durduk yere aklıma eski yıllarda yaşamış kadınlar geliyor.. özellikle köylük yerlerde, binbir sıkıntı içinde yaşamış olanlar. ailesinin erkek olarak doğmadığı için hor gördüğü, evlendiği adamın sadece cinsel ihtiyaçlarını karşılamak ve doğurduğu çocuğa bakıp akşama kadar evin işini yapmak için bir araç olarak gördüğü yüzlerce kadın. regl gibi doğal bir durumun anneden dahi saklanması gerektiği dönemlerde, ağrıdan kıvranırken belli etmemeye çırpınan, o halde dere kenarında çamaşır yıkayan, akşam dayak yememek için 5 çeşit yemek yapan onlarca kadın. bu yüzden şimdiki halimize dönüp baktığımda şükrediyorum. tabii ki o zamanlarda da ufakta olsa istisnalar varmış ama biz çok daha rahatız. ve gelecek nesilden bu yüzden umutluyum, kendi yaşadığını çocuğuna yaşatmayacak onlarca güzel düşünceli insan yetişti, tabii ki onların eseri olan onlarca şanslı çocuk.
ufak bir günlük tutucam şimdi. bazı anlar oluyor diğer hiçbir an yaşamadığım duyguları yaşıyor, daha önce tanımadığım acılarla, sızılarla tanışıyorum. bu da o anlardan biri. bulunduğum yeri terketmek istemiyorum, buraya bir daha aylar sonra gelecek oluşum beni üzüyor, önceden üzmüyordu çünkü beni bu şehire bağlayan bir sebep yoktu. ama kısacık, 2 aylık bir sürede beni buraya bir sebep tüm kalbimle bağladı. burası benim için sıradan bir yazlık, maksimum 3 ay bulunduğum bir evdi. 2022 yazı bana burasının sıradan bir yer olmadığına dair işaretler verdi hep. biletim ise yarın akşam 7'ye alındı bile. mecburum, sorumluluklarım var. bunu bilerek bavulumu hazırladım az önce, bazı anlar gözümden akan bir damla yaşa engel olamadım. buradan gitmeyi o kadar istemiyorum ki. ayrıca şehrime dönmeye, sorumluluklarımı sırtlanmaya da mental olarak kendimi hazır hissetmiyorum, keşke hayatta bazı şeylere kendimiz yön verebilsek. şu an tek dileğim, önümüzdeki 8-9 ayın su gibi akıp geçmesi. yeniden buraya gelebilmek için bavul hazırlayacağım günlerin gelmesi. burada kaldığım son gecem ve bunları yazarken ne kadar acı içinde olduğumu yine bir ben bilirim. alta bu güne dair bir tarih bırakıcam ve ölmez sağ olursam, hayat bana bir aksilik çıkarmazsa buraya geri geleceğim gün bu yanıtımı okuyup şu an hissettiklerimin geçmiş oluşunu kutlayacağım. zaman su gibi geçer derler, umarım su gibi geçer ve gidersin zaman. bana haziranı geri getirirsin, bana umudumu, bana yaşıyor oluşumu hissedebilmeyi geri verirsin. senden tek istediğim bu..11 Eylül Pazar 2022, 00.40