niewinnerogi’s Cover Photo

Sign up

Log in

copy

@niewinnerogi

Flauta

Ask me anything Follow

Ask @niewinnerogi

Sort by:

Flauto, czy możesz napisać coś o hipoterapii w rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych? Jak myślisz, jakie ma ona znaczenie?

September 22, 2015

Zapewne zwróciłeś się do odpowiedniej osoby, bo sama jestem takim dzieckiem, a raczej byłam, bo teraz nie praktykuję już tej formy rehabilitacji.

Z pewnością ma naprawdę wielkie znaczenie dla samopoczucia dziecka, zmęczonego okropnym wyginaniem kończyn i ciała, co zazwyczaj jest niestety nieuniknione. Hipoterapia może mu pomóc w odzyskaniu sprawności/wyćwiczeniu sprawności i jednocześnie nie nadszarpnie nerwów a będzie zapewne miłym urozmaiceniem, o ile pacjent nie ma lęku przed rumakami.

Nie jestem fizjoterapeutą, nie mam fachowej wiedzy, ale o ile problemem który trzeba wyeliminować nie są pięty skierowane ku górze, hipoterapia jest czymś naprawdę pożądanym. Mam z niej bardzo dobre wspomnienia, czego nie mogę powiedzieć o koszmarach które czasami mąciły mój dziecięcy spokój po bolesnych ćwiczeniach z rehabilitantami.

Flauto czy możesz napisać coś o hipoterapii w rehabilitacji dzieci

Liked by: Rose DisortedSmile Moth dziecko.szatana Yuriko morfinista. natalia Zakątek duszy. Hope. Bart

orki... orki z majorki... orki z Poznania... i ze Stalowej Wooooliii~~ Uśmiechnij się, Flauto. Dobrej nocy.

September 20, 2015

Pan Bóg...Stworzył walenie...I bawi się z nimi...Kiedy się goli~

Mogę spróbować. Wizja mojej twarzy zaczerwienionej od dźwigania monstrualnych gabarytów negatywnych emocji w grymasie brwi zmarszczonych impulsami gniewu to z pewnością nie jest dobry akompaniament dla wykrzywiania ust w pozytywnych wyrazach. Badania mówią, iż nawet gorzki fałsz emocji osładza niepokorne smutki.

Jestem zdruzgotana, marionetkę mojego słabego ciała przejęły palce niedowierzania i chęci zemsty, instynkty ucieczki. Ale się postaram.

Dzisiaj się dowiedziałam, iż według ojca zostałam zmarnowana. Ech. Wataha westchnień wyje smutkiem z moich ust. On mnie nigdy nie chwalił. Nie doceniał tego, co robię i co umiem. Doceniał sport i przebywanie poza domem. Już kilka razy jadowite strzały słów rodzaju "Będąc z twoją patologiczną matką nic nie osiągniesz i spadniesz na dno." Nie ruszały mnie te puste jak słomki ostrzeżenia, wiedziałam, że nie mają żadnego poparcia w rzeczywistości i znikają rzucone w pustą przestrzeń. Teraz jednak zostałam ugodzona. Jak musi myśleć o mnie ojciec, skoro zostałam zmarnowana? Jak zła muszę być? Naprawdę nie wiem co myśleć, chciałabym pomocy.

Koniec komunikatu.

orki orki z majorki orki z Poznania i ze Stalowej Wooooliii Uśmiechnij się

Liked by: DisortedSmile dziecko.szatana morfinista. Mała natalia Zakątek duszy. ♐AJPツ Alexis Di. Hope. Bart

Miłego dnia droga Flauto

September 17, 2015

Cześć Vanesso! Mam nadzieję, że pozwolisz, że wykorzystam Twoje pozdrowienie do własnych, niecnych celów!
Wojna wygrana. Na horyzoncie malowały się obrazy ciężkiego oręża, terror i propaganda dyszały w karki trzęsących się z roztrwożenia obywateli. Kaskada ponurych żołnierzy ciągnęła się ogonem nieszczęścia, zwiastując rychłe zakończenie spokojnych czasów. Nagle, z rogu wyłania się dyplomata. Rozjem podpisany.
Mój ojciec spasował. Nie mogę w to uwierzyć. Nareszcie, narcystyczny paw złożył ogon. Widziałam po jego napuchniętej twarzy, że czuje się upokorzony, że zdaje mu się, jak bardzo mylnie, że jest ofiarą na celowniku kłusownika. Czuł, że to on był ciskany nienawistnymi głazami. Skrzywione spojrzenie, nieodpowiednia interpretacja.
Nie mogę na niego patrzeć. Na maksymalnie nierealny obraz świata i przeświadczenie, że to nie on rzucił rękawice. Na tą odciętą od świata przykrość z powodu wywrotki. Na poczucie o chorobie psychicznej mojej matki, urojonej. Na mamienie umysłów naiwnych ludzi wyśmienitym pierwszym wrażeniem człowieka skromnego i elokwentnego.
A wiecie, z czego najbardziej się śmieję? Z oświadczenia. Kazał mi podpisać oświadczenie, jako dowód przystania na warunki jego "umowy" Przytoczę te najbardziej absurdalne:
1.Będę ćwiczyć z Panem Markiem, rehabilitantem.
2.Jeżeli nie będę się widywać z tatą, oznacza to, że nie mogę od niego oczekiwać ubrań, pieniędzy itd.
3.Będę widywać się z tatą co drugi weekend.
4.Spotkania z tatą służą wspólnemu spędzaniu czasu, nie wartościom materialnym.
5.Z chodzenia do szkoły będzie mnie zwalniać jedynie ciężka choroba i zwolnienie lekarskie.
6.NIE BĘDĘ MÓWIĆ ŹLE TACIE.
Niby chełpię się wiktorią, ale w głębi siebie czuję się upokorzona. Bo przegrałam z Anką. Bo Anka mieszka w Gdyni. Bo ojciec już nie walczy. Bo nas porzucił. Bo jego nowa kobieta jest wyżej od dzieci. Bo musiałam się zgodzić się na warunki, których nie będę w stanie utrzymać.
Idę chlipać w koncie. Heh.

Miłego dnia droga Flauto

Liked by: DisortedSmile dziecko.szatana morfinista. natalia Zakątek duszy. ♐AJPツ Alexis Di. Hope. Bart Madzia :3

Related users

Flauto , jeśli mogę spytać , dlaczego ciągle zadajesz mi pytania ? Miewam wrażenie , iż pomimo tego samego wieku , intelektem różnimy się w znacznym stopniu. Mogłabym powiedzieć , że jestem niby małe nasionko , które dopiero co zostało zakopane w ziemi , a ty niby wielkie drzewo , które już od wiekó

Sok pomidorowy z imbirem

September 14, 2015

Skąd to wiesz? Skąd wiesz, że aż tak różnimy się intelektem? Wy nic nie wiecie, a wystawiacie mi opinie na podstawie kilku zaledwie stron tekstu mojego autorstwa. Poza tym, nie są to intelektualne rozprawy, a nijaka pisanina tworzona w askowym oknie odpowiedzi, dzieło nudy i niczego więcej.

Widzicie, znamię wieku znowu rośnie i daje sygnały ostrzegawcze. Zdaję sobie sprawę, że kalejdoskop przeżytych lat zawsze będzie zniekształcał obraz tworząc coś nader wydumanego. Nigdy nie oczyszczę widoku, będę zawsze sumiennie przesuwała koraliki aby mimo wszystko znaleźć skrawek o czystym formacie.

Wiecie co? Dlatego, iż każde dziecko które tu trafiło siedzi na innej planecie dorastania, nie można go mierzyć jedną miarą. Ciągła rywalizacja i wyniszczająca zazdrość z pewnością nie są dobrymi motywami do trwania coraz lepiej. Powinniście brnąć w bagno umiejętności nie przez kogoś, ale dla siebie. A może Ty nie dostałaś Swojego slotu wylosowanych i wstrząśniętych przez genetyczną ruletkę umiejętności w kategorii literackiej? Być może świat odkryje genialną fizyczkę, albo dostojnego dżokeja ujarzmiającego niesfornych pupili?

Mam jeszcze jedną broń której nie mają wszyscy z Was. Pewność siebie. Nie do końca racjonalna, trochę nazbyt wyidealizowana, ale to nadal świetne paliwo dla mojego nieskończonego baku. Może część z was jest niedowartościowana, możecie naprawdę oniemiewać, potrzebujecie tylko trochę doświadczenia i ćwiczeń.

https://www.youtube.com/watch?v=M8f9sMxzdFM

niewinnerogi’s Video 131876514942 M8f9sMxzdFM

niewinnerogi’s Video 131876514942 M8f9sMxzdFM

Flauto jeśli mogę spytać dlaczego ciągle zadajesz mi pytania
Miewam wrażenie

Liked by: dziecko.szatana natalia Zakątek duszy. Inna Ana Julia Estränged Izara Zagubiony Gniewny Sprzymierzeniec. Deer In The Headlights

Chciałabym jedynie powiedzieć, że podziwiam twoje wypowiedzi, jak najbardziej mogę. Chciałabym się również dowiedzieć jakie książki czytasz?

