Sen ki aramıyor, yazmıyor, sessizliğe gömülüp yok sayıyorsun beni. Ben ki sessizliğine kılıflar uydurup, çeşitli bahaneler ile kandırıyorum kendimi. Biliyorum aslında: hissettiklerin hissettiklerimin yakınından bile geçmiyor. Şimdi gururlu ve mağrur bir şekilde uzaklaşma vakti. Zira kıytırık umutlar yaratıp mutsuzluğumu beslemenin alemi yok.!!
Ezhel’in dediği “Ay Güneş’ten daha güzel” kısmına hepimiz katılıyoruz. Fakat sen Ay’dan daha güzelsin. Bunun sadece Tanrı’nın ve benim farkında olmama binlerce kez şükrediyorum.