Razem z grupą znajomych wybrałam się do kina na "Krainę Lodu II", później na kręgle za miasto, gdzie świat poza sklepowymi światełkami i świąteczną muzyką, to jedynie szare niebo, gołe drzewa i zamarznięta ziemia przygotowana pod centrum handlowe.
Jakiś czas temu miałam to szczęście poznać niesamowitą duszę - którą chciałabym dla siebie zagarnąć - niestety zamężną. Jestem rozpieszczonym dzieckiem, któremu wydaje się, że może osiągnąć wszystko, a przy okazji zazdrośnicą i już nic z tym nie zrobię.
Napiszę o sprawie, o której nie chciałabym zapomnieć, toteż umieszczę to tutaj.
W Halloween byłam na spontanicznej sesji z A. Jej koleżanka, studiująca na warszawskim ASP, potrzebowała zdjęć na symetrię. Cóż, zdjęcie przedstawiające mnie i A. zawiśnie w Akademii. Przynajmniej tak mogę być częścią własnego niezrealizowanego marzenia.

View more

Naprawdę mnie to uwiera. Nie mam tony bliskich, mam za to siostry i M. - moją bratnią duszę, będącą przy mnie, odkąd nie potrafiłam jeszcze nawet unieść głowy znad wózka. I nie lubię, kiedy wspólnie dzielimy się problemami, jak na jakimś spotkaniu dla anonimowych nałogowców. Nie lubię, kiedy płaczą, a ja pocieszam je prawdą zbyt ostrą. Nie lubię nazywać rzeczy po imieniu, znacznie wygodniej mi milczeć, ale ludzie nie lubią ciszy. A tak chciałabym wówczas usiąść z M. na jednym fotelu, przytulić jej głowę do piersi. Jedyne, co bym powiedziała, to aby wyłączyła myślenie chociaż na kilka godzin, żeby móc pójść spać. Chciałabym, żeby szlochała, wyła, choć tak ciężko się tego słucha; żeby nie zmuszała się do mówienia dalej. Żeby poczuła, że ma kogoś w najprawdziwszy i najprostszy sposób i wystarczy, jeśli po prostu będzie żyła.
Błagam, niech żyje.

View more

Mechanizm kłótni jest zabawny, ponieważ znam go doskonale. Zabiegi, które mają ukazać, jak mocno ktoś się od nas dystansuje; przekleństwa; wyzwiska i śmiech, by podkreślić, jak śmieszna jest cała sytuacja. To naprawdę ich wielka strata, że potrafię się kłócić. Sensowne argumenty? Jak to możliwe? Cóż, to dlatego, że pozostaję zimna dla osób z emocjonalnością kamienia.
Cokolwiek byśmy o sobie nie mówili, nikt z nas nie jest święty.
Ludzie kierują się swoją nienawiścią dla zasady, sami już nie pamiętają powodu, ale ktoś musi pogłaskać ich po główkach. Życzę im wszystkim powodzenia w dorosłym życiu.
Sami organizujecie sobie mentalne przedszkole. Wydaje się Wam, że tupniecie nogą i każdy spełni wszystkie Wasze zachcianki.
Mam własny rozum, nie idę impulsywnie za resztą, jak niektórzy. Każdy, kto chce mnie zaatakować, dlatego że mam inne zdanie niż banda niedojrzałych psychicznie gówniarzy - proszę bardzo. Co nie zmienia faktu, że się nie dam.
Moi drodzy, Wasz świat nadal spowija mrok.

---

Pięć dni do Halloween.

View more

Och, przyznam, że skonsumuję związek przed ślubem. Oraz że bawiłam się ludźmi. Wyznam, że przeglądałam pornografię. Że miałam nieczyste myśli i podobały mi się. Nie przeczę, że mój umysł jest nieco brudny. A do kościoła chodzę, gdy zostanę przymuszona. Że powiedziałam wiele krzywdzących słów. I założę się, że kiedyś wezmę rozwód bądź dwa.
Czy to oznacza, iż bramy niebieskie nie otworzą się dla mnie? Cóż za szczęście, że istnieje inne miejsce, do którego będę mogła się udać.
Dzięki Ci, Boże, za stworzenie piekła. Dzięki Ci, Boże, za ogień i wstrętne, płonące kłamczuchy; za miejsce, gdzie będę mogła być taka, jak wszyscy inni. Dzięki Ci, Boże, za to, że znasz mnie tak dobrze. Dzięki Ci, Boże, za utworzenie miejsca, gdzie przez wieczność pić będę mogła wino, opowiadając nieprzyzwoite żarty.
Dzięki Ci, Boże.

---

Trzynaście dni do Halloween.

View more

Czuję się dziś melancholijne i jest mi naprawdę smutno, tak smutno, jak już dawno mi nie było. Jestem artystką, rewolucjonistką i nie potrafię usiedzieć w miejscu. Paradoksalnie marzy mi się dom na wymarłej ulicy z porcelanową zastawą, kotarami i zaniedbanym ogródkiem. Paradoksalnie zastanawiam się, czy będę idealną matką. Cierpliwą, bezgranicznie kochającą i godną zaufania. Mamy XXI wiek i nie wolno mi o tym myśleć, lecz tak bym chciała dostać w ręce jednego, jedynego człowieka, od którego wezmę wszystko i któremu wszystko dam. Chciałabym kochać go całe życie, dorosnąć przy nim, płakać, zestarzeć się. Chciałabym śpiewać w kuchni, czekać, aż ma miłość wróci z pracy, opowiadać dzieciom bajki, dokarmiać dachowce. Chciałabym się realizować, nosić białe sukienki, uśmiechać. Chciałabym zapracować na to wszystko, ale nie wiem, czy potrafię.

---

Siedemnaście dni do Halloween.

View more