September 11, 2015

Ha, dziękuję! Bardzo mi przykro, jak ktoś tak mnie zachwala. Tylko dlatego, że niektóre komplementy to perełki, a ja, w moim podziękowaniu mogę dać jedynie pustą, stęchłą i bijącą odorem śniętej ryby małże.
Układam drogi mi naszyjnik z tych morskich ładunków pozytywu. Okalam się nim, podbudowując samoocenę.
I chciałabym przeprosić. Niech od dziś moje pokraczne odpowiedzi na Wasze pytania będą podziękowaniem. Będziecie zadowoleni, a ja nie będę czuła się ani zawstydzona, ani zmieszana. Miłe kompromisy.

~~~~~~
Ugh, czuję się niekomfortowo. Znowu kopnięto mnie w piętę Achillesa. Bo nie jestem w stanie sprecyzować, kołuję po gatunkowych chmurach, wycinając nieregularne szlaki literackiego doświadczenia. Raz przeczytam metafizyczny podręcznik o fachowym języku, potem książkę o chłopcu wożącym koty po norweskim miasteczku, później sięgnę po "Krzyżaków" po raz trzeci. Z pewnością czytam mało. Śledzenie murów literowych prędko mnie nuży i powoduje, iż każda inna czynność zdaje się być ekscytującą atrakcją.

To nie tak, że nie lubię czytać i rzuciłabym książki w kąt na rzecz wyczesywania gnid wiedzy z czupryny internetu, jednak przymus spędzenia sporej ilości czasu na jednej, ściśle sprecyzowanej czynności wydaje się nieatrakcyjny. To jak wtedy...Gdy pożera was swąd, ale obgryzacie paznokcie i macie zajęte ręce. Ciężko utrzymać mikser, telefon i książkę, jednocześnie drapiąc się po głowie. Ale potrzeba nagli.

Chciałabym jedynie powiedzieć że podziwiam twoje wypowiedzi jak najbardziej mogę

Liked by: dziecko.szatana ҡaɢɛ. morfinista. natalia Zakątek duszy. Inna Estränged Zagubiony Gniewny Sprzymierzeniec. Deer In The Headlights

O, mieszkasz w Gdyni? 5

September 10, 2015

Nie i nigdy nie chciałabym mieszkać. Po zaistniałej sytuacji, mogę jedynie odwiedzić upiorną mogiłę mojego zaciekawienia Gdynią, położyć nadwiędły goździk na nierównej, granitowej posadzce. Zniknął wizerunek świeżego, intrygującego odbicia Gdańska. Alter ego połączone nicią, nowoczesność i zapach egzotycznych potraw i wiekowa mieścina, pełna gwaru turystów, ale też usypianych kołyską fal Motławy łodzi.
Sopot, jako ledwie most pomiędzy wyspami zawsze budził skojarzenia z pubami i pistacjowymi lodami na Monciaku.
Mieszkam w Gdańsku. Podoba mi się, że mieszkam w tym mieście, w tej dzielnicy i w tym domu, w którym mieszkam. To moja odwieczna ostoja i przystań, latarnia z okiem na świat, ale kto powiedział, że często muszę z niej wychodzić i narażać się na dźgające sztormy. Tutaj jest całe moje życie. To oś bycia mną, bez niej wypadnę z orbity i prędzej czy później zderzę się z innym ciałem astralnym w końcu mojego życia.

Teraz, rozkładające się ciało nowej części która czyni trójmiasto jest omamem jedynie negatywów. Halucynacje rozbawione na pejzażu skaczą i hasają w rytm bicia mojego kołatającego serca. Wśród cieni demonów jeden niegodziwiec, poważna facjata i ciężkie spojrzenie, wcześniej kochany tatuś i ulubiony rozmówca, on go zjadł pod wpływem nieznanych mi czynników.

Nie wiem dlaczego, ale poczułam się urażona z powodu tego pytania. Nie utożsamiajcie mnie z Gdynią, nigdy.

O mieszkasz w Gdyni 5

Liked by: Sprzymierzeniec. dziecko.szatana ҡaɢɛ. morfinista. natalia Zakątek duszy. Madzia :3 Inna Estränged Zagubiony Gniewny

Leno ile potrzeba tobie aby być szczęśliwą?

MoonAndStarsAreInLoveWithMe

September 09, 2015

Kilka dni temu zdałam sobie sprawę jak niewiele, ale w tej chwili tak wiele, jak nie miałam przez całe życie potrzebuję aby być szczęśliwą. Pewnie większość z Was słyszała, iż waga i ważność sprawy ściągają czapkę niewidkę dopiero wtedy, gdy naprawdę znikną nam z oczu. Widziałam moją pewność uciekającą i moje spastyczne nogi które nijak jej nie dogonią. Obserwuje ją, przeciągając moment zniknięcia z horyzontu, z mentalną siłą niemal czarnej dziury, wielka jest w tej chwili siła mojej motywacji. Naprawdę zakrzywiłabym przestrzeń gdybym mogła, aby tylko mieć ją na oku.

Chcę być w moim domu, nie chcę być w Gdyni. To jest najważniejsze. Zawsze byłam domatorem, mogłabym nie wychodzić z domu, gdybym tylko miała taką możliwość. Tutaj mam moje zabawki w podwórkowym domku. Mam też okienko na świat, łącze internetowe, które byłoby jedną (i chyba niestety jest w tej chwili) z moich elementarnych potrzeb. Nie ważne czy ekstrawertyk, czy introwertyk, chcę czasem podarować komuś prezent złożony z moich przemyśleń. Nie wyobrażam sobie przeprowadzki. Zawsze jak słyszę o emigracji z uwitego przed laty gniazdka, blednę. To jedna z najważniejszych spraw w moim życiu, stałość otaczających mnie przedmiotów jak wianek adoracji, zawsze tak samo zdobiący nieprzyzwyczajoną do zmian głowę.

Oaza spokoju, medytująca postać została brutalnie szarpnięta przez krzywdzącą rzeczywistość. Zawsze podkładała mi kłody pod nogi. Ogołocone z kory i mchów, truchła drzewnych statui. Rzucona przez rodzica, rozpętała perpetuum mobile. Unikałam pędzących przeszkód jak ognia, żyjąc w chwili teraźniejszej i nie spoglądając na wzgórze przyszłości, które oznaczało jedynie utrapienia, a to boli. Boli niemożność zaplanowania. Chcę skontrolować i być pewna. Przez większość życia chodzę zaniepokojona. Jednak teraz, po tornadzie rozpętanym przez ojca zamiast równo toczących się walców, widzę kaskadę, wodospad drzewców.

Mam nadzieję, że będę mogła żyć tu, gdzie żyję. Bez gorszych anomalii niż teraźniejsze.

Leno ile potrzeba tobie aby być szczęśliwą

Liked by: Sprzymierzeniec. Świat Odmieńca. Whisperer angels Ψ ruby. Herma Fire 0419 Nor(m)a Stachu? dziecko.szatana natalia

ściskam mocno, i jebać twojego ojca

September 08, 2015

Uciekałam od niecenzuralnych wyrażeń, słyszałam ich pociski, świsty chęci w moim umyśle trafiły ofiarę, borsuka ładnego wysławiania się.
Nie chciałam wysyłać bluźnierstw w jego stronę również dlatego, iż widmo jego opiekuńczej postaci nadal było cieniem tyrana. Chciałam wtopić się w próg przed jego ogrodem i utulić wspomnienie z dawniej znaną mi czułością. Nadal tęskniłam, jeszcze przez jeden tydzień. Brakowało mi rozmów o nowinkach w muzyce celtyckiej, odczuwałam braki emocji podczas oglądania Volvo Ocean Race i kolejnego, ryczącego meczy Boston Celtics. Nigdy już nie doznam wspólnych drżeń podczas oglądania "dokumentu" o spotkaniach trzeciego stopnia... Wiem, że nie powinnam ciągle zaglądać do przewertowanych rozdziałów które już nie powrócą. Nie chcę zamykać tomu pozytywów, ale otwieranie słoików i pożeranie kolejno coraz odleglejszych wspomnień powoduje problemy żołądkowe. Słońce świeci coraz silniej, cienista postać ugina się pod jego siłą.
Jebać mojego ojca. Pierwsza faza smutków minęła, księżyc wzrasta do gniewu i zawiści. Rażący poblask negatywów to idealne tło dla przymierającego, postrzelonego zwierza.

Myślę, że ona ma zaburzenia psychiczne. To poważne oświadczenie, ale on naprawdę się zmienił, jest nie do poznania z tatą, którego znałam i kochałam całym sercem. Dawniej było mu bliżej do zamkniętego w sobie, niepewnego, skłonnego do depresji pana, który chyłkiem wyjeżdża do lasu w chwilach załamania. Pamiętam, jak tak było. Jak uciekał do towarzystwa drzewnych przyjaciół i ich spokojnych ramion. Jak nie mógł się pozbierać po zwolnieniu i tylko starania całej rodziny postawiły go na nogi.
Kiedyś nie był zadufanym we własnym obliczu arcyłotrem, nie widzącym innych stron świata niż własne. Już nie tęsknię.

ściskam mocno i jebać twojego ojca

Liked by: Sprzymierzeniec. dziecko.szatana ҡaɢɛ. morfinista. natalia Madzia :3 Estränged Zagubiony Gniewny cgfvbhjk #c #$ #ƒ b@ APRIL, CHUJU

co oznacza twój pseudonim- Flauta?

Antoine》》》baroque*violin

September 06, 2015

Odkopuję pytanie sprzed równo dwóch tygodni. Uważam jednak, że jest bardzo istotne, bo bardzo lubię moją nazwę. Chociaż na początku ołtarzyk tego pomysłu otaczałam najbardziej opiekuńczym wspomnieniem i wychwalałam bezsilne bożki wyznawane przeze mnie. Bo flauta jest bardzo żeglarska, flauta pasuje do tego profilu.
Cicha tafla wody, lustrzane odbicie pozbawione skaz i zmarszczek, dyrektor zapowiadający przedstawienie wiatrów, to właśnie flauta. Chwila zastygnięcia, przerwa w pracy wiatru, sprawdzian dla załogi, albo dla wytrzymałości silnika.
Chciałabym móc powiedzieć, że ja jestem implodującym dywanem bez zagięć wody, ale częściowo byłoby to dorabianie ideologii tam, gdzie jej nie ma. Jak przyprawianie potraw glutaminianem monosodowym, sztucznie dosmaczanie nie mające nic wspólnego ze sztuką kulinarną. To pochłaniają spragnione zmysłowych wrażeń masy, nie mając na uwadze realności dzieła.
Nie jest to tak przypadkowy pseudonim jak mogłoby się wydawać, ruletka dźwięcznych słów i prostych sylab. Czasami czuję w sobie brak wiatru. Czuję mordercze zmagania i elastyczność załogi z utęsknieniem wyczekującej ciemnych pasów wody, zapowiedzi nadchodzącego występu mas powietrza. Czuję, jak ludzie gimnastykują się aby zmusić poprzecierane liny do naprężenia jeszcze mocniej, czuję kontrasty siły.

co oznacza twój pseudonim Flauta

Liked by: dziecko.szatana natalia Zakątek duszy. Niewidzialna Estränged Zagubiony Gniewny Wyrostek robaczkowy cgfvbhjk #c #$ #ƒ b@ APRIL, CHUJU Razumichin Naleśnik

Opis charakteru Twojego ojca pasuje mi do mojego "teścia". Tylko, że w przeciwieństwie do Twojego, on lubuje się w tatuażach. Powiedz mi proszę, poznałaś Jego znajomych? W jakim świecie się obraca? Jak mniemam nie mieszkacie razem. Jeśli pytanie narusza zbyt mocno Twą prywatność, nie odpowiadaj.

September 05, 2015

Nie, już od ponad jednego roku nie mieszkamy razem. Teraz sobie tego nie wyobrażam. Z resztą, niegdyś też myślałam o tym w kategorii przyszłości tak dalekiej, zamglonej i przysłoniętej ścianą drgającego, gorącego powietrza, iż było to niesamowicie dalekie od rzeczywistości. Jak legendy o nadchodzącym końcu świata, wszyscy drwili, nie dowierzali, gdy przyszedł dzień "osądu" sceptycy często nie mogli uspokoić sumienia.
Poznałam. Poznałam też jego nową kobietę. Gdy myślę o niej, mam ochotę stworzyć koktajl łez i drwiących uśmiechów, sztucznie słodki, z naddatkiem aspartamu. Ona, Ania, nie Anna, bo nie chcę plamić eleganckiego, dostojnego imienia postacią ograniczonej wiejskiej dziewki (nie uwłaczając wiejskim dziewczynom, zrozumcie jednak stereotyp który reprezentuje) dla której ołtarzykiem jest bycie dobrą żoną dla swojego och, niesamowicie spracowanego męża. To jeden z tych absurdów, o którym mogłabym rozwodzić się godzinami, rozdrabniając gładki sernik zawiści w poszukiwaniu niedoskonałych grudek. Ma dwóch synów. Będą cudownymi mężami. Z każdym przygotowanym przez mamusię posiłkiem wchłaniają witaminy ról płciowych. Bo darem kobiety jest rodzenie dzieci, powinno być ich niemało! Niemal dostaję torsji i drgawek gdy to piszę. Jestem naprawdę przeciwna idei kontynuowania dzielenia płci i uczenia zachowań, które przystoi, a które nie przystoi młodym pannom. Bo z tym problem jest największy. I mój ojciec, ktoś podobno dojrzały i doświadczony, z wyrobionymi poglądami złapał bakcyla. Z wojskowym rygorem zaczął ode mnie wymagać pucowania kingstona na błysk i ścielenia wszystkich koj, ponieważ obowiązki dotyczą każdego, a powinnam jaśnieć radością z powodu moich lekkich prac, spójrz, synalek Ani ciężko dogląda tańczących icek i podbiera linki z kabestanu!
Nowe bożyszcze, Igor! Jego ciężkie, nużące prace które są moim niemal małym żaglowym marzeniem on wykonuje z grymasem niechęci na zapatrzonej w sobie bez powodów twarzy. Przecież tak się męczy, pokazuje, jak sumiennie będzie wykonywał męskie powinności w przyszłości!
Wokół takich ludzi się obraca. Orbitują wokół słońca tradycyjnych rodzin, bolesnej zwykłości i chełpienia się materializmem. Nie lubiłam nigdy mojego ojca. Jego odżywki nie zostały wchłonione przez korzenie mojego życia. Zwrócę mój kwiatostan cienką łodyżką do słońca o własnych siłach, śmiejąc się mu w twarz.

Opis charakteru Twojego ojca pasuje mi do mojego teścia Tylko że w

Liked by: dziecko.szatana morfinista. natalia Estränged Zagubiony Gniewny Razumichin Naleśnik Vi❤ муѕιαα «33 Ellebrienne Izara

Dostałam anonimowe pytanie odsyłające mnie do twojej odpowiedzi o porwaniu z dopiskiem 'dlaczego ty nie opowiadasz takich ciekawych rzeczy?'. Szczerze, to mnie zatkało i nie wiem, jak mam na to zareagować.

September 04, 2015

Kiedyś rozmawiałam z moim rehabilitantem na temat telewizji. On sam zrezygnował z epileptycznego narzędzia pożerającego czas na rzecz panoramicznego obrazu i gazet z szarej, cuchnącej makulatury. Zachwalał pożegnanie hipnotyzującego, podpierając się większą ilością czasu spożytkowanego na coś nieco bardziej użytecznego, lub chociaż mniej otępiającego.
Zwróciłam uwagę na to, co dzieje się na co dzień w telewizji, jaką ciemną jamą świata są wiadomości szczując ludzi jak myszy, wychudłe, chcące tłuszczów, spoglądające mętnie na kawałek sfermentowanego mleka w srebrzących się dłoniach śmierci. Telewizja pokazuje tragedie, telewizja pokazuje ser. Jaskrawo pomarańczowy, z wieloma dziurami i bogatym aromatem, nie stwardniałą skórką i sprężystym środkiem.

Dlaczego w telewizji, zamiast pokazać przykład uratowanego kundla pokazuje się skatowanego czworonożnego, zakopanego żywcem? Czemu opowiada się o najmniejszym noworodku, którego niedorozwinięte serduszko przestało bić? Po co nam, ludziom ze środkowej europy niepokojące informacje o ataku ze stanów zjednoczonych, chociaż w tej chwili znaczy dla naszej rzeczywistości tyle, co kolejny dramatyczny utwór literacki? Po co pokazywać pułapkę? Gdy i tak nikt nie ma do niej dostępu?

Bo ludzie tego chcą. W czasie, gdy inne zwierzęta starają się przeżyć kolejne podrygi śmierci pod ich grzbietami, ludzie spojrzą znużonym wzrokiem w okno, wiedząc, iż pukanie ciemnej damy to tylko rytm piosenki życia, nie dyrygent. Gdzie on jest? Zginął w człowieczej naturze, trzeba go stworzyć. Tutaj z pomocą przychodzą członkowie orkiestry terroru. Tupią i uderzają, niszczą smyczki i przebijają błony bębnów. Naturalna wola przetrwania budzi się ze snu i śpiewa błagalne pieśni, dając nam chęć do życia i działania.

Serdecznie proszę osobę która szepnęła to na uszko Sobocie o zwrócenie się do mnie. Naprawdę. Proszę.

Dostałam anonimowe pytanie odsyłające mnie do twojej odpowiedzi o porwaniu z

Liked by: dziecko.szatana Estränged Zagubiony Gniewny Razumichin Naleśnik Vengsq Vi❤ муѕιαα «33 Ellebrienne Izara nevermind my name

Rany... Jedyne ciepłe słowa, które Ci napisze (choć pewnie i tak nic nieznaczące) to cholernie Ci współczuję. Przeczytałam Twoją ostatnia odpowiedź ze 3 razy i nadal nie wierze, w to, co widzę. Brzmi to okrutnie. Jakbyś naprawdę została porwana i wywieziona gdzieś za granicę. Nie obraź się, ale (1)

September 03, 2015

Niestety nie zatrzymałam drugiej części komunikatu, jednak przyrównałaś go tam do barbarzyńcy. Może i coś w tym jest.
Mój ojciec jest genialnym wabikiem na ludzi. Wonna rosiczka krzyczy i apeluje, zachęca jaskrawym ubarwieniem i przyciąga hipnotyzującym zapachem, tylko musza nóżka dotknie poniekąd ostrzegawczo czerwonego języka kleszczy... Częściowo ten opis mógłby dotyczyć mojego ojca. Światełko w ciemnej toni, muszę je połknąć! Tak miła mi, luba ostoja jaśniejąca nadzieją. Złudną, bo za migotliwą zasłoną kryją się wielkie zębiska i wygłodniała paszcza.
Mój tata sprawia baardzo pozytywne wrażenie. Wygadany, z poczuciem humoru i inteligencją, niemałą pewnością siebie i ręką zawsze broniącą swoich pobratymców. Wierny przyjaciel i ciekawy rozmówca. Nawet moja nauczycielka od niemieckiego uznała, że jest przystojny i jakby nie był moim ojcem chciałaby go bliżej poznać. O ile wtedy owa sytuacja wywoływała we mnie pełzający po plecach wstręt i jej oślizgłą partnerkę, obrzydzenie, teraz powoli nadchodzą drżące, zimne dłonie przestrachu. Powoli okalają skamieniałe ciało zaciskając długie, połamane, brudne paznokcie na bladej, pryszczatej skórze. Nie znam innej reakcji. Mój tata to świetny człowiek, na scenie. Naprawdę imponujące zdolności aktorskie, patrząc, jak przeobraża się jego zachowanie, jak z podestu mówcy zejdzie. Jaka zawiść i zło pojawiają się w jego oczach i głos nieznoszący sprzeciwu. Mój ojciec nie przyjmuje żadnych sprzeciwów. Jedyną słuszną wizją świata jest jego wizja, zamknięte okna egoizmu i samozachwytu sprawiają, że w pomieszczeniu jego indywidualizmu panuje niesamowity zaduch.
Mój ojciec jest homofobem, nie toleruje osób w tatuażach, najwyższą wartością jest sport, moje statyczne zainteresowania które przecież prowadzą do aktywnego doskonalenia się nie mają znaczenia, bo nie mam sportowych osiągnięć. Co z tego, że nie mogę mieć. Mój ojciec jest ukrytym rasistą, uważa czarnych ludzi za zbereźników i osoby migające się od pracy, nie przyznając się do tego. Mój ojciec nie przyjmuje porażek. Jeszcze nigdy nie zaliczył wywrotki, zawsze chronił się winą innej osoby, najczęściej fikcyjnej.
Mój ojciec to fałszywy drań. A kiedyś przecież taki nie był...

Rany Jedyne ciepłe słowa które Ci napisze choć pewnie i tak nic nieznaczące to

Liked by: dziecko.szatana morfinista. Estränged Zagubiony Gniewny Razumichin Naleśnik Vi❤ Ellebrienne nevermind my name serniczek #Kashichikume#

Leno, opiszesz mi serce swojego domu?

September 01, 2015

Moje serce dotyczące właśnie domu ostatnio pękło. Przeżyłam niemal filmowy koszmar. Nie wiem, jakim cudem to piszę, palce drgają tańcząc w szale, czuję świat jakby mgłę. Na razie jestem w domu, na razie moja frustracja ucieka przez zapracowane pory skóry do otoczenia, zagęszczając atmosferę.
Wczoraj był najgorszy i najlepszy dzień całego mojego rozdygotanego dziecięcego życia. Nie potrafię tego wyśrodkować i powiedzieć "był okropny", bo dwie części zostały przecięte ogrodzeniem, rozbawiony odwiedzający uśmiecha się do łkającej lwiej kreatury.
Wstałam żwawo o siódmej godzinie dnia szykując się na wyczekiwaną wycieczkę do wodnego parku, pełnego kolorowych wodnych języków - cudownych zjeżdżalni i silnych natrysków. Spędziłam niesamowite pięć godzin z pożądanymi osobami, w zabawnym akompaniamencie atrakcji błękitu. Wisienką na torcie miało być spotkanie z tatą, po prostu, bez zmuszania, w przyjaznych, ciepłych okolicznościach. Dzień idealny. Niestety, to wszystko runęło wraz z wyrwaniem kręgosłupa rodziny i przeobrażenia ofiary w bezwładną galaretę paniki i nieszczęścia. Nagły monsun wywrócił figurę z równoważni.

Mój ojciec mnie porwał. Brzmi to surrealistycznie i nad wyrost, jednak nie potrafię tego nazwać inaczej. Radośnie wyskoczyłam z mieszkania koleżanki wchodząc do czarnego auta, zawsze pachnącego papierosami malboro i świeżą perfumą mojego rodziciela. Przywodziło to głównie miłe skojarzenia wspólnych chwil, pomimo kilku odchyłów. Zatrzymaliśmy się przy naszej ulubionej pizzerii, miejscu pozytywów, ale też pijackich imprez, której rybny wystrój i wszechobecne akwaria zawsze wprawiały mnie w rumiany zachwyt. Przez jedną godzinę było absolutnie normalnie, tak jak powinno i było od zarania moich dziejów. Kiedy mieliśmy wracać, zapaliła się we mnie cuchnąca siarką zapałka niepokoju. Jedziemy nie w tą stronę. Gdy z ust taty wypłynęły słowa o przeprowadzce do Gdyni, zerwania kontaktów z matką i nowej, nieznanej szkole, zamarłam. Stałam się grafitowym monumentem, który wypuścił przed jedną chwilą ostatni chłodny oddech życia. Nie potrafiłam tego pojąć. Jak problematyczny glitch w grze, mój umysł pracował na najwyższych obrotach aby objąć dłońmi zrozumienia nielogiczną sytuację nie do końca możliwą do pojęcia.
Później nie pamiętam zbyt wiele. Zamazana szamotanina, mokra, czerwona twarz, nieudolnie telefony do mamy i zamknięte drzwi samochodu. Jak mrówcza twierdza zdeptana, poczułam się oszukana. Ostatni węgielek mojej miłości względem ojca przestał się świecić. Pulsujący pomarańcz nieciepłego żywota wygasł. Pojawił się oprawca.
Spędziłam tam jedną noc, najgorszą w moim życiu, błagania, groźby i przenikające niegdyś płacze odbijały się rykoszetem jak przerażający bumerang.
Ale jestem już w domu, na razie. Już zawsze będę tęsknić za ojcowskim uściskiem, który mnie nie spotka...
~~~~~~~~~~~~~
Dla większości z was zaczął się rok szkolny. Nic w tym przyjemnego i na pewno nie kwapicie się do powrotu do pracy. Jednak owocnego roku!

