Ciężko jest mi odpowiedzieć na to pytanie, bo jakby nie patrzeć, każda postać jest nowa. Więc może napiszę swoje zdanie na temat postaci OC, a jeśli chcecie poznać moją opinię o innych bohaterach, chętnie się nią podzielę w osobnych pytań.
Friedrich von Engel — cóż, jest z pewnością czarnym charakterem. A jak to w przypadku antagonistów bywa jedni ich uwielbiają, inni nienawidzą i cokolwiek by o emocjach, jakie wzbudzają, nie powiedzieć, to jedno trzeba im przyznać, zawsze rozpalają ciekawość. Dlaczego stali się źli, co kryje się za skrzywieniem ich psychiki, jakie traumy przeżyli, do czego są w stanie się posunąć, czy oni są zdolni w ogóle do jakichkolwiek uczuć, do miłości, czy mogą się zmienić pod wpływem terapii czy w wyniku jakiegoś przełomowego w ich życiu wydarzenia? Autor Friedricha w karcie postaci zaspokoił nieco ciekawości czytelników i jakby przewidując ich pytania, odpowiedział na kilka z nich. Dowiedzieliśmy się o kilku czynnikach, które sprawiły, że von Engel stał się tym, kim jest obecnie — nieznającym litości archaniołem cierpienia, który przez cierniową drogę dochodzi do prawdy, wyciągając z więźniów ich największe sekrety. Z pewnością wpływ miały na to geny ojca, jego agresja, jak i same skłonności homoseksualne Friedricha, których on nie akceptuje. Na pewno można go nazwać psychopatą, sadystą i megalomanem, ale również erudytą i mówcą. Mnie osobiście bardzo ciekawi rys psychologiczny tej postaci i bardzo chętnie zagłębię się w odmęty jego mrocznego umysłu. Już nie mogę się doczekać pierwszego wątku z jego udziałem, bo po samej karcie mogę śmiało stwierdzić, że styl pisania autora bardzo przypadł mi do gustu.
Antoni Jabłoński — w przeciwieństwie do Friedricha to protagonista, który chce wyzwolić Polskę spod okowów najeźdźcy. Patriota, który pomimo swojej wrażliwości (bo mam wrażenie, że ojcu Antoniego nie udało jej się całkowicie wytępić twardym wychowaniem) oraz strachu o młodszą siostrę, zdecydował się dołączyć w szeregi Podziemia. Mnie osobiście jego postać przywodzi na myśl dziewiętnastowiecznych romantyków-patriotów, którzy marzyli o wolnej Polsce i byli gotowi poświęcić się dla niej. Urzekła mnie jego artystyczna dusza, miłość do muzyki i gry na fortepianie. W dodatku Antoni to rodzinny i opiekuńczy człowiek, który po śmierci ojca zaopiekował się siostrą i zadbał, aby żałoba nie odcisnęła zbyt dużego piętna na jej duszy. Aż ciekawi mnie, jakie wady pod idealną twarzą skrywa ten złoty chłopak. Jabłoński jest ucieleśnieniem mojego wyobrażenia o żołnierzu AK, które utrwaliło się w moim umyśle jeszcze za czasów dzieciństwa, gdy przeczytałam ,,Kamienie na szaniec.” Młody, pewny siebie, patriotyczny, odważny, niebojący się ryzyka i wyzwań, gotowy oddać życie za ojczyznę, ale jednocześnie posiadający dobre serce, wrażliwą duszę i troszczący się o najbliższych. Postać Antoniego całkowicie skradła moje serce, a styl pisania autora/autorki? Cóż, powiem tak, dawno w RP nie czytałam wstępu napisanego tak pięknym językiem.
View more
