Kładę głowę na poduszcze i przykrywam się kołdrą.
Wybija równa północ, a ja wciąż pochłonięta pesymistycznymi myślami, tracę rachubę czasu.

---

Znajduję się w pomieszczeniu, którego ściany pokrywają różne obrazy. Niektóre z nich przedstawiają momenty pełne pozytywnych emocji, gdzie ukazuje się moja zadowolona twarz i osoby, które bardzo ceniłam lub kochałam całym serduszkiem. Kiedy tak na nie spoglądałam, poczułam wielką tęsknotę, a nostalgiczne wspomnienia pojawiły się w mojej głowie. Usiadłam na czarnym, skórzanym fotelu, obok którego usadowił się uroczy kot. Potrząsnąłam lekko głową, aby odgonić zgubne myśli, po czym rozejrzałam się po innych obrazkach, które były ozdobione bardzo obskurną ramką. Wstałam i przyjrzałam się im bliżej. Od razu wiedziałam, że to są najgorsze chwilę w moim życiu, kłótnię, niepotrzebne spory, największe błędy jakie popełniam w swoim szesnastoletnim życiu. Szybko odwróciłam się tyłem do nich, zamykając oczy i kryjąc twarz w dłoniach, które trzęsły się z nerwów. Zacisnęłam usta i próbowałam nie płakać, lecz łzy same popłynęły po policzkach. Przypomniały mi się te czasy, kiedy ludzie mnie ranili bez powodu, traktowali mnie jak popychadło i kozła ofiarnego, zwłaszcza w moich pierwszych latach edukacji. Zgięłam się w pół i przez chwilę myślałam że zwymiotuję. Tkwiłam w tym martwymi punkcie i nie mogłam się z niego wydostać.
*
Sen przejął moje ciało, a moje rozmyślania zostały rozwiane przez wiatr nocnej zimy.

View more