staram się być najbardziej szczerą, jak mogę, chociaż nie wychodzi mi to szczególnie, gdy jestem podpuszczana i to jeszcze przez kogoś, kogo nie darzę zbytnią sympatią
wtedy nie jestem szczera, a wręcz bardzo wredna
ale w moim przypadku nie istnieje coś takiego, jak "kłamstwo ma krótkie nogi"
nie raz słyszałam, że pod tym względem jestem bardzo inteligentna i raczej nie jest to komplement, ale planuję sobie najmniejszy szczegół mojego kłamstwa i wychodzi na jaw tylko, gdy sama się do niego przyznam

po czym wysnuto takie wnioski, bo nie za bardzo rozumiem?
zacznijmy od tego, że kiedyśtam się urodziłam i od tego czasu mam same problemy..
posiadam w posiadaniu ryj małej dziewczynki, grację (a raczej jej brak) małej dziewczynki, wzrost małej dziewczynki i tylko mentalność przygłupa
poznać mnie można po tym, że zachowuję się jak cipa i piszczę jak zarzynana kaczka
umiem się bić, płaczę średnio trzy razy dziennie i nadaję wszystko wszystkim z prędkością światła
moje zainteresowania to: wielkie próby ucieczki z domu, spektakularne rozwalanie otoczenia i przesiadywanie w męskich kiblach (za każdym razem jakoś plecak muszę odzyskać, tak?)
to takie so smutne

stalkuję wszystkich moich dawnych przyjaciół ;)
tak, ja dokładnie właśnie taka żałosna jestem

nie mam się
już nie pamiętam, kiedy ostatnimi dniami się miałam

tak bardzo tego w D nienawidzę
nie tego, że rzadko kiedy rozmawia ze mną o własnych problemach, bo nie chce mnie nimi obarczać
ale tego, że uważa, iż da sobie z nimi radę w pojedynkę
i tego, że gdy ja nie mam humorku, słyszę tylko "wiesz, że i tak będziesz musiała mi powiedzieć, mała?"
ychh, mam ochotę zrobić D jakoś wyjątkowo na złość za wszystkie przekleństwa i niemiłe rzeczy, jakie wczoraj usłyszałam
słoneczko przecież zapewniało, że będzie ostatnią osobą, przez którą będę musiała cierpieć
mam już tego strasznie dość, to wszystko jest tak okropnie kiepskie, ale nawet jeśli z tej miłość byłoby więcej smutku niż szczęścia, to w głębi wcale nie chcę i nie umiem tego skończyć
jest moim przyjacielem..

wczoraj od 19 puszczali disco polo pod moim oknem, gdy ja próbowałam pisać
po dwóch godzinach przeklinałam osobę, która postawiła tam przystanek, ale ich impreza skończyła się grubo po 2 w nocy i dopiero wtedy mogłam spokojnie pójść spać
dziś o 12 zabawa zaczęła się od nowa i poważnie rozważam, czy zabić siebie, czy ich
nawet szukałam dobrego, ciężkiego przedmiotu, którym mogłabym w nich rzucić

zupełnie nie
znaczy, może nie tyle, że nie radzę, co bardzo zapada mi w pamięć i potem odtwarzam tak te słowa w głowie, i mam blokadę, że znowu nawalę
nie umiem przywyknąć do bólu i nienawiści, z jaką czasem się spotykam i to bez powodu
mam dość tego miejsca, krytycznej matki, fałszywego ojca, niegodnej zaufania siostry, zołzowatej byłej, która nadal nie umie zrozumieć słowa "nie" i pseudo przyjaciół, którzy są przy mnie tylko, gdy sami czegoś potrzebują

stanowią moje zupełne przeciwieństwo
są zimni w obyciu, skryci, nieufni, nie przejawiający zainteresowania niczym i nikim dookoła, bywają nieco toksyczni, a przy tym patrzą na swoją szarą rzeczywistość piękniej, niż mogłabym przypuszczać
strasznie mnie ciągnie do takich osób, również jeśli z wyglądu przypominają bad boy'a/ emosa (to naprawdę najbardziej trafne określenie)
chcę poznać ich historię, wnętrze, zobaczyć uśmiech przeznaczony wyłącznie dla mnie i móc być kimś, w kim czują, że mają chociażby znikome oparcie
w końcu nie bez powodu tak szaleję za D

zgaaadnij
rozłożyłam się rano i pojechałam do tatusia zdychać u niego, także póki co jeszcze leżę pod kołdrą i kocem w dwóch bluzach z obrzydliwie gorzką herbatą obok, którą niby mam wypić
jassne
strasznie chce mi się spać szczerze powiedziawszy
jezuu, czternastego przedstawienie i muszę być jutro na próbie, już i tak zawaliłam dzisiejszy dzień
wszystkim, którzy to czytają, życzę wspaniałego wieczorku