"Czekałam tu, w oberży, nie wypadało mi przecież iść tam, dokąd ty się udałeś, do owego przybytku wątpliwej rozkoszy, a niewątpliwej rzeżączki."
"Jaskier dzielił atrakcyjne kobiety, w tej liczbie i czarodziejki, na przemiłe, miłe, niemiłe i bardzo niemiłe. Przemiłe na propozycję pójścia do łóżka reagowały radosną zgodą, miłe wesołym śmiechem. Niemiłe reagowały w sposób trudny do przewidzenia. Do bardzo niemiłych trubadur zaliczał zaś te, wobec których sama myśl o złożeniu propozycji wywoływała dziwne zimno na plecach i drżenie kolan."
Andrzej Sapkowski, "Krew elfów"

---

- A jakie zajęcia może mieć mała sowa, na którą nikt nie zwraca uwagi? Której nikt nie widzi jak ogłoszenia wiesza na Starej tablicy ogłoszeń, albo zdejmuje czy też jedynie przegłada? - wzruszył lekko skrzydełkami Archimedes, powoli bokiem, przystawiając nogę do nogi przemierzył dystans całej długości tablicy i przysiadł na skraju deski. Z oddali dobiegał dźwięk kopyt koński uderzających o kamienny trakt, a od strony wioski stłumione rozmowy mieszkańców, przez które przebijał się jazgot szczekającego burka.
- Z niezwykłym uporem i prawdziwą pasją obserwuje Wiedźmina @Ravix_z_Czteroroga i jego towarzyszy. Ostatnio zwłaszcza taka pierdołę z piórkiem ptasim przykuła moją uwagę. - na wzmiankę o piórkiem Archimedes skrzywił się oburzony, bo cóż to za dekoracja dla człowieka. Jedynie pełne opierzenie, jakie posiada on dodaje szyku i ma największy sens.

---

"Potrzebuję dla mojej ballady tytułu. Ładnego tytułu.
– Może „Kraniec świata”?
– Banalne (...) Hm... Niech pomyślę... „Tam, gdzie...” Cholera. „Tam, gdzie...”
– Dobranoc – powiedział diabeł.
Andrzej Sapkowski "Ostatnie życzenie"

View more

W @kaer_morhen_kaedwen ostatnio ucichły nawet wiatry dmące pomiędzy szczelinami starych murów wiedźmińskiej szkoły. Zapomniano już o nich!
A może nie?
Może czas na spojrzenie w przeszłość, wspomnienia tego co było i tego co mogłoby być dziś?
Szum skrzydeł rozpostartych na wietrze, maleńkich skrzydeł zbliżających się do jednej z wież był w tej chwili wszystkim co zakłócało ciszę.
Archimedes okrążył wieże spoglądając na opuszczone miejsce... zdawałoby się, że opuszczone. Sowie oczy roztwarły się o wiele szerzej kiedy z góry, na dziedzińcu przy dogasającym ognisku siedział @papa_vesemir Sowa zatoczyła nad nim koło zwracając na siebie uwagę i przysiadła lądując z gracją wytrawnego lotnika na pieńku drzewa na przeciw Vesemira, najstarszego z wiedźminów.
- Myślałem, że tu już nikogo nie ma... że wszystko zmieniło się bezpowrotnie... - Archimedes nie mógł wyjść z podziwu na widok Vesemira.
- Czego wypatrywałeś z góry??
- Wiedźmińskiego świata... - odparła sowa. - Sławnego Wiedźmina @Ravix_z_Czteroroga ...Ukochanej Wiedźmina @cierpka_jak_agrest_slotka_jak_bez ...Matki Wiedźmina @dvisenna7413 ...Dobrej duszy zastępującej matkę wszystkim @matka_n ...Wroga @vfortz3031052 ...Zadziornego elfa @bloedevrse ...bezwzględnego Oficera @KVPIECKORZENNY ...Wytrwałej @driadschild ...Lojalnego Barda @NIGHTINGVLE__PRINCE ...I wielu innych...
https://www.youtube.com/watch?v=2EqpstN06wg

View more

"[Jarre] - Mówiono że zwycięstwo w tej wielkiej wojnie (...) jest ważne, bo jest to wielka wojna, która położy kres wszystkim wojnom. (...)
[Yarpen Zigrin] - Synu (...). Spójrz. Tam przy szynkwasie siedzi Evangelina Parr. Jest ona, trzeba przyznać, pokaźna. Ba, nawet wielka. Ale mimo jej rozmiarów ponad wszelką wątpliwość nie jest to kur*a zdolna położyć kres wszystkim kur*om."
(Andrzej Sapkowski "Pani Jeziora")

---

- "Oczytywać" czy oglądać ludzkie wojny? Podstawowe to dla sowy pytanie. - Archimedes przespacerował się po gałęzi drzewa będącego mu ostatnio za dom. Skrzydła miał złożone, jak ludzie składają ręce za plecami w geście zastanowienia. Jednak Archimedes nie zastanawiał się nad tym co odpowiedzieć, on wiedział, ale pozory zadumy chciał stworzyć.
- Ehhh jeszcze nie jesteście na tyle mądrzy, żeby wojną pod żadną postacią się nie interesować.

