Są dwie odpowiedzi... niczym albo wszystkim.
Dlaczego?
Bo są dwie możliwości... życie jest po to aby się martwić albo życie nie jest po to aby się martwić.
Która odpowiedź jest moją?
🌸Myślę, że: Niczym, bo życie jest po to aby się martwić. Myślę, ale nie wiem czy to prawda.🌸

---

"...Nie tak dawno było gorzej. Trochę dawniej było lepiej. Znaczy to tylko tyle, że za jakiś czas będzie jeszcze gorzej niż dawniej, ale nie martwi mnie to jakoś specjalnie. Zastanawiam się tylko co zrobię źle, ale to tylko zastanawianie, nic więcej.
Siedząc na kanapie w salonie rozświetlonym przez księżyc w pełni, patrzę pustym wzrokiem na obraz. Brzydki, niedoskonały obraz, taki jak ja. Moje serce bije powoli, spokojnie, tylko czasami niespodziewanie przyspiesza, ale szybko zwalnia. I znowu patrzę na obraz, ale mój wzrok przestaje być pusty na parę sekund. Czuję, że zrozumiałam coś nad czym rozmyślałam. Wiem, że dowiedziałam się co zrobię źle, że stanie się gorzej, ale potem zapominam o tym i znów rozmyślam. Wpadam w trans. I znów to samo, chwilę wiem, potem nie rozumiem, czuję coś, widzę obraz i pustka, a potem szybki rytm serca wytrąca mnie z wszystkiego.
- Pomyślałam o tym.- Dopiero po chwili zrozumiałam sens swoich słów.- Pomyślałam i będzie źle, jest gorzej.
Teraz już wiem co zrobiłam źle. Teraz wiem, że jedynym błędem jaki popełniłam, było zastanawianie się nad tym co zrobię źle, a właśnie to było złe.

---

Nie tak trudno jest zgubić się w sobie i myśląc nad tym co czeka nas złego, znaleźć się w takiej złej sytuacji wywołanej przez nas samych, przez nasz umysł, przez nasze myślenie. I będziemy błądzić po omacku nie widząc niczego po za sobą.
🌸Więc czuj i nie myśl tyle, trochę więcej uczucia, bo myślenie jest dobre, ale emocje są lepsze.🌸"

View more

Na oddychaniu, na patrzeniu przed siebie, na robieniu kroku do przodu.
Moje życie opiera się na działaniu. Opiera się na tym, aby zawsze myśleć, jak dotrzeć do moich celów.
Ja za to opieram się na rodzinie, przyjaciołach, na ludziach dla mnie znaczących coś więcej niż nic.

---

Nie ma dymu bez ognia, nie ma ognia bez tlenu. Nie ma mnie. Nie ma nas.

---

"- Gdzie jesteś?- Krzycząc dławiła się własnym oddechem- Gdzie jesteś?
Nic nie było słychać tylko kroki, jakby echo jej kroków. Jednak ona wiedziała, że to nie było echo.
- Zostaw mnie.-Czuła na swoim karku wilgotny, ciepły oddech. Zatrzymała się.
Długie syczące: "Nie" przeszyło jej mózg. W tej samej chwili zobaczyła swojego towarzysza leżącego na ziemi. Głowę miał nienaturalnie wykrzywioną i opartą o ścianę. Uklękła nad nim, nerwowo pocierając dłonie.
- Kira? Kira!
Żył. Poprawiła jego głowę, położyła się obok niego i po raz pierwszy spojrzała na cień ją prześladujący. Strach obleciał ją całą, ale potem odpłynął i znów przypłynął. Cieniem był Kira. Więc kto leżał koło niej?"

View more

Niby tak.
Może dlatego są proste, że wymagają od nas wymyślania innych reguł? Niekoniecznie, ale być może.
Niektórzy mówią, że jedyną zasadą/regułą jest fakt, że ich nie ma. To jest bliższe prawdy, ale jednak nie prawdziwe. W świecie są tak naprawdę jasno wytyczone reguły, za których złamanie płacą pokolenia. Nie tak trudno sobie uświadomić, że złamanie granicy dobrego smaku i kolei rzeczy w przyrodzie musi mieć konsekwencje, choćby minimalne, lecz częściej drastyczne i ogromne. W takim przypadku nie warto ich łamać. Ale wracając do tematu, stwierdzenie, że jedyną regułą jest brak reguł jest trochę naciąganą prawdą. Bo mimo że on istnieją i grozi za ich złamanie konsekwencja to można je w łatwy sposób naciągać i niwelować. Człowiek tworzy reguły, które niszczą poprzednie zasady, więc teoretycznie każda z nich jest tymczasowa, ponieważ albo zostanie przekroczona, albo zniszczona. W takim świecie nie obowiązuje nic stałego.

