perikarion

Och, ta niecierpliwa młodość...

---

A właściwie po co jakieś hasztagi? Nie lepiej to jeszcze zredukować, na przykład do liter alfabetu? Powiedzmy "b"? Zróbmy z tego 3xb (dlaczego mamy sobie żałować?)

---

Belle epoque - architektura
Flatiron Building - Close-up of the apex (zob. niżej, źródło: Wikipedia)

---

Barokowa opera
Floralba, która (pięknym sopranem Marii Grazi Schiavo) mówi nam, że choć nie zna matki ani ojca, lecz kocha króla, więc może i w jej żyłach płynie kropla królewskiej krwi. (ask uporczywie usuwa mi link na youtube - Statira, Cavalli, ścieżka 18)
https://www.youtube.com/watch?v=-YsGNCzDM5k&list=OLAK5uy_kMnZd0KoeBl-grEmRvcMkuWgkXoWbK71c&index=18

---

Bursa Andrzej - gorzkie przypomnienie (mam nadzieję, że na tym portalu już nie ma małoletnich), że dorosłość jest kurewska

---

Tyle miałem trudności
z przezwyciężeniem prawa ciążenia
myślałem że jak wreszcie stanę na nogach
uchylą przede mną czoła
a oni w mordę

View more

Nie warto zastanawiać się, jak wygląda komercja, nieistotne jej usposobienie, nieważna płeć.

---

Komercja jest głosem.

---

Aksamitnym, niskim, lekko ochrypłym głosem. Głosem, który przywodzi na myśl woń jaśminu o ciepłym zmierzchu, szum fal, gdy idziesz boso o złotym poranku przez ciepłą, bezludną plażę, wspomnienie jodłowych lasów ze szczytu Wielkiej Raczy.

Dzwoni do Ciebie, gdy wracasz późnym, zimnym wieczorem z pracy, gorzki, zmęczony, gdy brak ci ludzkiego ciepła, empatii, bratniej duszy obok.

---

- To Ty? Piękny, Fascynujący, Nieznany Mężczyzno?

---

- Aleee... kto mówi?

---

- To ja. Twa cicha wielbicielka, niewolnica Twych najskrytszych marzeń, podnóżek Twego geniuszu, rozkoszna gejsza Twych snów.

---

- Ale nie potrzebuję żadnej gejszy.

---

- Nie lękaj się, Mój Piękny Książę. Chcę tylko Twego dobra i szczęścia.

---

- Czyżby?

---

- O czemuż zimny umysł w wątpi w wiernopoddańczy hołd uwielbienia? W ten najdoskonalszy z wieczorów, obdarzę Cię królewskim darem.

---

- Królewskim darem?

---

- Najnowszy-model-smartfona-666. Z napędem odrzutowym. Z odwrotnymi turbodyszami. Ekran kinowy, tytanowe klawisze, potrójna fontanna. Zero złotych, jeżeli wykupisz abonament. Za darmo rolka papieru ściernego do czyszczenia ekranu.

---

- Ale ja nie potrzebuję nowego telefonu.

---

- Nie potrzebujesz? Ha! On nie potrzebuje! Hahahahaha! Kiedy kotku ostatni raz zmieniałeś telefon?

---

- Dwa lata temu.

---

- Dwa... lata? D-w-a-l-a-t-a?? O święci pańscy, o święty Rochu, patronie epidemii, chorób zakaźnych i chorych na dżumę! Ile zarazków, ile bakterii, ile wirusów w tym śmiesznym, małym, starym, brudnym telefonie! Wiesz, jakie to zagrożenie dla ciebie i innych? Jakie kary ci grożą? Jak wykorzystają cię współwięźniowie, gdy już trafisz do więziennej celi?

---

- Dzięki za troskę. Czyszczę codziennie.

---

- Nie udawaj głupszego niż jesteś. Twój telefon budzi śmiech i litość sąsiadów. Dzieci na przystanku pokazują cię palcami. Koleżanki w pracy chichoczą za twoimi plecami. Szef patrzy na ciebie z bezbrzeżną pogardą. Rodzina, na alkoholowej imprezie z okazji pierwszej komunii twego chrześniaka, natrząsa się do urwania filmu. Chcesz pozostać pośmiewiskiem całego cywilizowanego świata?

---

- W sumie mam gdzieś, co sądzą o mnie na podstawie telefonu.

