Nie, bo mi smutno.

Przeżyłam lekki szok wchodząc tutaj po tak długim czasie.
Mam ponad 30 pytań dosłownie identycznych jak to na które właśnie odpowiadam. Różnią się jedynie emotkami. Nie skłamię jeśli powiem, że oprócz tego nie mam prawie nic innego.

Zastanawiam się czy ktoś tu jeszcze żyje?

Mam. I zastanawiam się czy jest sens podawania go tutaj.

Jeśli jakimś cudem zostanę mamą to chcę wychować moje dzieci w inny, moim zdaniem lepszy sposób. Nie chcę popełniać błędów moich rodziców i chcę być dla moich przyszłych dzieci wsparciem we wszystkim a nie tylko w tym co mi odpowiada.

Ciekawostek?

Niezbyt. Wolałabym już chyba mieszkać gdzieś pod Warszawą niż w miejscu w którym aktualnie przebywam.

Marzę o tym, aby uciec. Aby pojechać gdzieś daleko i zacząć wszystko od nowa. Gdzieś gdzie nikt nie będzie mnie znał. Może wtedy w końcu poznałabym kogoś dla kogo byłabym w końcu naprawdę ważna. Może w końcu przeżyłabym jakąś fajną przygodę. Ale to nierealne marzenia.

Kocham mojego psa, liczy się?

Nijaki. Nie czuję się ani smutna ani wesoła.
Chciałabym zacząć wszystko w swoim życiu od nowa.
Chciałabym poznać kogoś kto by mi to umożliwił. Niby nic niezwykłego, prawie codziennie poznajemy kogoś nowego, ale jednak mam wrażenie, że w wyjątkowo łatwy i szybki sposób odstraszam od siebie ludzi. Niedługo konwent, może kolejny raz nie zrobię z siebie idiotki. Nadzieja to chyba ostatnie co mi pozostało. A przynajmniej tak mi się wydaje.