Idealny dzień... Dobrze, załóżmy, że owy istnieje
Opowiem o tym, co widzę
Wstaję rano, spoglądam na zegarek, ale nie w telefonie. Spoglądam na wielki zegar z kukułką, wiszący naprzeciw mojego łóżka. Muszę bardzo szybko wstać, bo dochodzi 12:00. Tak bardzo nie lubię dźwięku tego starego zegara. Zabieram najpotrzebniejsze rzeczy i idę do łazienki się umyć. Udało się! Uniknęłam tego, co chciałam. Stoję przed lustrem, nie dbam o moją aparycję. Zakładam zwyczajne dresy i duży sweter, ponieważ za oknem jest około 15 stopni.
Pora na śniadanie. Nie jem nic wykwintnego ani nie zamawiam kateringu. Zrobię po prostu płatki z mlekiem lub jak ktoś woli, mleko z płatkami.
Wychodzę na zewnątrz. Natychmiast odczuwam spadek temperatury. Zamykam mój dwupoziomowy dom i idę. Nie wiem dokąd. Idę przed siebie.
Idę przez lasy, pola, łąki
Idę i idę
Minęlam może dwie osoby
Idę przez beton
Idę obok placu zabaw dla dzieci
Idę a liście spadają mi na głowę
To jedna z przeszkód
Jest jeszcze wiatr
Idę dalej
Idę, mijam przystanek autobusowy
Idę obok groźnego psa
Idę przed siebie
I się nie zatrzymuję
Choć nie wiem, gdzie jest meta i kiedy koniec mojej tułaczki.
I to jest właśnie idealny dzień. Tak naprawdę to nieważne jest w ogóle to, co mówiłam wcześniej. Ważne jest, by iść przed siebie i się nie zatrzymywać.
Ja się nie zatrzymam, a Ty?
Chcesz iść ze mną?
dziękuję, miłego dnia

View more

Czy można mieć coś ulubionego?
To tak jakby matka kochała jedno dziecko bardziej od pozostałych. A czemu? Bo się lepiej uczy albo pomaga w obowiązkach. Dorośli są dziwni. Nawet bardzo.
Nie chcę obrażać żadnego dorosłego, oczywiście. Mnie też to czeka.
Nasuwa mi się na myśl "mały książę". Lektura pierwszej klasy gimnazjum. Jedna z nielicznych, którą przeczytałam.
Może to i jest książka o blond chłopcu, który skakał po planetach, może... Może, ale z punktu widzenia siedmiolatka.
I to jest właśnie najlepsze w tej książce.
Ile ludzi, tyle interpretacji.
To jest magia. Magia słowem.
Na pewno wrócę do tej książki po latach.
Nie wiem, jak będzie za kilka lat, ale teraz spostrzegam w niej trzy wartości. Podstawowe wartości.
Przyjaźń.
Miłość.
Śmierć.
To jest piękne. Lubię literaturę głęboką i refleksjyjną.
Może ktoś zechce mi poczytać na dobranoc?
dziękuję, miłego dnia

View more

Lęk. Zdecydowanie lęk i panika. Boję się o jutro. Boję się o dziś. Nawet o wczoraj. Nic nie układa się po mojej myśli. Chciałbym się na chwilę, na jakiś czas wyzbyć wszelekich uczuć. Nic nie czuć. Może na najbliższe pięćdziesiąt lat. Tak, to dobry pomysł. Nie wiem, dlaczego kiedyś potrafiłam się zachować jak zimna suka. Teraz z zimnej suki zamieniam się w księżniczke. A podobno to niemożliwe. Suką się urodziłaś, księżniczką nie umrzerz. Ale to może przejściowe. Oby. A może na ćwierć wieku. Nie wiem. Nikt nie wie.
Czuję się bezsilna. Nic nie jestem w stanie zrobić. Nikomu nie jestem w stanie zaufać. To okropne uczucie, kiedy jesteś zdany na samego siebie. Od świtu do nocy. I do tego ten lęk. Nie dam rady. Już nie dam rady. Długa się mierzyłam z tym wyzwaniem. Ale to już kres. Mój kres.
Jeden niewłaściwy ruch i albo sama spadnę z łódki. Albo ktoś to wykorzysta i mnie popchnie. Tak czy owak wszystko się skończy. Wszystko przepadnie. Jak Titanic. Czuję, że idę na dno jak Titanic. A do ciała przywiązane mam ciężary, które pomagają się doszczętnie zatopić. Ciężar lęku. Ciężar paniki. Ciężar bezsilności. A, i jeszcze do tego wszystkiego zazdrość. Ktoś może rzuci koło ratunkowe? Głupio pytam. I tak nie chcę pomocy.
dziękuję i życzę miłego dnia

View more