Leno opiszesz mi serce swojego domu

Liked by: dziecko.szatana morfinista. Madzia :3 Estränged Zagubiony Gniewny Razumichin Naleśnik Vi❤ Ellebrienne Varloff nevermind my name

Ahoj Flauto, ahoj! Proszę powiedz mi, co takiego stało się w lesie?

August 30, 2015

Ahoj Rosmerto!
Ależ bardzo wiele zdarzyło się w lesie! Grzybie rodziny opłakiwały okrutnie zamordowanych bliskich, podobno zrobił to srebrny upiór o ciętym jęzorze. Ich dzieci, zarodniki, skorzystają niegdyś z nieświadomie pozostawionej spuścizny, która pomoże im we wzrastaniu.
Wiekowe królestwa niemal identycznych panien mrówek rosły w siłę, aż negatywny omen wielkości zamku nie spowodował globalnej w ichniej skali katastrofy.
Doświadczone drzewce zaczęły świecić. Migotały godzinami, przenosząc skrzącą nowinę na sąsiadów, plotki się rozpleniły. Podobno roztaczanie pikantnych, gorących rozmówek zaczęło niepozorne, przestarzałe, uschłe źdźbło oczekujące jakiegokolwiek towarzystwa, jak to niemłode panie mają w zwyczaju i jakiś cudzoziemiec, który aż żarzył się od natłoku ekscytujących wieści.
Masowe ścinanie głów zdrewniałych tłumów od zawsze zwiastuje warczenie następnego metalicznego jegomościa, dzierżonego przez monstrum z jaskrawym nakryciem łba. Potem słychać jedynie krótki, agonalny krzyk stracanego i bezwładne opadanie ciała z łoskotem. Przymusowi świadkowie starają się uciszać szmer szlochu licząc, iż niosące śmierć kły nie dosięgną ich szyj.
W leśnej gęstwinie zachodzi wymiana, w zamkniętym obiegu. Korzystając z innych miej świadomość, że inni będą w przyszłości korzystali z Ciebie. Niezależnie czy zajmujesz się ubojem innych, czy kradzieżą jedynie fragmentów innych organizmów, czy pobierasz energię ze szczątek, kiedyś przeobrazisz się w podmokłą ściółkę i będziesz ogniwem utrzymującym przy życiu innych.

