13/02/23
umiem walczyć o miłość, ale dziś chce dać Ci wolną rękę i czuć, że wiesz jak mnie traktować; nie chce wyznaczać Ci granic. mam nadzieje, że sam chcesz być blisko, nie zatrzymam Cię tu na siłę więc przywiąż się sam.
Ask @konwulsje
Prosto z serca.
nie tonę w Twoich delikatnych słowach
na brzeg wyrzucają mnie
szorstkie rozczarowania
nie wskoczę w Twój słodki ocean
choć palą mnie słone łzy
bezpieczniej mi wyschnąć
niż kochać
na brzeg wyrzucają mnie
szorstkie rozczarowania
nie wskoczę w Twój słodki ocean
choć palą mnie słone łzy
bezpieczniej mi wyschnąć
niż kochać
Czysta spowiedź.
Kiedyś jeszcze się uśmiechnę. Nie w tłumie dla zasady; w środku dla siebie. Bez blasku świateł, głośnej muzyki, przylepionych ludzi i zatrutych organizmów.
W ciszy. W ciemności. W duszy.
Stanę jak księżyc na gołym niebie, bez Ciebie, bez słońca. Stanę przed lustrem, nie przed Tobą i nie odbije światła. Odbije się od dna, pokocham siebie, nie Nas.
W ciszy. W ciemności. W duszy.
Stanę jak księżyc na gołym niebie, bez Ciebie, bez słońca. Stanę przed lustrem, nie przed Tobą i nie odbije światła. Odbije się od dna, pokocham siebie, nie Nas.
Related users
Opowiedz mi siebie.
jesień mija mnie Twoim obojętnym korkiem
a zamiast koronek z bioder
zrzucam łzy z policzków
zazdroszczę drzewom
że mogą zostawić w tyle ciężar zwiędłych
liści zrodzonych poprzedniej wiosny
liściom że mają gdzie upadać
jabłkom że mają powody by się rumienić
a zamiast koronek z bioder
zrzucam łzy z policzków
zazdroszczę drzewom
że mogą zostawić w tyle ciężar zwiędłych
liści zrodzonych poprzedniej wiosny
liściom że mają gdzie upadać
jabłkom że mają powody by się rumienić
Wyrzuć z siebie wszystkie emocje.
zwiędnij mi już
bo gorzej niż ból znoszę tylko
kolor Twoich oczu
który spływa mi do serca
nadzieją
bo gorzej niż ból znoszę tylko
kolor Twoich oczu
który spływa mi do serca
nadzieją
Blizna na sercu.
Światło księżyca oświetlało jej ramiona za każdym razem gdy zdejmowała z nich smutek.
Z głębi serca i duszy.
wielbiłam nasze nieba
przecież to przed nim
chowały się chmury
to w jego spojrzeniach
chowałam się przed światem
słońce sprawiało sobie tyle zachodu
by oddać mu pokłon
dziś wyczuwam
nieuniknioną burzę
połamane parasolki
rozszarpane serca
nowe nurty wodospadów
pchające się prosto przez moje policzki
pierwszą kroplę
i ostatnie pocałunki
przecież to przed nim
chowały się chmury
to w jego spojrzeniach
chowałam się przed światem
słońce sprawiało sobie tyle zachodu
by oddać mu pokłon
dziś wyczuwam
nieuniknioną burzę
połamane parasolki
rozszarpane serca
nowe nurty wodospadów
pchające się prosto przez moje policzki
pierwszą kroplę
i ostatnie pocałunki
🥀
okruszki Twojej namiętności
kłują mnie w serce
kaleczą mi sny
proszę wróć
do łóżka
posprzątaj mi
w duszy
kłują mnie w serce
kaleczą mi sny
proszę wróć
do łóżka
posprzątaj mi
w duszy
Otwórz swoje serce.
chcę przyłożyć
moje serce do Twojej duszy
dłoń do Twojego policzka
przesunąć po skórze
zrzucając na bok
całą przeszłość i ból
pozostawiając ślady
troski i zrozumienia
zasiać nadzieję
na dobrą przyszłość
i dobrych ludzi
moje serce do Twojej duszy
dłoń do Twojego policzka
przesunąć po skórze
zrzucając na bok
całą przeszłość i ból
pozostawiając ślady
troski i zrozumienia
zasiać nadzieję
na dobrą przyszłość
i dobrych ludzi
( nie ) grzeczność słów.
Chcę ubierać się w jego spojrzenie, krótkie spódniczki. Zrzucać je w korytarzu, całować na wejściu. Oplatać wokół niego delikatne perfumy, słodki ból, długie nogi. Rano pisać wiersze, nocami je uprawiać.
Jesienny szept.
tylko
w pół do trzeciej
półnadzy z półuśmiechami
z półszeptem i wilgocią na ustach
z Twoją troską o pół mojej łzy
jesteśmy cali
w pół do trzeciej
półnadzy z półuśmiechami
z półszeptem i wilgocią na ustach
z Twoją troską o pół mojej łzy
jesteśmy cali
Ciepły szept.
Przyjdź
jakbyś wcale nie odchodził.
Pocałuj
jakby nasze usta nie dzielił rok przepaści.