---

- Wiem, że jesteś tępym, społecznie niewrażliwym indywiduum, obrzydliwym abnegatem, chodzącą perfidią, lekceważącą opinię rodziny, przyjaciół, księdza, prezydenta, władzy ustawodawczej i sądowniczej... Ale czy chcesz skazywać na cierpienie tysiące niewinnych dzieci?

---

- Jakich znowu dzieci?

---

- Dzieci w Islamabadzie, w Junczeng, w Kalkucie. Dzieci cały dzień wątłymi rączętami składające telefony, by nie umarła z głodu ich rodzina, by nie zawalił się ich dom, by kryzys nie dotknął ich kraju. Nasza firma posiada Światowy Certyfikat Cywilizowanego Wyzysku Dzieci w Krajach Trzeciego Świata. Z pieczątką UNICEFu. Widziałeś kiedyś taki certyfikat?

---

- Fakt, nie widziałem.

---

- To kurwa kupuj ten jebany telefon!! Nie mam całego dnia!!

View more

Chyba nie mam takiego. Ale jest wiele, które, z różnych względów, przykuły moją uwagę.
Więc dwa przykłady z przeciwległych krańców filmowej galaktyki.

---

Predator (1987). Dlaczego? Bo to świetnie zrobiony film (jeżeli zaakceptować filmową poetykę lat 80-tych). Warsztatowo i jako opowieść. Nie ma tu żadnej próby uwiedzenia widza skomplikowaną intrygą, albo - co gorzej, podlizywania się pseudointelektualnym tłumaczeniem dlaczego i po co. Jest tylko czysta akcja (i kurewsko prymitywne, ale śmieszne kwestie w stylu: „Stick around!”). Opowiedziana prosto, od A do Z, bez żadnego potknięcia.

---

All Passion Spent (1986). A to już zupełnie inna planeta. To (mini)serial, który zapewne sponiewiera i zanudzi na śmierć przeciętnego widza. Zwłaszcza tego dzisiejszego, cierpiącego na ADHD i niezdolnego do refleksji nad przemijaniem i straconym życiem. To bardzo, bardzo powolna opowieść. O ludziach starych (z jednym pięknym wyjątkiem), o niszczących konwencjach społecznych, o obłudzie, kłamstwach, o dławiącym gorsecie (post) wiktoriańskiej „moralności”. Ale też odwadze, dystansie do życia. O inteligencji, która jest piękna i która jest gorzka.

View more

Zmarł Aleksander Krawczuk.

---

Większość wczorajszego dnia spędziłem w pociągu (pociągach), a potem brnąc przez śnieg, więc o jego śmierci dowiedziałem się dopiero dzisiaj.

---

Wiem, że znakomitej większości askowiczów nazwisko będzie zupełnie obce, ale nie wiem, czy ktoś w Polsce uczynił więcej, byśmy mogli dotknąć starożytnego Rzymu. Nie poprzez zimną, bezosobową, naukową rozprawę opatrzoną rojem przypisów, ale w ludzki, niemal intymny sposób. Nie jestem obiektywny, bo wychowałem się na jego książkach. „Gajusz Juliusz Cezar”, „Cesarz August”, „Poczet cesarzy rzymskich” i tak wiele innych.

---

Można niekoniecznie przychylnie oceniać jego polityczne sympatie i flirt z komunistyczną władzą. Ale nie sposób go nie lubić za krytykę akademickiego środowiska historyków, które zamknęło się w twierdzy bezsensownych rozpraw, których nikt nie czyta. I za niekłamaną sympatię do pogańskich bogów i kultów, która przebija z kart jego „Pocztu cesarzy rzymskich”.

---

Chciałem znaleźć łacińską sentencję, który należycie go uhonoruje – bez powodzenia. A potem pomyślałem, że to takie proste. W jego najbardziej nietypowej, egzotycznej książce, jest cytat:
„Oto co powiada Czuang-Tsy w księdze drugiej swego dzieła 'Prawdziwa księga Poludniowego kwiatu':
We śnie kto pije wino, na jawie rankiem zalewa się łzami, a płaczący we śnie nad ranem tropi zwierzynę. We śnie nie wie, że śni, a przez sen wróży sobie ze snu. Budzi się dopiero i wie, że to był sen. Ale przychodzi wielkie przebudzenie i dopiero poznajemy, co było wielkim snem. Głupcy uważają, że czuwają i najpieczołowiciej rozpoznają, kto jest panem, a kto pastuchem. Jakież to nędzne! My z tobą obaj jesteśmy snem. I ja, który mówię, że jestem snem, snem też jestem.”
[Aleksander Krawczuk, „Sennik Artemidora”, 1976]

View more

Na pewno mają. To duże i ciekawe pytanie i pewnie długo można by uzasadniać, zaczynając od książek a kończąc na wiadomościach w mediach społecznościowych, od rzeczy wartościowych aż do zupełnego śmietnika, od czystej przyjemności do gniewu i strachu.

