Może nie tyle co zaskoczyło, a okropnie wystraszyło.

---

Parę dni temu, późnym popołudniem, wracałam ze sklepu oddalonego od mojego domu o dwa bloki, w
czym jeden z nich - ten obok którego musiałam przejść - jest bardzo słabo oświetlony.
To były drobne zakupy, więc nie zabrałam ze sobą żadnej torby - w jednej ręce niosłam karton soku, a w drugiej paczkę płatków śniadaniowych i parę innych produktów.
Nagle poczułam, że ktoś za mną idzie, okropnie nie lubię tego uczucia, więc mimo woli trochę przyspieszyłam kroku.

---

Postać za mną również.

---

Przyspieszyłam, więc znowu a osoba za mną chyba to zauważyła, bo zaczęła iść coraz szybciej doprowadzając do sytuacji gdzie szła bezpośrednio za mną niemalże dysząc mi w kark.
Przerażona zaczęłam biec, po głowie przelatywało mi milion myśli głównie dotyczących tego czy nie robię z siebie właśnie kretynki uciekając przed kimś znajomym lub osobą, która wcale mnie nie śledziła.
I wtedy wydarzyła się rzecz, której spodziewałabym się najmniej - ów - jak się okazało - mężczyzna złapał mnie za włosy i pociągnął do tyłu mrucząc pod nosem różne niezbyt przyjemne komentarze na mój temat.
Jakimś cudem udało mi się wyszarpać z jego uścisku i pobiec przed siebie gubiąc przy tym część zakupów.
Za plecami usłyszałam tylko "prośbę" bym nie uciekała, bo "będzie fajnie i mi się spodoba".

---

Nigdy bym nie pomyślała, że coś takiego spotka mnie tak blisko miejsca mojego zamieszkania, w dodatku w znajomej okolicy.

---

Nie wiem jak mogło do tego w ogóle dojść i nadal nie dociera do mnie co mogłoby się wydarzyć gdyby nie udało mi się uciec.

---

Rzadko decyduje się na odpisywane podobnych historii, mam jednak nadzieję, że dzięki temu uświadomicie sobie - jak ja tego dnia - że nikt z nas nie jest tak bezpieczny jak mu się wydaję.

View more

Wstydem byłoby gdybym ślepo brnęła w to co wpajano mi w młodości.

---

Każdy ma pełne prawo do wyboru w co wierzy, komu ufa i jaką drogą chce podążać w swoim życiu.

---

Nie mówię oczywiście, że droga, którą próbowano mnie pokierować jest zła - wręcz przeciwnie - skoro tak wielu ludzi nią podąża może mieć ona jakiś sens, jednak nie zmienia to faktu, że brnąć w to czułam jakbym okłamywała samą siebie.

---

Nigdy tego nie czułam i wciąż nie czuje,
przymuszanie swojego ducha do zamykania go w przestrzeni ograniczonej pewnymi kanonami i wymogami nie jest dla mnie ani dla nikogo kto źle się z tym czuje, czymś zdrowym i właściwym.

---

Myślę, że każdy powinien obrać swoją własną ścieżkę.
Zastanowić się co tak naprawdę podpowiada mu serce i dusza.

---

Bo tak naprawdę żadna tradycja ani wartość utrwalana za młodu nie są warte poświęcania wolności ducha.

---

Urodziłam się w państwie chrześcijańskim.
W chrześcijańskiej rodzinie.
Zmuszano mnie do przyjęcia wszystkich sakramentów ów wiary, więc posiadam je wszystkie z wyjątkiem bierzmowania, którego stanowczo odmówiłam już jako osoba w pełni świadoma swojego wyboru.

---

Postanowiłam poszukać swojej drogi, nadziei, czy po prostu wiary.

---

I jakakolwiek ona nie jest została wybrana przeze mnie, a nie "dla mnie".

View more

Niestety by wypisać wszystkich animowanych bohaterów, którzy skradli moje serce musiałabym wypisywać kolejno wszystkie moje ulubione (a nawet te mniej lubiane) bajki z dzieciństwa, a to graniczyłoby z cudem!
Pierwszymi postaciami, które przyszły mi na myśl po przeczytaniu Twojego pytania były;
-Marcelina z Pory na przygodę, którą uwielbiam, bo...
Bo tak. I w sumie nie wiem czemu, ale jest czadowa!
(Królewna Grudkowego Kosmosu też)
-Pepé Le Pew ze Zwariowanych Melodii
-Mojo jojo z Atomówek
(miłość bezwarunkowa)
-Tom i Jerry z bajki o tej samej nazwie
(obu kochałam równie mocno!)
-Myszka Mickey
(ale z tych starych, czarno-białych animacji, które puszczali kiedyś na dobranockę)

---

Gdyby nie to, że jestem gałganem i gdy ktoś zapyta wprost o coś takiego nagle zapominam, że w ogóle miałam dzieciństwo i oglądałam bajki to wymieniłabym więcej!

---

Jeśli ktoś z Was ma ochotę to możecie mi w pytaniach napisać o waszych ulubionych postaciach z bajek! Superkowo byłoby o tym poczytać!

View more