Przytul
w ten sam sposób, dzięki któremu pamiętam jak czuć się dobrze.
Ale nie za mocno
jakbyś czekał na mnie tylko moment.
Patrz w oczy
jakbyś nie zdążył mrugnąć.
Myśl o mnie
jakby nigdy nic nie odwróciło Twojej uwagi.
Jak gdyby nigdy nic.
jakbyś wcale nie odchodził.
Pocałuj
jakby nasze usta nie dzielił rok przepaści.
Przytul
w ten sam sposób, dzięki któremu pamiętam jak czuć się dobrze.
Ale nie za mocno
jakbyś czekał na mnie tylko moment.
Patrz w oczy
jakbyś nie zdążył mrugnąć.
Myśl o mnie
jakby nigdy nic nie odwróciło Twojej uwagi.
Jak gdyby nigdy nic.
(nie)miłość.
Przeczytaj mnie jak sztukę. Powoli i dokładnie. Obudź wiosnę w sercu, nie ważąc na jesień, która na dobre zagościła za oknem. Codzień na nowo palcami badaj bladą skórę, ocieraj łzy i rumień policzki. Wzniecaj ogień, który sam jeden będziesz potrafił ugasić. Nie pozwól mi więcej tęsknić za przyspieszonym oddechem i ciepłem warg, które wdzierają się aż pod skórę budząc rozkoszne dreszcze.
Liked by:
Giovanna Moretti
Marta
Lex
Rose
G.
John Wick
Jennifer Cory.
✧ Ᵽαŋtheг
Dzisiejsza myśl.
Proszę, nie pozwól mi znów upaść. Szepcz mi o nas tak jakby jutro miał się skończyć świat.
Jesienne przemyślenia.
Wiesz, ja już chyba całkiem przepadłam. Każde uczucie wydaje się być wyblakłe, pomięte i nijakie. Wszystko jest po prostu czarno-białe. Nic nie pachnie już tak samo, nawet odbicie w lustrze jest inne. Ja zwyczajnie niknę w oczach, zacieram się, osuwam się w niepamięć. Poraziła mnie głucha cisza, która w pełni zajęła moje myśli i serce.
Podaruj mi skrawek swojej duszy.
każde miejsce
na mojej skórze
pomimo przepaści
ciał
odsłania się
posłusznie
na twoje imię
to nie tęsknota
to tylko
wplatanie palców
we włosy
by przywrócić
do życia
twój dotyk
na mojej skórze
pomimo przepaści
ciał
odsłania się
posłusznie
na twoje imię
to nie tęsknota
to tylko
wplatanie palców
we włosy
by przywrócić
do życia
twój dotyk
Uwolnij ostatnią myśl.
Uciekła, przeleciała przez palce niczym letni wiatr. Zniknęła, przygnieciona ciężarem swoich własnych myśli. Tonęła, w hektolitrach wspomnień co noc zalewających jej głowę.
Chwila zapomnienia.
rozebrał mnie z lęku,
szeptem wkradając się pod skórę
rozebrał mnie ze wstydu,
wargami trwale wpisując się w myśli
rozebrał mnie z uczuć,
dłońmi wdzierając się do serca
ubrał mnie w swój zapach,
wzrokiem zabierając dech w piersiach
szeptem wkradając się pod skórę
rozebrał mnie ze wstydu,
wargami trwale wpisując się w myśli
rozebrał mnie z uczuć,
dłońmi wdzierając się do serca
ubrał mnie w swój zapach,
wzrokiem zabierając dech w piersiach
Uwolnij deszcz myśli.
Szczery uśmiech już dawno wsadziłam głęboko w dziurawą kieszeń; mam na to za ciasną skórę. Skreślam kolejne litery alfabetu, kolejne potknięcia, nieudane plany. Próbuje obrać jakąś ścieżkę, wyznaczyć odpowiednią drogę, odnaleźć pogubione skrawki serca jednak chyba zwyczajnie brakuje mi sił. Pomysłów. Chęci. Próbuje stworzyć nową rzeczywistość, koślawo odnajdując się w otaczającym mnie świecie. Wciąż rozdrapuje stare rany, za każdym razem powtarzając sobie, że to przecież ostatni raz. Nie potrafię znaleźć niczego co byłoby w stanie uszczęśliwić mnie chociażby na kilka chwil. Potrzebuje impulsu, ciepła, kojącej ciszy schowanej w ramionach. Potrzebuje spokojnego serca, złagodzonych myśli.
Krzyk duszy.
Duszę się nadmiarem myśli, które zalewają moją głowę. Dusze się piekielną pustką, którą w sobie noszę.
Wieczorna myśl.
Wspomnienie.
Co noc karmiła się wspomnieniami, tłumiąc lęk samotności przeszywający ją do szpiku kości. Dbała o każde, skrzętnie chowając je w myślach nie pozwalając im się zakurzyć. Były najcenniejsze, najpiękniej mówiły o tym co niegdyś było na wyciągnięcie ręki.
— I.
W tej głuchej ciszy zabrakło jej jego słów, przeszywającego spojrzenia i dłoni we włosach. Każda komórka jej wiotkiego ciała krzyczała w tęsknocie za jego ciepłem, silnymi ramionami, pocałunkami w czoło.