Ahoj Flauto ahoj Proszę powiedz mi co takiego stało się w lesie

Liked by: dziecko.szatana morfinista. Zagubiony Gniewny Razumichin Naleśnik Vi❤ nevermind my name @SomebodyDeath Kocham Igirisu paula §Viku

Zaczynaja mi sie robic rozstepy na brzuchu, co robić?

August 29, 2015

Kłaniam się nisko.
Z radością wystukałam na klawiaturze słowo "ask" aby zastanowić się, co przykuło moją uwagę na tyle, abym zaczęła kontemplować wstążkę bukietem słów i określników, zdobiąc ją jak najmocniej przyciągającą wonią.
Wnet pośród wiązanki inspiracji znajduję kwiatostan co najmniej nieurodziwy, napiętnowany zwyrodnieniem w postaci uporczywych pasożytów.
Mam do was niezwykle ważny apel i komunikat. Przykro mi to pisać wiedząc, że mój klarowny i czytelny opis nie przyniósł praktycznie żadnych pożądanych rezultatów. NIE JESTEM PRO ANA, NIE JESTEM MOTYLKIEM, NIE JESTEM PRO MIA. Nie targają mną jakiekolwiek zaburzenia odżywiania, jestem w pełni zdrową, nieco wysportowaną czternastolatką z umiłowaniem do słodyczy i niezdrowych pokarmów.
Pochłaniam naprawdę niemałe ilości jedzenia i czerpię z tego sporą radość. Ćwiczę trzy razy w tygodniu po jedną godzinę. W tej chwili pogryzam rozpływający się batonik z karmelem w środku.
Nigdy nie będę miała takich możliwości fizycznych, jakie mają moi rówieśnicy, bo moja niecierpliwość w życiu płodowym doprowadziła do przedwczesnego porodu, niedotlenienia mózgu i spastyczności łydek.

Dostaję komentarze chwalące moją inteligencje i wnikliwość. Ani nie zaprzeczam, ani nie potwierdzam, ale mam pewne zasadnicze pytanie. Czy inteligenta osoba, za jaką jestem odbierana, wplątałaby się w ciasne sieci destrukcyjnych zaburzeń odżywiania, dla wyglądania "dobrze"? No właśnie.
Wiem że to, co teraz tu napiszę może być irracjonalną prośbą, ale bardzo bym prosiła, aby ta odpowiedź znalazła się w top najbardziej lubianych. Chciałabym, aby jak najwięcej ludzi dowiedziało się, szczególnie Ci, którzy zadają mi pytania o głodówki i bilanse odchudzania, dowiedzieli się, jaka jest prawda.

Zaczynaja mi sie robic rozstepy na brzuchu co robić

Liked by: dziecko.szatana Zagubiony Gniewny Yuki )}i{( Melka #KG I AM WIN✌✌✌ Da Wid Razumichin Naleśnik Vi❤ nevermind my name @SomebodyDeath

O czym pisałabyś książki z Maksymilianem, Leno?

August 28, 2015

Myślę, że to w dużej mierze zależałoby od niego. Przeczuwam, że zajmowałby się tworzeniem szkieletu fabuły i warstwy historycznej, a ja zajęłabym się przeobrażaniem pomysłów w słowa. Jego styl literacki jest maksymalnie rozdygotany, nielogiczny, rozchwiany, a zdania ciągną się nieskończonymi potokami gubiąc po drodze wszelki sens i składnie. Przy tym jego zapiski obfitują w archaizmy, jakby czas się dla nich zatrzymał. Kompletnie zapomina o współczesnej mowie i o czytelniku, który chciałby cokolwiek zrozumieć.
Myślę, że byłaby to fikcja historyczna. Kiedyś już o tym rozmawialiśmy, ale gęsta, duszna atmosfera która panowała w moim domu niczego nie ułatwiała, zawsze tworzyła mury i dzieliła przyjaciół. Wiem, że Maksymilian radowałby się na wieść o rozpoczęciu prac nad książką dotyczącą plądrowań wszystkich lądów przez potężnych Hunów, ja zaś, wolałabym historię zwyczajnego, tureckiego rodu i negocjacji nad przyszłością kobiet, z dużą dozą ciekawostek o uroczych czasami obyczajach tamtejszego ludu.

Mówiłam już, że w tej chwili Maksymilian jest dla mnie zamkniętą księgą. Może nie jestem dobra w otwieraniu skórzanych pasów z mosiężnymi klamrami, jednak żeliwny zamek oddalenia skutecznie chroni mnie przed jej odkryciem. Szkoda, księgarnia otoczenia nie oferuje wielu emocjonujących lektur, a przestudiowane wiele razy dzieła mogą po pewnym czasie nudzić.

O czym pisałabyś książki z Maksymilianem Leno

Liked by: śmierć śni mi się po nocach. dziecko.szatana Zagubiony Gniewny #KG I AM WIN✌✌✌ Da Wid Vengsq Razumichin Naleśnik Vi❤ Ellebrienne nevermind my name

Jak wygląda Pani O., czy mogłabyś opowiedzieć mi o niej nieco więcej?

August 27, 2015

Obraz Pani O. to sprzeczność. Lazurowe morze ogarnięte brudem.
Pierwsze co rzuca się w oczy to pełnia ciemnych, zimnych barw, brąz bliski czarnoziemowi, krucza czerń, poprzeplatane białymi elementami. Zwiewne i delikatne, kobiece i eleganckie ubrania, jedwabne chusty narzucone na ramiona, długie, koronkowe spódnice i czarne, staroświeckie parasolki. W ciepłe dni ciemne okulary. Zawsze tak samo czerwone zadbane paznokcie i wysoki kok z również czarnych włosów, ewentualnie kosmyki opadające na pewną ciemno-białą kreację.
Z pewnością nie jasna, ziemista cera, nie do końca szczupła sylwetka i dumna, wyprostowana postawa. Wory pod oczami wyrosłe nieprzespanymi nocami spędzonymi na sprawdzaniu prac kilkudziesięciu uczniów. Zmarszczki, tylko te od szczerych uśmiechów. Ogon papierosowego fetoru adoruje aromat perfum tak ciężkich i ciemnych, jak cały ubiór polonistki.
Oczy? Błyszczące, roześmiane i...Jakże inaczej, brązowe.
Dziarski krok i delikatne dygnięcia zazwyczaj łagodny, ale miękki głos, podekscytowany trafnymi uwagami podopiecznych. Momentami nawet krzyk, jednak nie przerażający, a budzący szacunek. Ha, zazwyczaj nie był kierowany w moją stronę, a do niesfornych urwipołciów.
Pani O. była całkowicie pochłonięta życiem szkoły. Prowadziła apele, jednoczyła uczniów, organizowała festyny i przedstawienia, zakończenia szkoły szóstoklasistów. Chwilami jednak przykro robiło mi się na myśl, że jej córka rzadko widuje swoją mamę.
Nawoływała, czasami wręcz żałośnie, do ciekawości otaczającego świata. Co kilka tygodni, a szczególnie po dłuższych przerwach spędzaliśmy jedną lekcję pt. "Co wydarzyło się na świecie w przeciągu x" Chciała, czasami niestety nieudolnie pokazać, jak wiele można zobaczyć przyglądając się jedynie chwile.
Myślę, że częściowo dzięki niej jestem tu i to piszę a nie gram w gry i nie mam żadnych umiejętności,

Jak wygląda Pani O czy mogłabyś opowiedzieć mi o niej nieco więcej

Liked by: śmierć śni mi się po nocach. dziecko.szatana morfinista. Zagubiony Gniewny #KG I AM WIN✌✌✌ Da Wid Vengsq Razumichin Naleśnik Vi❤ Ellebrienne

Flauto, jesteś dzieckiem Platona? Uwielbiam twoje pytania i szanuję twe zdjęcie. Opowiedz mi coś.

Nieznajomy Wędrowiec

August 26, 2015

Nie mam pojęcia, czy jestem dzieckiem Platona. Mam obiekcje na temat tego, czy w ogóle chce nim być. Nie chcę powielać czegoś, co zostało już zrodzone, nie chcę odtwarzać przepisów, preferuję tworzenie własnych kompozycji ze znanych już składników.
Gwiazda wakacji zachodzi, zaraz zjawi się chłodny księżyc pracy i obowiązków. W mojej głowie kłębią się myśli, niecierpliwią się w oczekiwaniu na badania, medycyna mojego lenistwa nie jest wydajna i ostatnio kręcę się w pełni obaw.
Dopadła mnie nostalgia, skrupulatnie uciekałam, miesiącami, szukając zaczepki w czymkolwiek, co mogłoby zająć pracowników wspomnień. Wpadłam w jej sidła i prędko się nie uwolnię. Naprawdę brakuje mi Pani O., jej zaangażowania i oddania pracy nauczyciela, polotu który uskrzydlał i dawał wiarę w tworzenie we własny, indywidualny sposób. Za czarną damą, ubraną czasami wręcz żałobnie, ale nadal gustownie i ciepłym uśmiechem podczas burzliwych dyskusji kółeczka adoracji na przerwach.
Tęsknię jeszcze za czymś, śmieję się sama do siebie na myśl o moim obruszaniu się i na dźwięk świńskiego chichotu koleżanek. Tęsknię za swataniem mnie z Maksymilianem, ech. To brzmi dziwacznie, ale z tego przymusowego łączenia powstawały najbardziej płodne rozmowy z ulubionymi ludźmi ze szkoły. Czułam scalenie i integrację, chyba najmocniejszą w całym moim życiu.
Lubiłam dumać nad tym, że jak moje życie rozsypie się jak sól po nieszczęśliwym upadku, zamieszkałabym z Maksymilianem w jego przepełnionej książkami i ogólnym harmidrem kawalerce i tak jak rozprawiała moja była polonistka, pisalibyśmy razem książki. To płonne marzenie dogasa, tracąc potrzebną do istnienia dziecięcą radość. Boję się.

Flauto jesteś dzieckiem Platona Uwielbiam twoje pytania i szanuję twe zdjęcie

Liked by: dziecko.szatana Zagubiony Gniewny #KG I AM WIN✌✌✌ Da Wid Apacz Razumichin Naleśnik Ellebrienne @SomebodyDeath Kocham Igirisu Blue Baby

Leno, opowiesz mi coś o Maksie? Jego osoba zainteresowała mnie, mimo iż widziałam o nim zaledwie wzmiankę.

August 24, 2015

Masz rację, Maks jest interesujący. Jak rozgrzewająco, usłyszeć, zobaczyć, że ktoś dostrzega małe niuanse i komunikaty, które z nadzieją na odzew wysłałam.
Nie wiem, czy znam Maksa, a właściwie Maksymiliana, bo przywykł do dumnego, pełnego wydania swojego imienia. Z jednej strony, od wielu rozdziałów litery formują te same pieśni, od niechcenia znane na pamięć. Z drugiej, opasłe, zakurzone tomiszcze kryje w sobie jeszcze wiele nieskalanych odkryciem strof.
Zapewne nie zwróciłabym na niego większej uwagi niż omyłkowe "cześć" rzucone klasowemu ogółowi, gdyby nie pani O. Pani O. nas swatała. Chciała połączyć dziewczynkę widzącą świat spode łba i chłopca z nieobecnym spojrzeniem i czupryną godną Beethovena. Dwie niezależne wyobraźnie łączyły się w jej myślach w wibrujący twórczy materiał. "Będziecie razem pisać książki, bo ładnie się dopełnianie." Prychałam na to i nadal prycham.
Maksymilian to szaleniec. Jak sam siebie określił, będzie opętanym historykiem bez szansy na bycie trzeźwym, mającym bazę w jakiejś zapomnianej bibliotece na przedmieściach. Maksymilian to humanista. Humanista definicyjny, humanista do granic możliwości. Nie dla niego biologia i cokolwiek, co wykracza za kółeczko literatura-historia. To mnie przygnębia ostatnio. Spadło jak ciężki głaz na słabe barki, postaram się unieść. Zamknął drzwi możliwości i zagłębił się w znanym. Nie wykracza poza te dziedziny, eksploatuje kawałek świata, zapominając o przyciągającej reszcie. Ja, mimo polonistycznych pobudek łapię się nowości z każdej strony. Moje zainteresowania nie są jeszcze ukierunkowane, wskaźnik kompasu wiruje. Mam nadzieję, że będzie niezdecydowany jak najdłużej.
Będę z nim chodzić do szkoły, odświeżę wizerunek. Trzymajcie za mnie kciuki, bo aby dostać się jego klasy muszę zdać egzamin z angielskiego.

