɪss﹣ᴏ́ᴡ. - zamilkła. Patrzyła przez ułamek sekundy na niego i bez zbędnego sądowania jego umysłu wiedziała, że nie spodobało mu się wypominanie mu błędów przeszłości po raz kolejny.
﹣ Nɪᴇ ᴋʀᴢʏᴡ sɪę ᴛᴀᴋ Gᴇʀᴀʟᴛ. Mᴜsᴢę ᴏᴅ ᴄᴢᴀsᴜ ᴅᴏ ᴄᴢᴀsᴜ ᴛᴏ ᴘʀᴢʏᴘᴏᴍɴɪᴇć﹐ żᴇʙʏ ɴɪᴇ ᴘᴏᴡᴛᴏ́ʀᴢʏłᴏ sɪę. Aʟᴇ ᴘᴏᴄɪᴇsᴢ sɪę﹐ żᴇ ɪ ᴊᴀ sᴏʙɪᴇ ᴘʀᴢʏᴘᴏᴍɪɴᴀᴍ ᴘᴇᴡɴᴇ ɪᴍɪᴏɴᴀ żᴇʙʏ﹐ ɪ ᴘᴏ ᴍᴏᴊᴇᴊ sᴛʀᴏɴɪᴇ ɴɪᴇ ᴘᴏᴡᴛᴏ́ʀᴢʏłᴏ sɪę ᴡɪᴇʟᴇ﹐ ʙᴏ ɪ ᴍᴏ́ᴊ ʟęᴋ ᴊᴇsᴛ żʏᴡʏ. Sᴀᴍᴀ ᴘᴏᴘᴇłɴɪłᴀᴍ ᴅᴜżᴏ ʙłęᴅᴏ́ᴡ﹐ ᴀ Tʏ ᴛᴇʀᴀᴢ ᴛᴀᴋ ɴɪᴇ ᴘᴀᴛʀᴢ ɴᴀ ᴍɴɪᴇ. Sąᴅᴢɪsᴢ﹐ żᴇ ɴɪᴇ ᴘᴏᴛʀᴀғɪę sɪę ᴘʀᴢʏᴢɴᴀć ᴘʀᴢᴇᴅ ᴍężᴄᴢʏᴢɴą﹐ ᴋᴛᴏ́ʀᴇɢᴏ ᴋᴏᴄʜᴀᴍ ᴅᴏ ᴢłʏᴄʜ ᴅᴇᴄʏᴢᴊɪ﹖ - czarodziejka skrzyżowała ręce pod piersiami, zwróciła się lekko w bok i spojrzała na nadal zaskoczonego, ale teraz już czym innym wiedźmina, z ukosa. Miała wiele romansów i kochanków, ale zawsze i jedynie prawdziwie kochała swojego obecnego męża, Geralta. Wiedźmina, który splótł ich losy nieostrożnym życzeniem.
W końcu trzeba kochać jeśli wybacza się tak wiele.
Po chwili ruszyła z miejsca i podeszła do Wiedźmina, który nadal stał w miejscu nie wiedząc, czy powinien coś mówić, bez słowa zarzuciła ręce na jego ramiona już po chwili oplatając nimi jego szyję.
﹣ Nɪᴇ ᴏᴅᴅᴀᴍ ɪ ᴡʏᴅʀᴀᴘɪę ᴏᴄᴢʏ ᴋᴀżᴅᴇᴊ﹐ ᴋᴛᴏ́ʀᴀ ɴᴀᴢʙʏᴛ sɪę ᴢʙʟɪżʏ. W ɴᴀᴊʟᴇᴘsᴢʏᴍ ᴅʟᴀ ɴɪᴄʜ ᴡʏᴘᴀᴅᴋᴜ﹐ ᴀ ᴡ ɴᴀᴊɢᴏʀsᴢʏᴍ ᴢɴɪᴋɴą ᴢ ᴅᴢɪᴇᴊᴏ́ᴡ ʜɪsᴛᴏʀɪɪ﹐ ᴊᴀᴋ ᴄᴏ ɴᴀᴊᴍɴɪᴇᴊ ᴅᴡɪᴇ ᴢ ᴡᴄᴢᴇśɴɪᴇᴊ ᴡʏᴍɪᴇɴɪᴏɴʏᴄʜ. - uśmiechnęła się nieładnie, nieładnie do wspomnienia tych, o których mówiła. Był to uśmiech bezwzględny i mściwy, ale gdy tylko fiołkowe oczy skupiły się na Geralcie uśmiech stał się cieplejszy, pełen miłości i troski.
﹣ Kᴏᴄʜᴀᴍ Cɪę Gᴇʀᴀʟᴛ.