View more

No więc lubię, bo to dla mnie takie rzadkie. Jakoś bardzo niewielka grupa osób zdrabnia moje imię, ale! Ta grupa powoli zaczyna się powiększać.
Uważam, że zdrobnienia są urocze. No, a że z reguły osobą uroczą nie jestem toteż pewnie dlatego nikt mojego imienia nie zdrabnia. Nie przeszkadza mi to i może nawet dzięki temu, jeżeli już ktoś zdrobni to moje imię to czuję się wyjątkowo. Gdyby cały czas mnie tak nazywano stało by się to po prostu codziennością. ♡❤♡
"Siedziałam przy kawie w pobliskiej kawiarence. Przed sobą miałam spienioną latte i do połowy zjedzony jabłecznik polany lukrem. Czekałam na kogoś. Na kogoś jeszcze nie ważnego, ale miałam nadzieję, że stanie się dla mnie kimś ważnym. Nie mogłam się oprzeć i wzięłam porządny chełst ciepłej kawy i wtedy do zobaczyłam. Był opanowany, spokojny. Powoli zdjął czarny płaszcz i wręcz pedantycznie powiesił na wieszaku. Wziął menu i pewnym, miękkim krokiem ruszył w moja stronę. Był tak seksowny, że nie mogłam oderwać od niego oczu. Gdy pierwszy raz go zobaczyłam wyglądał mi na nieśmiałego. Jakie wielkie było moje zdziwienie, gdy po dłuższym obserwowaniu tego osobnika wydedukowałam, iż wcale taki nie jest.
Stanął przede mną i uśmiechnął się, może lekko sztucznie. Ja nie potrafiłam zmusić się nawet do sztucznego uśmiechu. Przywitałam się tylko onieśmielona i wróciłam do dziobania mojego jabłecznika.
- Czy ty się stresujesz?- Nagle zapytał ni z tego ni z owego.
- Czy ja wiem, może trochę.- Było mi wstyd, że zachowywałam się tak niedojrzale.
- Ja też.- Spojrzałam na niego. Był taki... szczery.- Jesteś bardzo piękna, dlatego wydaje mi się, że nie powinienem tu z tobą siedzieć.- Moje serce zaczęło bić szybciej. Spuścił oczy, wyglądał perfekcyjnie.
- Bardzo się ciesze, że przyszedłeś.
Nie mogłam spuścić z niego oczu, a on podniósł swoje i spotkały się ze sobą. Nie speszyliśmy się. Jego jasnoniebieskie oczy świdrowały wpatrując się we mnie. Widziałam swoje odbicie, w jego oczach wyglądałam piękniej niż zwykle. To był naprawdę wspaniały moment, cudowny, nowy początek."

View more

❀Zdarza mi się. To znaczy może nie tyle samą psychikę, ale życie i pewne decyzje drugiego człowieka.
Nie powinno się nikogo oceniać, nawet po takim "przebadaniu", jednak ja nie jestem dobrym przykładem takiego zachowania. Niestety, choć w moim mniemaniu stety, często oceniam ludzi i powiem szczerze, że nigdy nie było sytuacji w której ktoś by mnie miło zaskoczył i faktycznie z kogoś według mnie "nieodpowiedniego" stał się pozytywny. Ku mojemu nieszczęściu odwrotne sytuacje się zdarzały. Zaufałam komuś, a on nie był jego godzien. Choć nie uważam się za ufną osobę, takie sytuacje miały miejsce, ale chyba na tym polega urok naszego życia.❀

---

❀"It's hard in my business to find new friends because you're always suspect of what their motives might be. And while I don't like that about myself, I tend to get a little more cautious about making new friends. The people that you knew either when you were starting out in your career or in college didn't take your success as part of the equation of your friendship. They are the ones you love and trust. I would like to be more open about meeting people, but it's hard." ~ Michael Douglas❀

View more