Leno opowiesz mi coś o Maksie Jego osoba zainteresowała mnie mimo iż widziałam o

Liked by: Madzia :3 Zagubiony Gniewny Rossie #KG I AM WIN✌✌✌ Da Wid Razumichin Naleśnik Ellebrienne @SomebodyDeath Kocham Igirisu Angelika.

Droga Leno, jak się dzisiaj czujesz?

August 23, 2015

Czuję się wytrącona z równowagi. Od kilu dni zewsząd napływają do mnie komunikaty o nadchodzącym schyłku dziecięcych dni. Ciepła gwiazda maleńkości zostanie zastąpiona błękitnym nadolbrzymem. Przesiadując na karłowatej planecie naprawdę blisko ulatniającej się powierzchni, mogę czekać na zmierzch łagodnych czasów. Zostanę pożarta przez rozżarzonego giganta, razem z moim szybko wirującym domostwem. Od złączenia skalnych brył w planetoidy, planetoid w księżyce, a księżyców w planety, niedorośli rzucali się w toń rozrzedzonego kosmicznego gazu, bliskiego przyjaciela próżni, aby znaleźć nowy azyl z dala od śmiercionośnego jądra tryskającego plazmą i promieniowaniem. To naturalny krok w stronę śmierci. Jestem ponaglana i popychana, do anormalnego dla mnie stanu, przedwcześnie.

Czuję potrzebę czucia grzejących gazów matczynej gwiazdy, nie dla mnie wiatry zimna ostatnich orbit z dala od sedna. Nie dla mnie poważne stroje i flegmatyczna powaga. Nie dla mnie poważne rozrywki wysokiej kultury. Nie dla mnie statyczne rozrywki wysokiego stanu.
Chcę grać w kolorowe gry i nosić błyszczące, kiczowate makijaże. Kontemplować urocze mangowe dziewczynki i podkreślać wartość różowego, brokatowego cienkopisu w pomalowanym w kwiatki piórniku.

Droga Leno jak się dzisiaj czujesz

Liked by: Nieobecna Zagubiony Gniewny Ellebrienne langvea @SomebodyDeath Razumichin Naleśnik Kocham Igirisu Angelika. Kitty Psycho Lyanna

Leno, co widzisz jako pierwsze, kiedy przymkniesz powieki?

August 22, 2015

Wygłodniałe sępy zataczają kręgi końca coraz to ściślej, rzucając się znienacka na dogorywające zwłoki zmysłu wzroku. Otoczenie przeobraża się w pstrokatą plamę drżących owali. Wyszarpywane cząstki nieświeżego nieboszczyka rozmywają obraz znacznie, kończąc przemijanie.
Oglądając bez spoglądania zdaję się na częściowo zawodną imaginację umysłu, uciekając od lepkich dłoni chciwego szaleńca, tworzy nową rzeczywistość, tylko niby prawdziwą, jakby stojąca kałuża tracąca kształty w chwili roztrwożenia. Rozbiegane pomocnice wyobraźni kleją z pourywanych wycinków pamięci obraz. Niedokończony ze szparami dla wycieków niepewności, wypychających na zewnątrz. Ratuj widzenie, sępy mają jedzenie!
Widzę komputer. Otwartą stronę w wordzie, niezapełnioną możliwość, próg domu z tworzoną ciągle nie-rzeczywistością. Dymiący, trzepoczący rozpalonymi, parującymi skrzydłami kawowy ulepek, bliższy rozlewanej do delikatnych chińskich filiżanek rozcieńczanej esencji, niżeli gotowemu napojowi dyszącemu w rozgrzanym granatowym kubku. Ciężkie wory pod zmatowiałymi, zmęczonymi, przytępionymi przedawkowaniem hydroksyzyny oczami odbarwiają się na chłodny szarawy fiolet. Ponad nimi pocieranie skostniałym palcem wysusza narzędzia widzenia, nie zawsze patrzenia, bardziej, niż świecąca tafla wchłaniającego powoli całą duszę ekranu. Szeregi indywidualnie bezznaczeniowych liter tworzą kaskady ruchliwych opowieści o poczciwym pszczelarzu z Tortugi. Spowolniony umysł powoli tworzy szkielet kolejnej pirackiej baśni.

Leno co widzisz jako pierwsze kiedy przymkniesz powieki

Liked by: ฒ M i d n i g h t Zagubiony Gniewny @SomebodyDeath Razumichin Naleśnik Kocham Igirisu Klaudynka Angelika. Edzieł ◕‿◕ taco tuesday martwa dziewczynka

Owiń swoje kości, najczulej; wydobądź głos zawieszony niepewnie. Dokąd odchodzisz, Leno?

August 21, 2015

Hej! Zanim zacznę odpowiadać na to dość nieoczywiste pytanie, zwrócę się do was z pewną prośbą! Byłoby bardzo miło, gdybym dostawała bardziej rzeczowe pytania! Oczywiście, lubię też takie, ale świadomość, że szerokie pole do interpretacji może spowodować, iż odpowiedź będzie niepewna i chwiejna, bliska upadku. Jak wiem na czym stoję, mogę zacząć pewnie biec, zamiast jedynie miękko stąpać!
~~~~
Obawiam się, że już odeszłam i zabarykadowałam wyjście obawami i tylko samą możliwością zawodu. Zamknęłam się w pokoju, wystraszony osesek wypatrujący szponiastych, sowich łowców pod tylko pozornie bezpieczną pokrywą metrowej warstwy skrząco białego śnieżnego puchu. Czasem niespokojny krok dotrze do ucha drapieżcy i zakończy gwałtownie ciche zimowanie.
Ich jest za dużo. Niezawodny słuch, dzioby silniejsze od szczęk policyjnych psów i wszystkowidzące oczy jak spodki. Muszę się ewakuować. Czmycham z niknącą skierką nadziei która mnie prowadzi, szybko, już dogasa! Nowy bór, nowe środowisko, nowe stado, nowi naturalni wrogowie. Przewrotna szansa, niepewna wieża z papierowych klocków. Chyba słabnę, już zostało zapieczętowane. Doświadczone samice najpierw szmerały wibrysami sceptycznie, przyjęły mnie jednak do swojej przytulnej nory. Śnieg jakby cieplejszy, jadło jakby świeższe. Drapieżniki jakby nieco mniej złaknione. A jeżeli to jedynie pozory i pożrą mnie gdy będę bujać w objęciach Morfeusza?
Życzcie mi szczęścia w nowej szkole.
~~~~
Jeszcze jedno! Mam e-mail! Czekam z utęsknieniem na wiadomości, jestem ciekawa ludzi! Nie liczę na odzew, ale skierka żarzy się i drży, może ktoś napisze?
niewinnerogi@gmail.com
https://www.youtube.com/watch?v=9EN9MIa3Kyc

niewinnerogi’s Video 131217086334 9EN9MIa3Kyc

niewinnerogi’s Video 131217086334 9EN9MIa3Kyc

Owiń swoje kości najczulej wydobądź głos zawieszony niepewnie Dokąd odchodzisz

Liked by: Kwiatek Zagubiony Gniewny @SomebodyDeath Razumichin Naleśnik Kocham Igirisu Klaudynka Angelika. Kitty Psycho Lyanna Edzieł ◕‿◕

Jak chciałabyś wyglądać? (figura, wzrost, włosy, oczy, karnacja itp.) Dążysz jakoś do osiągnięcia tego wyglądu? Jest on dla Ciebie super ważny?

August 20, 2015

Nie rozumiem, dlaczego ludzie uznają zadowolenie ze swojej ogólnej, albo szczególnej aparycji za przejaw narcyzmu. Coś niedopuszczalnego, okropny, zadufany w sobie egoista! Zakopać w ogródku obok gnijących trucheł martwych zwierząt. Czemu? Nie powinno być odbierane to jako coś pozytywnego? Zmniejszy się populacja smutnych dziewczynek zbierających żniwo polubień na glebie niedowartościowania. Zboże wzrastająca na pewnej siebie glebie to lepszej jakości mąka.
Jestem zadowolona ze swojego wyglądu. Słoneczne blond włosy sięgające za łopatki, ładne, chociaż płowe i łamliwe. Porozdwajane. Luba, że porozdwajane. Bardziej moje i milsze. Z resztą, tak jak całe moje kruche ciało. Zostałam obdarzona zielono-niebieskimi oczami, okraszonymi ciemnym cierniem brązu na otoczce tęczówek. Kogel-mogel genetyki rodziców stworzył jednak jedną cechę wyglądu, która wybitnie nie przypada mi do gustu. Odcień skóry. Ciepła, brzoskwiniowa, łatwo wyłapująca promienie słoneczne w komórkowe pułapki. W żaden sposób nie chłodna i nie porcelanowa.
Lubię snuć marzenia dotyczące wizualnej specyfiki. Nie uważam jej za nic ważnego. To naczynie do wypełnienia napojem. Może być wzorzyste i cieszące oko, ale owe cechy tracą swoją wartość w świetle odpychającej zawartości. Ostatnio nie zwracam choćby najmniejszej uwagi na porysowany, poodpryskiwany, zielony kubek wyglądu. Staram się go napełnić słodkim syropem, albo ewentualnie aromatyczną herbatą.
Gdybym mogła otworzyć konsolę cech z suwakami zmieniającymi je, nie ukrywam, nie wahałabym się nieco przerobić moje oblicze. W pierwszej kolejności zapragnęłabym bladej, jak najjaśniejszej skóry. Wymagałaby ona nieco czasu aby utrzymać taki stan, ale myślę, że byłoby warto. Jak na ironię, wtedy bym się starała. Jeszcze podobne włosy. Platynowe, długie i jak najmocniej matowe. Jest kilka bardziej kontrowersyjnych cech których pożądam. Baardzo grube brwi. Wspominałam o tym na drugim profilu. Są cudowne. Może nie pasowałyby do włosów według niektórych, dla mnie to ideał. I bokobrody. Płaskie i przylizane, ciągnące się do gładkiej, zadbanej brody zaplecionej w warkocz.
Chciałabym też mieć inny wzrost. Bardziej charakterystyczny. Wyższa, niższa, byle nie tak zwyczajna. 163 centymetry mojej słabej sadzonki mnie nie satysfakcjonuje.
Rozwijam się w innym kierunku, wygląd gdzieś zanika.

Jak chciałabyś wyglądać figura wzrost włosy oczy karnacja itp Dążysz jakoś do

Liked by: ฒ M i d n i g h t Kwiatek Zagubiony Gniewny niekundel langvea @SomebodyDeath Nedrzi Razumichin Naleśnik Kocham Igirisu Kitty Psycho

Droga Leno, jak wyglądasz za zamkniętymi drzwiami?