---

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊" - Cσ jεѕт ρσмιędzч тσвą α Gεяαlтεм, ραиι
⠀⠀⠀⠀⠀ Yεииεƒεя? - Tęѕкиσтα - σdρσωιεdzιαłα ρσωαżиιε. -
⠀⠀⠀⠀⠀ Żαl. Nαdzιεjα. I lęк.’’
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Aиdяzεj Sαρкσωѕкι „Kяεω εlƒσ́ω”

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"Zᴀᴘᴀᴄʜɴɪᴀłᴏ ᴘᴏᴡɪᴇᴡᴇᴍ ᴊᴇsɪᴇɴɪ
⠀⠀⠀⠀⠀Z ᴡɪᴀᴛʀᴇᴍ ᴢɪᴍɴʏᴍ ᴜʟᴇᴄɪᴀł słᴏ́ᴡ sᴇɴs
⠀⠀⠀⠀⠀Tᴀᴋ ʙʏć ᴍᴜsɪ Nɪᴄᴢᴇɢᴏ ɴɪᴇ ᴍᴏɢą ᴊᴜż ᴢᴍɪᴇɴɪć
⠀⠀⠀⠀⠀Bʀʏʟᴀɴᴛʏ ɴᴀ ᴋᴏńᴄᴀᴄʜ ᴛᴡʏᴄʜ ʀᴢęs" (...)
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ Jaskier (Z.Zamachowski)