---

Żeby nie okazać się zupełnie starym nudziarzem, krótki przykład z dzisiejszego poranka.

---

Mam za mało czasu w ciągu tygodnia, by przeglądać internet, ale czasem w dni wolne spaceruję wirtualnie.

---

Dowiaduję się na przykład, że Jarosław Kaczyński, na spotkaniu z mieszkańcami Ełku, podzielił się ważnymi uwagami na temat alkoholizmu i macierzyństwa. „Jeżeli się utrzyma taki stan, że do 25 roku życia dziewczęta, młode kobiety, piją tyle samo, co ich rówieśnicy, to dzieci nie będzie.”
https://www.youtube.com/watch?v=yocVVSUMXJA

---

Cyniczny askowicz (a takich tu nie brakuje) zapytałby zapewne: a gdzie wszystkie dzieci ukochanego ojca narodu?
Na takie złośliwe pytanie możemy tylko krótko i stanowczo odpowiedzieć: my wszyscy jesteśmy jego dziećmi.

---

PS chyba pierwszy raz złamałem swoją własną, niepisaną zasadę – nic o polityce na asku, ale za bardzo mnie to ubawiło, choć po prawdzie to śmiech przez łzy. Usunę odpowiedź za jakiś czas.

View more

Ponarzekajmy.
To właśnie poziom aska:
1. obietnica, która nie zostanie spełniona,
2. wysłana masowo, przez anonima,
3. którego na dodatek nie nauczyli w szkole, że zdanie kończy się znakiem interpunkcyjnym.

---

Ja czekam od ponad ośmiu lat na prawdziwy, piekielnie inteligentny, przenikliwy hejt.
Wiem, że „nudnych asków się nie hejtuje”, jak podsumowała mnie kiedyś dobrze znana mi pani, ale przecież „tous les espoirs sont permis”.

---

Rzeczywiście, zdarzyło mi się chyba dwa razy przeczytać niezbyt przyjazny komentarz – kilka lat temu ktoś napisał (oczywiście anonimowo) „jesteś pierdolnięty”.
Ale to nie jest materiał na prawdziwą odpowiedź. Starałem się jak mogłem, wycisnąłem z tego „pytania” wszystko-co-się-dało, ale bądźmy uczciwi, to nie jest podróż kosmiczna.
Ten idealny hejter musi błyszczeć inteligencją, mieć zdolność obnażania ludzkich słabości, szatańsko potrafić znaleźć czuły punkt na mapie naszego umysłu.
Gdyby choć wykazał się tak prymitywnym talentem, jak Bunny Corcoran z osławionego debiutu Donny Tartt „The Secret History”.

---

Więc czekam na tego mitycznego hejtera, który pojawi się któregoś dnia i doprowadzi do przerażającego drżenia wszystkie moje szczeliny synaptyczne, przynajmniej w ośrodkowym układzie nerwowym. Obawiam się, że to próżne nadzieje...

View more

Cenię prawdę i nie lubię kłamstwa. Tylko że...

---

Nie pierwszy raz podobne pytanie. I tylko dość sceptycznie traktuję te niemal jednogłośne deklaracje askowiczów, że oni to nigdy kłamstwo, zawsze prawda, choćby najokrutniejsza i najstraszniejsza. Może źle to o mnie świadczy.

---

Poza tym, czy na pewno zawsze warto? Dlaczego mam powiedzieć umierającej, starej kobiecie, że ten makijaż był fatalnym pomysłem i wygląda upiornie. Kogo to uszczęśliwi?

---

Wreszcie, mam kłopot natury ontologicznej. Może w matematyce łatwiej o prawdę, ale w przestrzeni społecznej byłbym raczej ostrożny.
Przypominają mi się wspomnienia wielkich naprawdę ludzi – naukowców, artystów, którym na początku ich drogi, mistrz/profesor powiedział: nie nadajesz się, nic z ciebie nie będzie.
Wyobrażam sobie takiego profesora, kiedy po ciężkim dniu przychodzi do domu i mówi do żony: Miałem ciężki dzień, a na dodatek musiałem komuś powiedzieć, że niczego w tej dziedzinie nie osiągnie... tak, tak, to było przykre, ale wiesz kochanie, ja zawsze mówię prawdę.

View more