August 19, 2015

Były sobie takie drzwi, nie zaprzeczam. Bogato zdobione, z fikuśnymi ornamentami na brzegach, kusiły okładką zniszczonej powieści. Zawsze silnie ściskałam prostu, ołowiany klucz - zupełną odwrotność luksusowych wrót. Kłykcie bielały mi na samą myśl o otwarciu i przekroczeniu granicy, którą wolałabym zostawić nietkniętą, jak pisklę, które po kontakcie z obcym zwierzęciem zostaje instynktownie odrzucane przez niegdyś wręcz nadopiekuńczą matkę.
Pogodziłam się z moją naturą i mogę już bez cienia dźgającej krępacji stwierdzić: jestem duszyczką. Ha, przecież to nieodłączna część mojej eterycznej dziecięcości i dziwnego pociągu do wszystkiego, co jak najmocniej wzniosłe. Jeżeli mnie nie satysfakcjonuje, uniosę sama na chwiejnych barkach i sprawię, iż takie się stanie. Odpierałam ten element mnie odpowiedzialny za zachwyt poezją śpiewaną, łagodnymi balladami, zwiewnymi, romantycznymi ubraniami i wszystkim co melancholijnie dziewczęce. Miałam wtedy odmienną definicję tego wyrażenia, różniącą się głównie doprawieniem owego dania cierpką przyprawą cierpienia i dodaniem dorodnego owocu niepogodzenia się z marnym żywotem.
Ja nie cierpię, ja nie płaczę, nie kulę się w katuszach skrzywdzonej duszy tak innej od reszty, że niemal nie ma praw do istnienia. Cieszę się i doceniam, kiedy tylko mogę. Jest dobrze.
Wiecie co teraz dzieje się w moim pokoju? Z komputera wycieka gitarowe brzmienie i łamiący się falset folkowego śpiewaka, a obok tli się herbaciane kadzidełko - symbol końca złudzeń, cienka stróżka tancerki dymu ma radosną nowinę! Koniec z oszukiwaniem się! Jestem duszyczkowa szpiku kości, próchnica romantycznych dziewcząt skutecznie wyniszcza mi zęby.
Nie ograniczam się i nigdy nie będę ograniczać się do ściśle romantycznej części mojej osobowości. Bo nie jestem tylko nią. To mały fragment eksploatowany aktywnie na potrzeby tego profilu i moich organiczno-leśnych zapędów. Nie rozumiem ludzi, którzy zamykają się i zapadają w padole sztucznego smutku, aż popadną pod własnym ciężarem i wybuchną jako jaśniejąca supernowa, jednak nie zawsze. Oprócz wypłowiałych pasteli i urokliwych brzdąkań lubię ostrą elektronikę, kolorowe pluszaki i neonowe kolorki. Śmieję się i z cynicznym uśmieszkiem dumam nad wszystkim, nie zostawiając miejsca na depresyjne historie. Pamiętajcie, nadal mam ten ciasny Slup do gromienia bestialsko wrogich jednostek morskich.

Droga Leno jak wyglądasz za zamkniętymi drzwiami

Liked by: Kwiatek Zagubiony Gniewny Ellebrienne @SomebodyDeath vikosoi 霊 Kocham Igirisu Razumichin Naleśnik Kitty Psycho Lyanna Edzieł ◕‿◕

Opowiedz coś o @Polszaleniec

August 18, 2015

To "pytanie" leży i śpi smacznie w mojej skrzynce od ponad trzech tygodni. Przez pewien czas chodziłam jak na szpilkach, bo nawet właśnie sama Anna namawiała mnie do odpowiedzi, a ja nie czułam, chyba nadal nie czuję się gotowa, więc nie wiem, czy podołam, możliwe, że upadnę, złamię moje łamliwe kości, bo przechadzam się po tragicznie nierównym gruncie. Poza tym, czuję naglącą powinność, wspominanie kilkakrotnie o mnie na jej profilach zdaje się do czegoś zobowiązywać.
Niezbyt znam półszaloną panią. Nie znajdziecie tu jakiejś głębokiej jak ocean, wielkiej relacji dwóch podróżników moralności, och! Temu "służy" kto inny, każdy ma swoje miejsce w grupie, jeżeli je akceptuje nie ma potrzeby na siłę go zmieniać, nie lubię niczego burzyć i przemieszczać.
Kilka miesięcy temu, bodajże w Maju napisałam Ani "Zdajesz się być do mnie podobna!" Zdziebko obawiałam się jej reakcji, bo zdawało mi się, że nie jest typem osoby która z otwartymi ramionami powitałaby o wiele młodszą dziewczynkę w gronie internetowych kolegów, zapewne samej śmietance nastoletniego istnienia. Odniosłam mylne wrażenie jej niedostępności i automatycznego odrzucenia. Jakże miłe było moje zaskoczenie, gdy napisała mi, że uroczo byłoby mieć młodszą znajomą jak ja, naprawdę jaśniałam radością, serio. Po raz pierwszy ktoś, kto nie sprawiał wrażenia absolutnie otwartego takim się okazał. Po raz pierwszy po zdjęciu kurtyny moje obawy zostały obrócone w coś pozytywnego.

Okazałyśmy się bardziej inne, niż mi się wydawało. Mam małe doświadczenie w jakichkolwiek relacjach z kimkolwiek kto urodził się wcześniej i spogląda na świat z większym doświadczeniem. Pomimo tego, jak wiele nas różni i dzieli, Anna słucha mnie z iskierką ciekawości w oku. Głównie słucha. Bardzo się w tym dopełniamy, bo ona cieszy się z słuchania mnie, a ja mogę ukoić moje narcystyczne pobudki i bajać bez końca o sobie. I o niezadowoleniu. Chociaż to ją irytuje. Ale jednak.

Opowiedz coś o Polszaleniec

Liked by: Kwiatek Zagubiony Gniewny @SomebodyDeath Kocham Igirisu Razumichin Naleśnik Kitty Psycho Lyanna Edzieł ◕‿◕ Hope. † Mìlse †

Leno, analizując styl Twoich wypowiedzi odnoszę niepohamowane wrażenie, że właśnie zerwałam woal, którym był okryty jego sekret. Czy Twym mistrzem jest Lautréamont będący kluczem tej zagadki? Jeśli nie - urwij tę paranoję i połóż kres mej pysze wynikającej ze ślepej wiary w moją nieomylność.

August 16, 2015

Sekret jest taki, że go nie ma. Nie, nie nie. Na próżno szukać mistrza, muzy, albo nawet świadomej inspiracji czyjąś twórczością. To samo w sobie jednak było moim sposobem, było tajemnicą braku. W czwartej klasie zostałam siłowo popchnięta do tworzenia. Rozbudziłam w miłej mi polonistce elektryzującą ekscytację, nie chciała, abym ucichła i odeszła w zapomnienie, nie chciała, abym została kolejnym dzieckiem ze zmarnowanymi predyspozycjami stłumionymi przez system wymagający matematycznej poprawności, nie wyobraźni.
Uznałam, iż wolę sama. Chciałam bez niczyjej pomocy rozwinąć własny sposób pisania. Popłynąć wartkim nurtem rzeki rozwoju, nie zatrzymując się na skałach innych twórców.
Nie jestem taką humanistką za jaką mogę być brana. Pogrążanie się w fikcyjnych światach literatury to nie moja bajka. Nie licząc askowych odpowiedzi niewiele słowa pisanego wyszło w ostatnim czasie spod mojego pióra. Konkursy? Jakie konkursy? Przyjmę techniczne, przedmiotowe, ale proza? Fraszki? Pfff.
A może! Może jednak, jednak znalazłam małą pluskwę, która jak duch dopomogła mi w ukształtowaniu indywidualnego stylu. Widzicie tego małego chłopca? To Maks. W ledwie drugiej klasie podstawówki uświadomił mnie o istnieniu metafor.
Nic nie jest oryginalne. Wszystko jest powtarzalne, może być jedynie powielanie, albo łączone z innymi. To jasne, że nie jestem pierwszą, która pisze w podobny sposób. Podbudowuje mnie świadomość, iż dotarłam do tego całkiem sama bez niepotrzebnego wsparcia.

Leno analizując styl Twoich wypowiedzi odnoszę niepohamowane wrażenie że właśnie

Liked by: Kwiatek Zagubiony Gniewny @SomebodyDeath vikosoi 霊 Kocham Igirisu Razumichin Naleśnik Edzieł ◕‿◕ Hope. † Mìlse † tαjєmηi¢zy

czy Ty pszypadkowym pszypadkiem jesteś może żeglarzem-piratem?

August 14, 2015

Nigdy z przypadkowego przypadku. Wydaje mi się, że losowe zdarzenie, wywrotka losu nie sprowadzą nikogo na złą drogę, pociągną boleśnie do bycia okrutnym łotrem. To skrzętnie uwita choreografia kończy się na jakiejś łajbie z innymi zabójcami i złodziejami.
Uznałam, że dam wam wybór, bo wspólne życie na wodzie to naprawdę frajda, okradanie statków, miażdżenie ich i niewolenie ludzi nie dla każdego. I doskonale to rozumiem. Moja dziwna sympatia do morskiego piractwa jest jak zachwycanie się postaciami negatywnymi, antagonistami. Przyglądam się elektryzująco z daleka, podziwiam zza szyby. Jeżeli zostanie zbita, zadrżę ze strachu, nie z ekscytacji.
Ale tak! Nie tylko ja, każdy, kto zdecydował się mnie czytać został zaciągnięty do spróchniałego i gnijącego ze starości Slupa. Jeżeli mroczy się wam przed oczyma na wieść o zabitych przeciwnikach, będziecie cerować żagle, cumować statek albo wyrzucać gryzonie za burtę. Gdy to ostatnie okaże się zbyt bezduszne, sami nimi zostaniecie.
Ewentualnie przeniesiemy się do teraźniejszości. Kto chce mi towarzyszyć podczas Volvo Ocean Race? Tylko najtwardsi i najbardziej zahartowani z najbardziej zahartowanych przetrwają mycie zębów podczas monsunu.

czy Ty pszypadkowym pszypadkiem jesteś może żeglarzempiratem

Liked by: Kwiatek Zagubiony Gniewny Kocham Igirisu Pieseł Razumichin Naleśnik † Mìlse † Katerina ♥ Lav⭐ Basia i Asia^^ co ja tu kurwa robie

Jesteś zadowolona ze swojego życia?

August 13, 2015

Tutaj, na świecie, ale głównie w rejonach internetu młodzików, spójna bryła wirtualnego środowiska została przedzielona głębokim przesmykiem, niełatwym do przeskoczenia. Większość zdaje się stać na skraju absolutnie odmiennych stanów, nie widząc szarości w biało-czarnym oceanie. Spotykam się naprzemiennie z dwoma biegunami, oba mnie odpychają.
Eteryczne dziewczątka, skrzywdzone życiem i istnieniem, skrzywione dorastaniem.Buntownicy bez podstaw, negatywni romantycy, oraz rumiane wesołki w różowych okularach i pokrzepieniem serc jako wizytówka. Rzecz jasna odbieram to jako pozy. Odrealnione sytuacje, ukazane w krzywym zwierciadle. Bagaże dorastania, ciążące na jeszcze nie do końca ukształtowanych bytów.
Staram się odpierać podobne punkty i spoglądać tak obiektywnie na sytuację, jak tylko się da. Oczywiście to nie możliwe, człowiek to jeden wielki subiekt, zawsze mogę jednak odjąć nieco uznaniowego spojrzenia, wyczyścić okulary z kurzu interpretacji. Średnio na jeża, tak i nie.
Moi rodzice prowadzili ciężką wojnę przez cztery ostatnie lata, osiągnęli cierpkie, krzywdzące porozumienie 17 maja zeszłego roku. Nieprzystosowana do zmian, przerażona przyszłością dziewczynka miała zmienić miejsce zamieszkania na prawie drugi koniec miasta, czekała ją obowiązkowa zmiana placówki edukacyjnej i spore ograniczenie kontaktów z matką. Histeryczny kłębek nerwów ani myślał pogodzić się z niedorzeczną sytuacją i wprowadził w życie taneczne kroki, których zgrabny szyk miał poratować resztki jej życia w rodzinie i częściowo przystosować ją do dynamicznie zmieniającego się otoczenia - z gorzkim uśmiechem latała z gniazda do gniazda, od znanego i moszczonego latami, do pachnącej żywym drzewem wiązanki. I fruwa tak po dziś dzień.
Uważam, iż samą sytuację powinno się oceniać jednak przez pewien pryzmat, przez punkt odniesienia. Dla kogoś, kto całe życie przeżywał porażki kolejne potknięcie nie zniszczy całej osoby.Dla niedoświadczonego wrażliwca, który cały czas był na uprzywilejowanej pozycji, problem wielkości kopca kreta może okazać się potężną monolitem.
Tak - mam łącze internetowe, dach nad głową, jedzenie i rzeczy za którymi przepadam. Rodziców, którzy pomimo zdmuchnięcia rodzinnego domku z kart starają się mnie kochać najlepiej jak mogą, chociaż momentami nieudolnie i z błędami.
Nie - Domku już nie ma. Sama go nie pozbieram ze słabą równowagą i lichymi rękoma. Opiekunowie zdają się cieszyć z niefortunnego obrotu spraw i podsycać brzydki konflikt. Trwa nad nimi wiekowa burza z nad Jowisza, ich parasole ignorancji drugiej poślubionej osoby chronią je przed zawieruchą. Turlam i telepię się, z daleka od oka cyklonu.
Brak stałego miejsca i zgody między rodzicami sprawia, że bliżej nie. Przyciąganie grawitacyjne tak dotyczące ciągłego płynięcia z prądem zdarzeń bez zbytniego emocjonowania się, doceniania kilku ważnych obiektów utrzymuje w jednym, stałym punkcie bez większych anomalii.