---

'Większości jesień kojarzy się z pluchą, deszczem, szarością, posępną aurą pełną nostalgii i depresji.
W sumie nie ma już pięknej, złotej jesieni. Tych drzew udekorowanych tygodniami liśćmi zmieniającymi sukcesywnie swoje kolory. Nie ma ciepłego słońca i nie idę teraz ścieżką pełną liści.
Ja wielbicielka czerni i bieli chciałabym obserwować to piękno w otoczeniu.'
Takie oto rozmyślenia zaprzątały głowę czarodziejki z Vengerbergu przechadzającej się po niewielkim lasku w Corvo Bianco.
Złotej jesieni nie było, ale był spokój, który czarodziejka ceniła równie, a może mocniej niż piękno tej pory roku.
I wtedy niewielkich rozmiarów trąba powietrzna zebrała resztę liści ze ścieżki przed nią, tych jeszcze utrzymujących kolor i dostojny jesienny szyk. Nic nadzwyczajnego można by rzec gdyby nie fakt, że trąba jak na zjawisko pogodowe dość przypadkowe w tej chwili działała z pełnym rozmysłem. Wir sukcesywnie wybierał jedynie te najładniejsze liście i wznosił je coraz wyżej. Niestety liści nie było aż tak dużo, żeby wejście okazało się nagłe i spektakularne.
Yennefer skrzyżował ręce pod piersiami i z uniesioną brwią czekała na finał.
W końcu pomiędzy liśćmi ukazała się kobieta w czerwonej sukni opadającej na ścieżkę, miała długie, rude włosy z pomiędzy których wystawały gałązki żółtych liści orzecha laskowego, wieniec na głowie miała z liści dębu, kasztana i brzozy. Była blada, ale uśmiechnięta od pierwszej chwili. Gdyby porównać je dwie można by rzec, że na ścieżce stały na przeciw siebie dwie skrajności.
- Y͟ᴇ͟ɴ͟ɴ͟ᴇ͟ғ͟ᴇ͟ʀ! - stwierdziła nie zapytała. - Jestem Pani Jesień!
- N͟ᴏ͟ ᴄ͟ᴏ́ż﹐ ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ʟ͟ᴇ͟ ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ᴇ͟s͟łᴀ͟ɴ͟ᴇ͟ᴋ͟ ᴏ͟ ᴛ͟ʏ͟ᴍ͟ śᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ ɪ͟ ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ʟ͟ᴇ͟ ᴢ͟ ᴛ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ᴄ͟ᴏ͟ ᴡ͟ɪ͟ᴅ͟ᴢ͟ę ᴅ͟ᴀ͟ᴊ͟ᴇ͟ ᴍ͟ɪ͟ ᴊ͟ᴀ͟s͟ɴ͟ᴏ͟ ᴅ͟ᴏ͟ ᴢ͟ʀ͟ᴏ͟ᴢ͟ᴜ͟ᴍ͟ɪ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟﹐ żᴇ͟ ᴊ͟ᴇ͟s͟ᴛ͟ ᴛ͟ᴏ͟ ᴘ͟ʀ͟ᴀ͟ᴡ͟ᴅ͟ᴀ͟﹐ ᴀ͟ʟ͟ᴇ͟ ... ᴄ͟ᴏ͟ ᴍ͟ɪ͟ ᴅ͟ᴏ͟ ᴛ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟﹖ I͟ ᴄ͟ᴏ͟ ᴏ͟ᴅ͟ᴇ͟ ᴍ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴄ͟ʜ͟ᴄ͟ᴇ͟s͟ᴢ͟﹖ Z͟ᴀ͟ᴋ͟łᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ᴍ͟﹐ żᴇ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴊ͟ᴇ͟s͟ᴛ͟ ᴛ͟ᴏ͟ ᴡ͟ɪ͟ᴢ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ ᴛ͟ᴏ͟ᴡ͟ᴀ͟ʀ͟ᴢ͟ʏ͟s͟ᴋ͟ᴀ͟.
Komentarz Yennefer starł z ust Jesieni do tej pory wyraźny uśmiech. Lekko skuliła się w sobie, spuściła głowę i wbiła wzrok w papkę z liści i błota niedaleko nóg Czarodziejki. Uniosła dłoń do ust i przygryzła paznokieć palca wskazującego jakby faktycznie dopiero teraz zaczęła się zastanawiać co tu robi.
- C͟ʜ͟ᴄ͟ɪ͟ᴀ͟łᴀ͟ʙ͟ʏ͟ᴍ͟ ɴ͟ɪ͟ᴇ - odparła z nadal nieobecnym spojrzeniem. - N͟ɪ͟ᴇ͟ ᴍ͟ᴜ͟s͟ɪ͟ᴇ͟ć ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ʏ͟ᴄ͟ʜ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ć ᴛ͟ᴜ͟﹐ ᴅ͟ᴏ͟ ᴄ͟ɪ͟ᴇ͟ʙ͟ɪ͟ᴇ͟ ᴘ͟ᴏ͟ s͟ᴘ͟ʀ͟ᴀ͟ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ a z wizytą. Zapytać, jak z zimy goszczącej z twoim sercu powstała wiosna, ale masz rację. Potrzebuję pomocy, skradziono moją różdżkę. Dlatego od tak dawna jesień nie jest taka jak być powinna. Nie potrafię jej sama odzyskać i muszę prosić o pomoc... Twoją pomoc.

---

Obecnie jesień postrzegam tak. Jako słabą, zagubioną i jakby pozbawioną dostępu do swojej mocy

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"Słчszαłα go z blıskα, ɯręcz czułα jego oddech.
⠀⠀⠀⠀⠀Wbıjαł jej ıgłч ɯ skórę głoɯч, przчpınαł coś do
⠀⠀⠀⠀⠀mαłżoɯın uszu. Potem stαnął przed nıą ı zdjął mαskę.
⠀⠀⠀⠀⠀Yennefer ɯestchnęłα mımoɯolnıe.
⠀⠀⠀⠀⠀- To dzıeło ɯłαśnıe tɯojej Cırı - poɯıedzıαł, ɯskαzując
⠀⠀⠀⠀⠀sɯe nıegdчś klαsчcznıe pıękne, terαz ohчdnıe
⠀⠀⠀⠀⠀zmαsαkroɯαne oblıcze, okrαtoɯαne złotчmı klαmrαmı
⠀⠀⠀⠀⠀ı uchɯчtαmı podtrzчmującчmı ɯıeloɯчmıαroɯч
⠀⠀⠀⠀⠀krчsztαł ɯ leɯчm oczodole."

