aniołek charliego

potwory to tak naprawdę wymysł naszego mózgu.
wszystkie problemy, przeszkody naprawdę da się pokonać.
wystarczy spojrzeć z innej perspektywy, nie tylko tłumić się we własnych przekonaniach, będąc ślepcami na wszystko inne.
z każdych tarapatów można wyjść.
to nie tak, że zbłądziliśmy, jesteśmy w ślepym zaułku i nie ma dla nas szans.
to nieprawda.
znalezienie rozwiązania tylko wydaje się takie trudne. kiedy uwierzymy w siebie, kiedy pomyślimy o ludziach, którzy nas wspierają, jesteśmy w stanie zdziałać cuda.
bądź nawet, NAWET jeśli tkwimy w przekonaniu, że nie mamy takich osób wokół nas, to podejdźmy do tego z zupełnie innej strony.
zróbmy innym na przekór, udowodnijmy ile jesteśmy warci.
damy sobie radę z ich lub bez ich pomocy.
chcieć to móc.
po prostu.
zróbmy rzeczy niemożliwe - przekraczajmy własne granice.

View more

Czasem zastanawiam się co tak naprawdę jest powodem tego, że jestem smutna.
Bez przerwy obwiniam sama siebie za to jak się czuję.
Prawdę mówiąc bardzo dobrze. To ja sama jestem winna tego gdzie jestem, jaka jestem, jak się czuję i co robię w tej chwili.
Tak jest z każdym z nas.
Naszym błędem jest to, że nie jesteśmy do końca świadomi tego, że to my kierujemy własnym życiem.
Jeśli kogokolwiek to interesuje to wprawdzie, iż wmawiam sobie coś innego, to wcale nie jestem zadowolona z siebie.
Wręcz przeciwnie.. brzydzę się sobą i jedyne czego pragnę to się zmienić.
I dam sobie rękę uciąć, że nie tylko ja tak mam. Cierpi na to wiele z Was i tylko zastanawiacie się co macie zrobić. Chyba jesteśmy w tym razem.
Z dnia na dzień obiecujemy sobie poprawę.
Chwytamy za chwilową motywację, ale na obietnicach się kończy.
Wiele dziewczyn myśli o sobie w sposób negatywny, co niestety prowadzi ze sobą tragiczne skutki. Robimy się niepewne, wstydliwe, ponure i jedynie jak nas można wtedy postrzegać to po prostu NUDA przez wielkie eN.
Z własnego przykładu mogę powiedzieć, że łatwo jest siebie krytykować.
Któregoś wieczoru usiadłam i postanowiłam wypisać swoje wady i zalety.
Zgadnijcie, jaki wynik ujrzałam.
Zapisałam całą kartkę wad... ale nie potrafiłam dostrzec u siebie nawet jednej zalety. NAWET JEDNEJ.
Rozpłakałam się. Po prostu się rozpłakałam.
Nawet nie sądziłam, że jest ze mną aż tak źle.
Że wszystkie moje niepowodzenia skumulowały się do tego stopnia, że przestałam całkowicie wierzyć w siebie i swoje możliwości.
Jako "słaba" osoba, co ja mogłam innego zrobić w tym stanie. Wzięłam czekoladę. Jeden kawałek, drugi, trzeci. Następnie stanęłam na tą jakże piękną wagę. Zeszłam. Rozpłakałam się ponownie. Ponownie wzięłam czekoladę.
Wydaje Ci się to znajome?
Nic dziwniejszego.
Przecież nie ma nic lepszego niż poprawić sobie humor zajadając smutki.

---

Pierwszą wadą, która w tej chwili mi przeszkadza jest to, że jestem nałogowym kłamczuchem.
Początkowo zaczynało się to dość niewinnie, przecież co się stanie jeśli skłamię mamie, że to nie ja stłukłam szklankę, albo powiem koleżankom, że nie wyjdę, bo muszę się uczyć, a tymczasem spędzę popołudnie przed tv.
Najgorsze jest to, że jedno małe kłamstewko ciągnęło się do jednej wielkiej mieszaniny bzdur, z których niejednokrotnie musiałam się jakoś wymigiwać.
I tak oto z jednej malutkiej sprawy, mój problem urósł do niebotycznych rozmiarów.
Naprawdę wielkim trudem jest dla mnie powiedzenia całej prawdy. Nie mogę również powiedzieć, że cokolwiek bym nie powiedziała jest to kłamstwo, aczkolwiek nie należę do osób do końca prawdomównych. Nie lubię się tłumaczyć. Boję się, że ktoś mnie nie zrozumie. Dlatego wymyślam różne rzeczy, żeby uniknąć czegoś w prostszy sposób. Który niestety tylko się taki wydaje.
Niejednokrotnie żałowałam swoich słów. Tyle rzeczy chciałabym zmienić.
I właśnie znowu w tej chwili się pogubiłam.
Po raz kolejny chcę popełnić ten sam błąd. Ty też? Czy jest ktoś w stanie nas powstrzymać?
Tak.
TY I JA.

View more