Jesteś zadowolona ze swojego życia

Liked by: #PotC Pirates of the Caribbean Zagubiony Gniewny Wiktoria Kocham Igirisu Razumichin Naleśnik Edzieł ◕‿◕ † Mìlse † Katerina ♥ Lav⭐ co ja tu kurwa robie

Masz 14 lat?! Ja też mam 14. Dałabym Ci 16 po Twoich odpowiedziach jak nie więcej.

August 10, 2015

Pfff. Bardzo nie lubię rozmawiać o wieku. Nawet nie mówię o tym, że stało się to drażliwym tematem, dygocącą nicią czyhającego na bezgrzeszne ofiary jego sadyzmu. Prawie zawsze dochodzi do nieadekwatnie intensywnych reakcji. "?!" Zawsze się tak działo. Haczyło i przeciągało i pozytywnie, i całkowicie negatywnie.
Wiek jest dla mnie bardzo niewygodny. Nie potrafię się przypasować i umiejscowić w jakimś wieku, bez wewnętrznych sprzeczek. Może powinnam zmienić kategorię, nie lokować się w sztywnych ramach i nie wkładać w szufladki, ale ja żarliwie chcę się w tym kategoryzować. Nie wiem skąd wylęgła się taka potrzeba, ale chcę z dumnie wypiętą piersią powiedzieć "Mam x lat!"
Mam czternaście, jednak nie identyfikuję się z moim czternaście. To przeurocza liczba i uwielbiam ją samą w sobie, ale nie w mojej cesze. Gdybym już miała pójść na co najmniej niewygodny kompromis powiedziałabym, że mam dwanaście lat. Wtedy byłam już nawet ukształtowana, a jednocześnie nie byłam na siłę wpychana w okropny, cuchnący wór nastolatek. Dwanaście jest wygodne, dwanaście jest moje.

Masz 14 lat Ja też mam 14 Dałabym Ci 16 po Twoich odpowiedziach jak nie więcej

Liked by: Zagubiony Gniewny konik polny niekundel I'm lost® langvea Wiktoria Kocham Igirisu Edzieł ◕‿◕ † Mìlse † ♦ Kira ♦

Droga Leno, większość ludzi mówi że kocha sercem - ale rozum mówi co innego, a gdyby tak kochał rozum, a serce się sprzeciwiło? Co sądzisz o czymś takim, jest to w ogóle możliwe, a może spotkalas się z takim przypadkiem?

July 31, 2015

Nie rozumiem i nigdy nie rozumiałam podziału na rozum i serce. Znam założenia i jestem w stanie pojąć po co. Aby rozdzielić sferę emocjonalną i poznawczą. Nie potrafię jednak odnaleźć drażniącej mnie w tym igły, bo chociaż zazwyczaj jestem na "tak" z symboliką, tu jestem silnie zirytowana.
Serce to jedynie pompa. Naprawdę cudowna i w większości przypadków niezawodna, ale nic więcej. Naprawdę doceniam serca - jako narządy przepompowujące krew. To ewolucyjny geniusz, diabelnie wysoki stopień techniki. Idealnie spełnia swoje zadanie i ciągle pracuje na najwyższych obrotach, chwała mu za to. Tylko to samo serce nie doradzi Ci w Twoich uczuciowych rozterkach. Nie każe Ci wyrazić większe zainteresowanie panienką X, podczas gdy dzieweczce Y powinnaś pozwolić iść własną drogą, bo ta znajomość miałaby negatywne konsekwencje. To, co powiem może wydawać się niejasne, ale jest takie i dla mnie samej. Nie mam wiedzy, którą mogłabym podeprzeć moje przypuszczenia, więc to tylko monolog bez podstaw.
Mózg. Muszę to powiedzieć. Stawiam wysoki, wyraźny mur między umysłem, a mózgiem. Tak, ten drugi to prawdziwy majstersztyk! Najlepiej zgrany zespół superkomputerów, najbardziej zaawansowana technologicznie machina, z jaką przyszło nam się zetknąć! Steruje całym organizmem incognito, bez naszej wiedzy, zostawiając swoje zwoje za nami.Dba o dobro skrzętnie uwitej pajęczyny umysłu, wyłapując patologiczne stany i pozbywając się ich, nie dając nam do nich dostępu. Umysł, uważam za coś jeszcze innego. Jego obraz jest zamglony, nie potrafię go dokładnie zdefiniować. To on powoduje, że myślimy i jesteśmy indywidualnym bytem ze świadomością, jest czymś spoza, nie umiałabym go przypasować do fizycznego ciała. No tak, coś podobnego do opisanej w pytaniu sytuacji mogłoby się stać. Jednak zanim dowiedziałabyś się o swoim sercowym problemie, z punktu widzenia umysłu byłoby po wszystkim. To ława przysięgłych. Dwie strony zaciekle dyskutują i wymieniają zdania. Głosują za rozwiązaniem problemu. Każda chce jak najlepiej organizmu, chcą rozwiązać kłopot innymi metodami, to czyni konflikt. Debatują, aż dojdą do ugody. Niezależnie od tego, jak nie możliwa do rozwikłania wydaje się sytuacja. Zanim trafiła do Ciebie, zostało przygotowane rozwiązanie, o którym się przekonasz. Twoja niepewność to tylko nikłe, błahe problemy świadomości, która nie ma nic do powiedzenia.

Przez tydzień zapewne się nie odezwę. Łódź woła.

Droga Leno większość ludzi mówi że kocha sercem ale rozum mówi co innego a

Liked by: Coś R. __.hello_world.__ xksjxdi quenya Zagubiony Gniewny Wiktoria Kocham Igirisu niktważny c w

Proszę opowiedz mi o czymś

July 30, 2015

Chciałabym opowiedzieć o czymś, co jeszcze bardziej zaburza moją równowagę i pewność o istnieniu świata.
Istnieje choroba nazywana Zespołem Antona. Diagnozuje się ją u ludzi, którzy, straciwszy wzrok, utrzymują, iż nadal widzą. Grupa ludzi może kłębić się nad łóżkiem pacjentki i pytać: "Pani Galbraithowi, ile osób znajduje się w sali?", ona bez cienia zawahania odpowie, że cztery, chociaż w istocie może być ich siedem. Gdy jeden z lekarzy zapyta: "Pani Braithwaite, a ile palców pokazuję?" chora może z pewnością równą temu, że 2+2+4 odpowie: "Trzy", podczas gdy doktor nawet nie uniósł ręki. Kiedy ktoś poprosi o podanie koloru jego koszuli, pacjentka stwierdzi, że jest biała, chociaż on nawet nie nosi koszuli, a T-shirt. Ludzie z zespołem Antona nie udają, że nie są ślepi, lecz naprawdę w to wierzą, naprawdę doświadczają wrażeń wzrokowych. Ich stwierdzenia, choć nieprawdziwe, nie są kłamstwem. Doznają czegoś, co uznają za widzenie, a w rzeczywistości jest obrazem generowanym w ciemnej puszcze mózgowia. Często pacjent cierpiący na owe zaburzenie przez pewien czas nie ma pojęcia o wylewie i nie próbuje szukać pomocy medycznej, ponieważ nie ma żadnego pojęcia o stracie swojego wzroku. Dopiero gdy dobitną ilość razy obije się o ścianę czy meble, zaczyna podejrzewać, iż coś może być nie tak.
Chociaż przytoczone wyżej odpowiedzi pacjentki mogą wydawać się osobliwe, można je rozumieć jako jej wewnętrzny model: z powodu wylewu informacje z zewnątrz nie docierają do właściwych obszarów mózgu, więc obraz jest generowany bez kontaktu z fizyczną rzeczywistością. To, czego doświadcza, nie różni się zbytnio od snu, wizji narkotycznej, czy halucynacji.

Proszę opowiedz mi o czymś

Liked by: Goha Mrs. Darkness harlow Pakeha goj Zagubiony Gniewny Lool niekundel Wiktoria Kocham Igirisu Edzieł ◕‿◕

Ciao! Ciekawy ask mimo iż w jednej odpowiedzi starasz sie umieścić jak najwięcej swoich myśli. Nie przestawaj odpowiadać na pytania, w przyszłości mogłabyś napisać książkę.

July 30, 2015

Mimo? Lubisz przewiewność? Tutaj nie jest i prawie na pewno nie będzie przewiewnie. Jest ciasno i tłoczno. Wtargnęliście na mój niewyszukany Slup i się panoszycie. Zajęliście prawie całą wolną powierzchnię! I zaczynacie oblegać miejsca teoretycznie niemożliwe do przyjęcia. Zaciągnęliście się do mojej załogi, Mesa huczy i grzmi od jazgotu donośnych głosów. Nie przewidziałam tego, więc jest duszno. Majtkowie, może kiedyś dorosną do wysokiej rangi oficerów.
Postaram się. Moja motywacja i cierpliwość są wytrzymałe jak zapałka. Sama nie za bardzo wierzę, że zrodzę coś tak rozbudowanego jak książka, a staram się czasem aż zbyt wychwalać samą siebie. Poza tym, mam czas, jeszcze nie zaczął mi uciekać. Zauważyłam, że się śpieszy. Maszeruje podręcznikowo, równym tempem nieco zbyt prędkim. Co ja mogę, co ja napiszę w wieku czternastu lat. Przewiduję, iż po za chwilę, kilka momentów i teraźniejsze świetne pomysły wylądują w padole "czego to się nie wymyślało będąc szczeniakiem." No, to miło, że we mnie wierzysz. Dziękuję.

Ciao Ciekawy ask mimo iż w jednej odpowiedzi starasz sie umieścić jak najwięcej

Liked by: Pakeha goj Zagubiony Gniewny Lool Wiktoria Kocham Igirisu Edzieł ◕‿◕ † Mìlse † Karolina Razumichin Naleśnik Lav⭐

Droga Leno! Nie powinnaś przejmować się złośliwymi chochlikami. Jeśli czujesz się osaczona znajdź w sobie odwagę i pisz o tym, co kochasz. Rób to nie zważając na krytyczne uwagi - na przekór złośliwcom. A błędy? Nie są powodem do wstydu, wszak uczymy się na nich.

July 29, 2015

Och...Dziękuję. Rozchodzi się po mnie dziwne ciepło. Sama nie rozumiem dlaczego, ale oznaki troski od obcych ludzi zawsze wydawały mi się najbardziej szczere, bo niewymuszone. Sprawa nie jest taka prosta, to problem dość głęboko zakorzeniony. Dotychczas był bardzo płodny, regularnie dawał dorodne plony. Teraz jest inaczej. Nie wiem, czy to wina jałowej ziemi, braku wspólnego mianownika i wpływu jeszcze gorszej siostry, czy pnącze zostało ogarnięte jakąś dotkliwą bolączką, ale stało się to nagle, bez wcześniejszych objawów.
Chochlik utrzymuje, iż jest moją najlepszą przyjaciółką. Nigdy nie używałam owych słów w tej konfiguracji, jeszcze. Nachodzi mnie kilka razy w miesiącu i chce spędzać ze mną bardzo dużo czasu. Kuriozalnie, bez jest bez przerwy uszczypliwa i stara się mi umniejszać przy każdej możliwej okazji. Ekscentryczna, muszę się przyzwyczaić - pomyślałam. Po czasie, swój nieprzyjemny taniec zaczęła odgrywać na przyciskach klawiatury komputerowej. Na pęczki tworzyła konta - narzędzia do deprymacji. Moja skrzynka stała się ścianą nieprzychylnych komentarzy. Na początku nie widziałam źródła, zdawały się brać znikąd, mącąc mój spokój.
Nie wiem, co mam robić. Z jednej strony nie lgnę do tracenia bliskich znajomości, z drugiej, toksyczne towarzystwo nie przyniesie żadnych korzyści. Tylko że...Ten kłopot ma kolejne rozłogi. Chochlik i moja druga najbliższa koleżanka są absolutnie nierozłączne. Odcięcie się od hasła "złośliwy elf" prawie na pewno pewno odepnie mnie od przewodu "Aga". Nie chce końca Agi, ona jest zbyt podobna do mnie.
Jeżeli tak się stanie, jeżeli zakończy się spotykanie z nimi, nikt mi nie zostanie. Mój ulubiony znajomy miesza daleko, spotykam się z nim bardzo epizodycznie.
Pisanie o tym, o czym mam ochotę na tamtym profilu przyniesie przykre skutki w świecie realnym.

