Kendimden, ciğeri 5 etmez insanları hayatıma aldığım için bedelini çok ağır ödeyen kendimden.
Farkına varmadan öyle taviz vermişim değer verdiklerime, değer vermekle taviz vermek farklı şeylermiş, bunu çok geç fark ettim ama sonuçları öyle ağır oldu ki, hala içimde affedemediğim insanlar var, bunu ben yaptım kendime.
Özür diliyorum kendimden, bunları bana yaşattığım için.

Erken değil mi günaydın için 😅 Gece yeni başlıyor sloganı mı 😂

Hayat!Müsait bir yerde inecek var diyemiyoruz.
Nefes almaya devam ediyoruz, hayat bi türlü yaşanıp geçiyor.
Görüyorum ki şu zamanda insanlar daha yalnız, içten içe yalnızlık çekiyor.
Hep kabul ettirme çabaları var, gereksiz bir yarış var, bu yıpratıyor insanı.
Bu düşük sosyal kültür insanları tüketiyor, kimse kendisi olmaya cesaret edemez olmuş, kendini istediği gibi ifade edemez olmuş, aslında en büyük yalnızlık insanların kendi içlerinde sıkışıp, kendilerine olan özsaygıyı yitirmeleridir.
Kendisi olamayan bir toplumda yaşamak, körlerin arasında gözlerinin görmesi gibidir.
Ne yazık, kendisi olmayı bile erteleyen bir toplumdan iyi bir gelecek bekliyoruz . . .

İleri daima ileri, geçmiş sadece geleceğe atılan emin adımlardır.

Yalnız değilsin.

Sevindiğim zamanları göremeyecek kadar körmüşsün, sen benim sevme mi sevdin, beni değil.
İhtimallerdeki seni sevdin, beni değil . . .
Oysa ki ben seni, sandığının ötesinde sevdim ihmalleri düşünmeden, bıkmadan, usanmadan.
Sende sevmenin hakkını verdim, bir bitmeyen puzzle gibi her gün bir parçanı sevdim.
Şimdi sen, seni sevme mi özlediğin için diyorsun ki "hiç mi sevmedim" bende seni sevdim ama seni sevmeyi daha çok sevdim her anı içten içe hissederek, kana kana, zerre zerre . . .

Ayaklarım kuru.

Oluruna bırakacağız, çünkü zorladığımız her şeyin bizden uzaklaştığını görmek insanın canını daha bir yakıyor.
Tamam kaderimiz çabalarımıza bağlı ama bu dozunda olmalı, insan kaybede kaybede öğreniyor kazanmayı doğru dozaşı . . .

Hayır geliyor.

Evet, hayatımızdaki "bazı" insanlar gibi . . .