Bałam się... pamiętasz, kiedyś powiedziałeś mi, że sprawiłam, że lubisz siebie.
Jakoś tak to brzmiało, ewentualnie taki miało sens. A ja, gdy dowiedziałam się, że Ci się podobam, poczułam się tak, jakbym za chwilę miała sprawić, że przestaniesz lubić siebie, szanować.
Za każdy błąd, za każdy niewypał w „nas” obwiniałbyś siebie. Wiem to, ponieważ... idealizujesz mnie. Stawiałeś mnie na swoistym piedestale i byłam pewna, że to Ty czułbyś się winy, a o mnie nadal miałbyś jak najlepsze zdanie.
Ale co, jeśli ja nie umiem się angażować?
Co, jeśli mam jakąś blokadę?
Co, jeśli... nie nadaję się do tego?
Mam tak wiele pytań i żadnych odpowiedzi.
Komplikuje sobie, nam życie, prawda? Robię to sama. Nikogo do tego nie potrzebuję. Sama potrafię sobie nieźle dowalić. Bez niczyjej pomocy.
Cholernie niespójna, cholernie bezsensowna. Tak sądzę.

View more

Zastanawiam się, w którym momencie ja zaangażowałam się za bardzo, a Ty się wycofałeś? Pamiętasz może ten czas?
Pamiętasz, jak do tego doszło?
Wiesz może, co poszło nie tak?
Bo ja niezależnie od tego ile o tym myślę, widzę tylko to, że sprawiałeś wrażenie oddanego, zakochanego i gotowego na wszystko dla mnie faceta. Przez długie miesiące byłam pewna, że to, co jest między nami, jest na pewno, a Ty jednym prostym zdaniem uświadomiłeś mi, że... Poczekaj, jak to było?
Że jesteśmy ze sobą tak długo, jak nam obojgu to pasuje?
Że jak tylko pojawi się jakiś problem to bez zbędnych sentymentów, można się rozejść, bo w końcu, po co być ze sobą skoro to nie działa?
Ponieważ Ty się nie angażujesz, nie przywiązujesz i nie patrzysz wstecz, prawda?
Więc, jak wygląda to teraz?

---

Tęsknisz za mną czy już o mnie zapomniałeś?

View more