---

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"(...)Mılczчsz, Yennefer? A czч ɯıesz, że ı tobıe
⠀⠀⠀⠀⠀mαm ochotę ɯчrɯαć oko? Albo oboje oczu?
⠀⠀⠀⠀⠀Wbıjαł jej grube ıgłч ɯ żчłч nα ɯıerzchu dłonı.
⠀⠀⠀⠀⠀Nıekıedч nıe trαfıαł, kłuł αż do koścı. Yennefer
⠀⠀⠀⠀⠀zαcıskαłα zębч.
⠀⠀⠀⠀⠀- Nαrobıłαś mı kłopotóɯ. (...)"

---

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"- Skαnuj, Yennefer. Skαnuj. Proszę cıę. Dαję cı
⠀⠀⠀⠀⠀słoɯo: ɯezmę od Cırı to czego potrzebuję. A potem
⠀⠀⠀⠀⠀obчdɯu ɯαm zɯrócę ɯolność. Przчsıęgαm.
⠀⠀⠀⠀⠀Yennefer jeszcze mocnıej zαcısnęłα zębч. Stróżkα
⠀⠀⠀⠀⠀krɯı pocıekłα jej po brodzıe. Vılgefortz ɯstαł
⠀⠀⠀⠀⠀gɯαłtoɯnıe, skınął ręką.
⠀⠀⠀⠀⠀- Rıence!
⠀⠀⠀⠀⠀Yennefer poczułα, jαk nα jej dłonı ı pαlcαch zαcıskα
⠀⠀⠀⠀⠀sıę jαkıeś urządzenıe.
⠀⠀⠀⠀⠀- Czαsαmı. - poɯıedzıαł Vılgefortz, pochчlαjąc sıę nαd
⠀⠀⠀⠀⠀nıą - Tαm gdzıe zαɯodzı mαgıα, elıksırч ı nαrkotчkı,
⠀⠀⠀⠀⠀skutkuje nα opornчch zɯчkłч, stαrч dobrч, klαsчcznч
⠀⠀⠀⠀⠀ból. Nıe zmuszαj mnıe do tego. Skαnuj.
⠀⠀⠀⠀⠀- Idź do dıαbłα Vılgefoooortz!
⠀⠀⠀⠀⠀- Dokręcαj śrubч, Rıence. Poɯolı."
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Andrzej Sαpkoɯskı "Wıeżα Jαskółkı"

---

Codziennie odpychane, niechciane i ukrywane najgłębiej jak się da wspomnienia powróciły gwałtownie niczym fala sztormu uderzająca o skały w chwili gdy padło to pytanie. Od czasu do czasu przypominały jej się o sobie, ale nie w bliznach widocznych, z tymi poradziła sobie z czasem bardzo dobrze, powracały w bliznach głęboko w niej ukrytych. Uśmiechnęła się krzywo kącikiem ust nie podnosząc nawet wzroku na pytającą. Przez myśl jej przeszło inne pytanie. "O jakim bólu myślą ci co zadają takie pytania? Jakich odpowiedzi się spodziewają? Czy zdają sobie sprawę z tego, że czasem nie byliby w stanie udźwignąć odpowiedzi jaką usłyszą?"
- B͟ɪ͟ᴏ͟ʀ͟ą͟ᴄ͟ ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴅ͟ ͟ᴜ͟ᴡ͟ᴀ͟ɢ͟ę͟ ͟ᴍ͟ᴏ͟ᴊ͟ᴇ͟ ͟ᴅ͟ᴏ͟ś͟ᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ ͟ᴡ͟ ͟ᴛ͟ᴇ͟ᴍ͟ᴀ͟ᴄ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴛ͟ᴏ͟ʀ͟ᴛ͟ᴜ͟ʀ͟ ͟ɪ͟ ͟ᴢ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ᴡ͟ᴀ͟ɴ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ͟ᴍ͟ɪ͟ ͟ʙ͟ᴏ́͟ʟ͟ᴜ͟.͟ ͟C͟ɪ͟ᴏ͟s͟ʏ͟ ͟ᴊ͟ᴀ͟ᴋ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ɴ͟ᴀ͟ ͟s͟ɪ͟ᴇ͟ʙ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ʏ͟ᴊ͟ę͟ł͟ᴀ͟ᴍ͟ ͟ᴢ͟ᴀ͟ʀ͟ᴏ́͟ᴡ͟ɴ͟ᴏ͟ ͟ғ͟ɪ͟ᴢ͟ʏ͟ᴄ͟ᴢ͟ɴ͟ᴀ͟﹐͟ ͟ᴊ͟ᴀ͟ᴋ͟ ͟ɪ͟ ͟ᴘ͟s͟ʏ͟ᴄ͟ʜ͟ɪ͟ᴄ͟ᴢ͟ɴ͟ᴇ͟.͟ ͟M͟ᴏ͟ɢ͟ę͟ ͟ś͟ᴍ͟ɪ͟ᴀ͟ł͟ᴏ͟ ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ᴇ͟ć͟﹐͟ ͟ż͟ᴇ͟ ͟ᴛ͟ᴀ͟ᴋ͟! - zwróciła się z zimnym spojrzeniem na rozmówczynię.
- J͟ᴇ͟ᴅ͟ɴ͟ᴀ͟ᴋ͟ ͟s͟ᴢ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ́͟ł͟ʏ͟ ͟ᴍ͟ᴏ͟ᴊ͟ᴇ͟ᴊ͟ ͟ᴏ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ś͟ᴄ͟ɪ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟s͟ą͟ ͟ᴄ͟ɪ͟ ͟ᴅ͟ᴏ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴛ͟ʀ͟ᴢ͟ᴇ͟ʙ͟ɴ͟ᴇ͟﹐͟ ͟ᴀ͟ ͟ᴄ͟ᴏ͟ ͟ᴡ͟ᴀ͟ż͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ᴊ͟s͟ᴢ͟ᴇ͟.͟.͟.͟ ͟ᴊ͟ᴀ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴍ͟ᴀ͟ᴍ͟ ͟ᴏ͟ᴄ͟ʜ͟ᴏ͟ᴛ͟ʏ͟ ͟ᴏ͟ ͟ᴛ͟ʏ͟ᴍ͟ ͟ᴏ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ć͟.͟