Droga Leno Nie powinnaś przejmować się złośliwymi chochlikami Jeśli czujesz się

Liked by: Pakeha goj Zagubiony Gniewny Lool Wiktoria Kocham Igirisu Dreamer. Edzieł ◕‿◕ † Mìlse † Karolina dylan

Ahoj dziewczynko z owłosionymi nogami! Czy ukołyszesz mnie do snu, niczym ośmiometrowe fale, jakąś morską opowieścią?

July 28, 2015

Oczywiście, jak sobie życzysz. Zapamiętaj! Ośmiometrowe fale przyniosą Ci jedynie utrapienie, jeżeli banda zgranych oficerów nie będzie odpowiednio napinać foka. Suto naoliwiony kabestan to podstawa, inaczej nie będzie się obracał, a grot zatańczy radośnie w ostatnim geście, zanim zdążycie wybrać linę. Icki muszą wskazywać ten sam punkt, inaczej utonęliście. Aha. Forsztag powinien być silny i bawełniany. Jeżeli zależy Wam na profesjonalnym wrażeniu, układajcie cumę w słoneczko. To mały niuans, właściwie nieistotny, ale umila spoglądanie na potwora tnącego języki wody w stanie spoczynku.
Tyle jest przypowieści o wielkich łotrach i imponujących abordażach, że można stworzyć leksykon poprawiających morale kompanów opowiastek o wielkich, morskich czynach.

Żył kiedyś pewien łotr chełpiący się niespożytym bogactwem. Jego nieskończona flota gromiła niemal każdy Brytyjski statek, który napotkała. Bodzili spokój i mordowali damy. Dziesiątki, a może nawet setki ludzi poniosło śmierć w walecznej obronie swoich dobytków przed chciwym wrogiem. Jednak większość uczestników walki z pokojowymi jednostkami, nie była zaciekła, zła, czy przebiegła. Byli pionkami. Bojowali dla tchórza. Przerażonego urwipołcia, który za pośrednictwem ogarniętych gorączką złota panów zbierał laury i tonął w ogólnej bojaźni całego basenu oceanu Atlantyckiego. . Zaszywał się w Aaku szczebiocąc zębami tak, jak bezbronni kupcy w obawie przed jego kompanami. Odebrał fortunę, posiadał fortunę. Nie było w tym jego ręki.
Podobno został zmuszony do przyjęcia pewnej umowy. Jakiś krewki albinos z ciętym jęzorem "dostał" sporą część jego dóbr. Ogołocony Latynos nie miał innego wyjścia. Musiał aktywnie włączyć się w rozrost pływającego po wzburzonych taflach mienia. Opuścił jednostkę z pojedynczym żaglem i wstąpił w szeregi. Niby swoich, jednak nigdy nie poznanych, całkowicie obcych. Wykorzystali jasne, słabe punkty i uderzyli w jego bezsilność. Mimo to, nadal utrzymał się na władczej pozycji. Z nadszarpaną chlubą, jak u gnijącego wraka, ale jednak. Przez naprawdę długi czas migał się od rabunków i abordaży. Był ciskany strachem. Załoga była ogarnięta żądzą bogactwa. Zazwyczaj potulni i wierni, zlekceważyli rozkaz kapitana i z oczywistą satysfakcją napadli na Slupa wysp brytyjskich. To było pewne zwycięstwo. Mizerny statek nie miał szans z mosntrum, druzgocącym galeonem. Łapserdak nie przyzwyczajony do widoku śmierci, tym bardziej nie lawinowej, usunął się z pola bitwy najprędzej, jak potrafił. Nie umknęło to uwadze przetrwałym uczestnikom handlowego rejsu, którzy pognali za nim, chcąc zemsty. Maskował się i taił zaledwie kilka dni. Potem go dopadli, jak wygłodniałe piranie. Został zabity nie dlatego, że tak wiele żyć, a dlatego, że krążące legendy były ułudą.

Ahoj dziewczynko z owłosionymi nogami Czy ukołyszesz mnie do snu niczym

Liked by: ฒ M i d n i g h t Lool Wiktoria Kocham Igirisu † Mìlse † Karolina dylan Lav⭐ co ja tu kurwa robie #KdKlaaaauuuudiaaaa

Mówisz, że masz syntenezję. Możesz opisać w jaki sposób odczuwasz muzykę, imiona, cyfry itd. i podać kilka przykładów?🎶

July 27, 2015

SYNESTEZJA SYNESTEZJA SYNESTEZJA. Nauczę się, obiecuję. Proszę, potraktujcie to jako jednorazowy występek.
Bardzo się sromam. Nigdy nie sądziłam, że jestem nieomylna. Błędy są jednak czymś, co staram się wypielić z mojego myślowego ogródka. Wrócą, to pewny bumerang. Nigdy nie jest jednak miło, gdy takowy pogruchota Ci dotkliwie kruche żebra. Moim uchybieniem było podanie nieprawdziwej informacji sporej grupie ludzi. SYNSTEZJA. Mila i kilka innych osób mają absolutną rację. Tylko głupcy nie przyznają się do przewinień, ja nie zamierzam nim być.
To niełatwe zadanie. Rzuciłaś na głęboką wodę dziecko lękające się morskiej toni, cóż ono zrobi? Tak, jak opisanie sposobu widzenia kolorów czy odczuwania zapachów może być potencjalnie trudną do obejścia przeszkodą, tak ja będę mieć poważny problem z opisaniem mojej nietypowej cechy. To naturalne i instynktowne. Zakopane w tak głębokich, niedostępnych warstwach mózgu, że przypomina wykopanie podświadomości z nieznanego padołu i zamienienie go miejscami z tym, co świadome i oczywiste.
Moja synestezja nie jest tak rozbudowana, jak chciałabym aby była. Chciałabym. Ktoś z odpowiadających wspomniał, iż jest to "najbardziej pożądana choroba świata". Zamieniłabym "choroba", na "patologiczna cecha". Wydaje mi się, że miał rację. To w pewien sposób poszerza okna na świat. Dążę do jego absolutnego zrozumienia i chociaż prymitywne aparaty zmysłowe mi to ograniczają, mogę zbełtać je jak jajka na omlet i widzieć i znać więcej i bardziej, niż inni.
Liczby mają kolory. A same barwy mają przypisane do nich zarodkowe osobowości i różnią się od siebie. Mogłabym z każdej wytworzyć oddzielną postać, gdybym je nieco zmodyfikowała i rozciągnęła, jak obraz w fotoshopie. Czwórka jest zielona i związana z F i łagodnością, sześć jest oranżowe jak landrynki i bardzo śnięte, łącze je z B. Dziewiątka to niespełniony romantyk, statyczny buntownik o ubarwieniu czerwonego wina. Zero jest czarne i rozważne, podatne na wpływy. Przyjmuje aparycję i atrybuty cyfr, obok których stoi. Utożsamia się ze stałym jak dąb Z. Jeszcze jedno: Najprawdopodobniej żaden synestezyk nie powie wam, że ta muzyka sprawia, że jawi mu się wazon pełen zwiędłych lilaków. Wszystko obraca się wokół prostszych i bardziej podstawowych doznań.

Mówisz że masz syntenezję Możesz opisać w jaki sposób odczuwasz muzykę imiona

Liked by: Zagubiony Gniewny Melka Lool langvea Wiktoria Kocham Igirisu karolina † Mìlse † dylan Lav⭐

Czemu postanowiłaś założyć aska? Co cię tu sprowadziło? O czym chciałabyś tutaj pisać?

July 27, 2015

Mam już jeden profil na tym portalu. @LotkaPsotka Niestety, tam dostały się złośliwe chochliki - nieodpowiednie osoby, które zdają się całą swoją cenną uwagę skupiać na tym, aby jakikolwiek błąd, maleńki, nieznaczny mankament ujrzał światło dzienne i kuł mnie w dumę oraz godność. Tam muszę ściągać wodze i napinać zmęczone łydki, aby rumak chłodniejszych myśli nie ujrzał światła dziennego. Zacwałuje dziarsko i bez opamiętania, wywróci i stratuje bardzo wiele osób, które na to nie zasługują.

W samym zarodku, do aska doprowadziła mnie żarliwa chęć kontaktu z ludźmi tego samego środowiska, posiadaczami lalek. W tamtym czasie nie było lepszej opcji na kontakt, niżeli umeblowanie ciasnej kawalerki dla dyskusji w olbrzymim blokowisku profili. W takim celu znalazłam się na tym portalu. Z zatrważająco prędkim biegiem czasu tematy do rozmowy z innymi dziewczynkami, które lubią plastykowe podobizny ludzi wyczerpały się, jakby zbyt eksploatowana studnia. Nie miałam jednak zamiaru wyprowadzać się z mojego domowego zacisza, wolałam zostać. Zaczęłam pisać. O tym, co nawinęło mi się na gorący od ruchu język i o tym, co dostałam od losowych wędrowców.

W tej chwili, na co wypadnie. Raz, dwa, trzy, szukasz Ty! Mam nadzieję, iż będę miała przyjemność opisać moje otoczenie i uporządkować rozjuszone myśli.
Pamiętajcie, drobna karczma na prawo! Jest nieco brudno, jednak jeżeli przypłyniesz galeonem, dostajesz napitek gratis!

Czemu postanowiłaś założyć aska Co cię tu sprowadziło O czym chciałabyś tutaj

Liked by: Coś Vincent Blank Zagubiony Gniewny Lool Wiktoria Kocham Igirisu c w Edzieł ◕‿◕ † Mìlse † Mijoszi

Ahoj!

July 27, 2015

Kiedyś uważałam, że lepiej rozpoczynać bez ceremonialnych powitań. Teraz sądzę, że start bez choćby nikłego dygnięcia czy ukłonu jest niczym rysunek bez szkicu. Niepełen i niepewien, wypełniony skazami, niemożliwymi do usunięcia. Więc: Ahoj. Ahoj żeglarzom internetu, natrafiającym na przystań dziewczynki z owłosionymi nogami. Prawdziwej miłośniczki grotów, foków, sterburt, koi i kej. Prawdziwego morskiego wilka, który mieszkał w prawdziwym kubryku zaledwie kilka dni. Prawdziwego leśnego skrzata, wygłodniale poszukującego ukojenia i ciszy w pachnących, pełnych życia borach. Panienki, którą cieszą włosy na ciele, krzaczaste brwi oraz garbate nosy.
Mam na imię Lena i lubię moje ostatnio coraz częściej słyszane imię tak bardzo, jak lubię komputer, lalki i filozofię. Bardzo. Jestem agnostyczką. Wrze we mnie, gdy uświadamiam sobie, że ów termin jest utożsamiany jedynie z pozycją względem Boga i religii. Ja jestem agnostyczką dla świata. Świata, który jest najlepszą możliwością.

Ahoj

Liked by: zaskroniec Diver ʆɛωʊs ☣Człowiek Skurwiel ฒ M i d n i g h t Coś nora R. __.hello_world.__ xksjxdi

Language: English

4.1

1,266,418 reviews

© Ask.fm 2024