Jest wiele typów ludzi. Są ludzie spokojni i towarzyscy. Są ludzie rozważni i ludzie, którzy stawiają wszystko na jedną kartę – są też ludzie nizin i gór.

---

Ludzie gór widzą tylko to, co pozwalają im dojrzeć wysokie szczyty. Najbliższy im krajobraz jest bardzo zróżnicowany, a owi górale mają wiele czasu na dopatrzenie się szczegółów, wychwyceniu czegoś nowego. Gdy już coś znajdują, nie ruszają, by to odkryć z porywczością kolonizatorów podróżujących do Nowego Świata. Wystarczy im tylko wiedza to, że coś tam jest. Niech będzie nieodkryte, niech tylko cieszy oko.

---

Górale nie marzą, nie spoglądają w przyszłość, nie zadają pytań kategorii "A co by było gdyby..." Dla nich najważniejsza jest dolina w której mieszkają, która otoczona jest pięknymi i niebezpiecznymi wzniesieniami. "Tu jesteśmy my, tu jest nasza ziemia" – mawiają.

---

Ludzie nizin nie mają możliwości napawiania się pięknymi widokami. Wokół nich wszystko jest niskie, płaskie i jednakowe. Skupiają się na rzekach, w których woda płynie spokojnie i leniwie. Budują wiele mostów, które pozwalają im odkrywać nieznane. Przychodzi im to wszystko z łatwością, a rzeki ich nie ściskają ludzi nizin jednym miejscu.

---

Granice mogą łączyć i dzielić. Łączą granice rzek, a dzielą granice górskich grani.

View more

A w chmurach pędzili ci odczłowieczeni, całkujący ludzkość, przeprowadzający na żywych swoje matematyczne równania, skreślający cyfry ludzkości jednym obłokiem...

---

Jednym leniwym ruchem podobnym do przełamania tabliczki z czekoladą, ruchem podobnym do wzięcia dziewczyny pod brodę, do pieszczotliwego pogładzenia jej włosów zielonych, puszystych o zapachu wiatru i smaku zielonych traw.

---

Tamci może całowali się także, gdy nagle, w jej oczach skośnych dostrzegł oślepiający błysk słońca – to było słońce nieszczęścia, takie słońce ludzie stworzyli dla samych siebie, takimi słońcami przyświecają swojej miłości, takimi lampionami zdmuchują miasta, aby ludzkość była termitierą.

---

Aby na falach czasu rzeczy takie się nie liczyły, bo zbrodnia, to "jeśli ktoś kogoś w łeb siekierą" – a tak, to wojna, to całkowanie, to prawo ekonomii wojennej, a rachmistrze siedzą w bunkrach i skreślają na tabliczkach – całe pokolenia.
To także oni, ci młodzi, przystojni, o twarzach podniebnych "archaniołów", ci gładcy faszyści, co zbombardowali Guernikę, miasto świętego drzewa.

---

Popolowali sobie, postrzelali na naszych drogach do "ziarenek-ludzi", widocznych z góry – przecież to tylko ziarenka, pajacyki chwytające za serca.

View more

Miał w sobie coś niebezpiecznego, coś wspólnego ze sportem, gdzie człowiek musi często narażać się, być krok od wypadku.

---

Uwielbiał szukać. W dosłownym tego słowa znaczeniu – nigdy nie wchodził znikąd przeszukawszy bardzo dokładnie miejsca, w którym przebywał. Znajdował cały szereg najdziwniejszych przedmiotów, z których połowa z reguły była podstępnie podrzucona przez jego znajomych.

---

Lubił być wśród ludzi. Uciekał od samotności – panicznie się jej bał. Wielu ludzi będzie dziś o Nim mówiło «mój przyjaciel». I będzie to prawda, bowiem miał ich naprawdę bardzo, bardzo wielu. A byli wśród nich szatniarze, kierowcy, poeci, listonosze, wielcy pisarze, sprzedawcy okolicznych kiosków i barmani...Przypadkowo spotkany znajomy z pociągu i dyskutant ze szwedzkiego klubu i ktoś, kto poznał go we Francji, Anglii czy Moskwie.

---

Kochał ludzi. Był zawsze taki sam. Nie przywiązywał wagi do marki samochodu. Nie skupował antyków, niczego nie kolekcjonował. Wielu Jego kolegów zmieniło i siebie, i tryb życia. Tylko nie On. Jemu pojęcie zarówno małej, jak i dużej stabilizacji było najzupełniej obce.

---

https://youtu.be/v-81ftrB6SU

View more