View more

⠀⠀⠀⠀⠀❛ ┊"Źle czч dobrze, okαże sıę późnıej. Ale trzebα
⠀⠀⠀⠀⠀dzıαłαć, śmıαło chɯчtαć żчcıe zα grzчɯę. Wıerz mı,
⠀⠀⠀⠀⠀mαlutkα, żαłuje sıę ɯчłącznıe bezczчnnoścı,
⠀⠀⠀⠀⠀nıezdecчdoɯαnıα, ɯαhαnıα. Czчnóɯ ı decчzjı, choć
⠀⠀⠀⠀⠀nıekıedч przчnoszą smutek ı żαl, nıe żαłuje sıę." ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀Andrzej Sαpkoɯskı "Czαs pogαrdч"

---

Pytanie szerzące się, jak szarańcza wśród ludzi niepewnych siebie i swoich działań, podjętych decyzji, bojących się decydować w obawie przed konsekwencjami, negatywnymi konsekwencjami swoich decyzji, ale tak bardzo chcącymi coś znaczyć.
- J͟ᴜ͟ż͟ ͟ᴋ͟ɪ͟ᴇ͟ᴅ͟ʏ͟ś͟ ͟ᴍ͟ɪ͟ᴀ͟ł͟ᴀ͟ᴍ͟ ͟ᴄ͟ʜ͟ʏ͟ʙ͟ᴀ͟ ͟ᴏ͟ᴋ͟ᴀ͟ᴢ͟ᴊ͟ę͟ ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ɪ͟ᴀ͟ᴅ͟ᴀ͟ć͟ ͟ɴ͟ᴀ͟ ͟ᴛ͟ᴀ͟ᴋ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟﹐͟ ͟ᴀ͟ʟ͟ʙ͟ᴏ͟ ͟ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ʏ͟ɴ͟ᴀ͟ᴊ͟ᴍ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ᴊ͟ ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴏ͟ʙ͟ɴ͟ᴇ͟.͟ - czarodziejka oderwała wzrok od swojego odbicia w lustrze i z uśmiechem nie odwracając się za siebie spojrzała na odbicie nieznajomej z imienia kobietę za sobą. - T͟ᴏ͟ ͟ᴏ͟ᴘ͟ɪ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ɪ͟ɴ͟ɴ͟ʏ͟ᴄ͟ʜ͟﹐͟ ͟ᴢ͟ᴡ͟ł͟ᴀ͟s͟ᴢ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴀ͟ ͟ᴛ͟ᴇ͟ ͟ɴ͟ᴇ͟ɢ͟ᴀ͟ᴛ͟ʏ͟ᴡ͟ɴ͟ᴇ͟ ͟ɪ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴍ͟ᴀ͟ᴊ͟ą͟ᴄ͟ᴇ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴄ͟ ͟ᴡ͟s͟ᴘ͟ᴏ́͟ʟ͟ɴ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ͟ᴢ͟ ͟ᴘ͟ʀ͟ᴀ͟ᴡ͟ᴅ͟ą͟﹐͟ ͟ᴍ͟ᴀ͟ᴊ͟ą͟ᴄ͟ᴇ͟ ͟ɴ͟ᴀ͟ ͟ᴄ͟ᴇ͟ʟ͟ᴜ͟ ͟s͟ᴋ͟ʀ͟ᴢ͟ʏ͟ᴡ͟ᴅ͟ᴢ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴍ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟﹐͟ ͟ᴅ͟ᴏ͟ᴘ͟ɪ͟ᴇ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴍ͟ɪ͟ ͟ɴ͟ᴀ͟ᴘ͟ę͟ᴅ͟ᴢ͟ᴀ͟ᴊ͟ą͟ ͟ᴍ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴅ͟ᴏ͟ ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ᴀ͟ł͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟.͟ ͟O͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ᴡ͟ɪ͟ś͟ᴄ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴅ͟ᴏ͟ ͟ᴅ͟ᴢ͟ɪ͟ᴀ͟ł͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ ͟ᴄ͟ᴢ͟ę͟s͟ᴛ͟ᴏ͟ ͟ᴢ͟ᴡ͟ɪ͟ą͟ᴢ͟ᴀ͟ɴ͟ᴇ͟ɢ͟ᴏ͟ ͟ᴢ͟ ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴡ͟ᴇ͟ᴛ͟ᴇ͟ᴍ͟ ͟ᴢ͟ᴀ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ᴘ͟ʀ͟ᴢ͟ᴇ͟ᴍ͟ʏ͟ś͟ʟ͟ᴀ͟ɴ͟ᴇ͟ ͟s͟ą͟ᴅ͟ʏ͟﹐͟ ͟ᴀ͟ʟ͟ᴇ͟ ͟ᴛ͟ᴏ͟ ͟ᴊ͟ᴜ͟ż͟ ͟ɴ͟ᴀ͟ ͟ɪ͟ɴ͟ɴ͟ᴇ͟ ͟ᴘ͟ʏ͟ᴛ͟ᴀ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟.͟ - uśmiech nie znikał z ust Yennefer, a jej fiołkowe oczy śledziły każdy krok kobiety.
- C͟ᴏ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴢ͟ᴍ͟ɪ͟ᴇ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ ͟ᴛ͟ᴇ͟ż͟ ͟ғ͟ᴀ͟ᴋ͟ᴛ͟ᴜ͟﹐͟ ͟ż͟ᴇ͟ ͟ᴢ͟ ͟ᴡ͟ɪ͟ᴇ͟ʟ͟ᴏ͟ᴍ͟ᴀ͟ ͟ᴏ͟ᴘ͟ɪ͟ɴ͟ɪ͟ᴀ͟ᴍ͟ɪ͟ ͟ᴄ͟ʜ͟ᴏ͟ᴄ͟ɪ͟ᴀ͟ż͟ʙ͟ʏ͟ ͟ᴍ͟ᴏ͟ɪ͟ᴄ͟ʜ͟ ͟ᴋ͟ᴏ͟ɴ͟ғ͟ʀ͟ᴀ͟ᴛ͟ᴇ͟ʀ͟ᴇ͟ᴋ͟ ͟ɴ͟ɪ͟ᴇ͟ ͟ᴍ͟ᴀ͟ᴍ͟ ͟ᴘ͟ᴏ͟ᴡ͟ᴏ͟ᴅ͟ᴏ́͟ᴡ͟ ͟s͟ɪ͟ę͟ ͟ʟ͟ɪ͟ᴄ͟ᴢ͟ʏ͟ć͟.͟ ͟C͟ᴢ͟ʏ͟ ͟ᴄ͟ᴏ͟ś͟ ͟ᴊ͟ᴇ͟s͟ᴢ͟ᴄ͟ᴢ͟ᴇ͟??

View more