View more

– Kto to zamieszcza. – naburmuszona sowa przedreptała po szczycie Tablicy Ogłoszeń pomlaskując swoim małym dziobem i kręcąc głową z niedowierzaniem. Archimedes nigdy nie podejrzewał ludzi o zbyt duże pokłady rozsądku, ale żeby aż tak... Sówka pochyliła się nad tablicą i zaczęła czytać, z każdym kolejnym ogłoszeniem buzowała w niej mieszanka niezażenowania z dzikim rozbawieniem.

---

OGŁOSZENIA DROBNE:
„Złodzieju kota Boczka bądź na wieki przeklęty i cierp katusze. Młynarz Bernard"
„Grabarz szuka pracy! Miejsce obojętne”
„Poszukuję chłopa co się mu zdarza w soboty i niedziele być trzeźwym. Na wesele, coby rodzina spokój mi dała.”
„My nie drzemy Twoich ubrań na tarce, czy kamieniu. My robimy to ręcznie! Oxenfurcka pralnia Pianka”
"Pragnących mieć przerąbane obsługujemy całodobowo. Tartak Drwalik"
"Kupiec z Morskiego bazaru w Cidaris przyjmie Żywą osobę do pracy, na stałe. Ponurakom dziękujemy."

View more

Natenczas Wiedźmin Geralt chwycił na plecach przypięty
Swój miecz srebrny, długi, zimny, ciężki
Jak wąż boa, oburącz zacisnął się na rękojeści,
Nabrał powietrza w płuca, w oczach krwią zabłysnął,
Oczy szeroko roztworzył, wciągnął w głąb pół brzucha
I do płuc wysłał z niego cały zapas ducha,
I zagrzmiał: głos jego jak wicher, wirowatym dechem
Niesie w Brokilon pomstę i podwaja echem.
Umilkli najeźdźcy, stali szczwacze zadziwieni
Mocą, czystością, dziwną potęgą w gardle.
Wiedźmin cały kunszt, którym niegdyś w Kaer Morchen słynął,
Jeszcze raz przed oczyma Zarazków rozwinął;
Napełnił wnet, ożywił knieje i dąbrowy,
Jakby psiarnię w nie wpuścił i rozpoczął łowy.
Bo w głosie jego była łowów historyja krótka:
Zrazu odzew dźwięczący, rześki: to miecz jego w walce;
Potem jęki po jękach skomlą: to poległych jęki granie;
A gdzieniegdzie ton twardszy jak grzmot: to przeklinanie.

---

Tu się zatrzymał, lecz miecz oburącz już trzymał;
wszystkim się zdawało,
Że Wiedźmin wciąż naciera jeszcze, a to oczy zwodniczo kłamały.

---

Ruszył w bój znowu; myśliłbyś Wirusy, że miecz kształty zmieniał
I że w rękach Geralta to grubiał, to cieniał,
Udając głosy zwierząt: świst miecza w wilczą zamiecię
Przeciągając się, długo, przeraźliwie wyje,
Znowu jakby wilcze rozwarłszy się garło,
Ryknął; potem pomruk watachy wiatr rozdarło.

---

Tu się zatrzymał, lecz miecz oburącz już trzymał;
wszystkim się zdawało,
Że Wiedźmin wciąż naciera jeszcze, a to oczy zwodniczo kłamały.
Wysłuchawszy wojennej arcydzieła sztuki,
Powtarzały je dęby dębom, bukom buki.

---

Atakuje znowu: jakby miecz sam w sobie był srogi,
Słychać zmieszane wrzaski szczwania, gniewu, trwogi,
Zarazków, psiarni i COVIDA; aż Geralt do góry
Podniósł miecz, i tryumfu ciosem uderzył z góry.

---

Tu się zatrzymał, lecz miecz oburącz już trzymał;
wszystkim się zdawało,
Że Wiedźmin wciąż naciera jeszcze, a to oczy zwodniczo kłamały.
Ile Wirusów, tyle trupów znalazło się w borze,
Jedynie drzewa pieśń jęków niosą jak z choru do choru.
I szła muzyka poległych, coraz dalsza,
Coraz cichsza i coraz czystsza, doskonalsza,
Aż znikła gdzieś daleko, gdzieś na niebios progu!
Tak Wiedźmin Geralt z Rivii do boju z pandemią stanął…
(oryginał oczywiście to: Fragment "Pana Tadeusza", "Natenczas Wojski..”)

---

- Może więcej książek nie przeczytałem. - odparł spokojnie Archimedes. Mała sówka uniosła łapkę w górę i podrapała się demonstracyjnie po swoim zapierzony uchu.
- Ale na pewno miałem dużo czasu na dopracowanie swoich innych zalet… sarkazmu i kreatywności. Geralt i Eskel z Merigold świadkami. …

View more

„Uliczki dniem i nocą rozbrzmiewały muzyką, śpiewem, brzękiem kielichów i stukiem kufli, wiadomo bowiem, że nic nie wzmaga pragnienia tak, jak proces przyswajania wiedzy. Pomimo iż zarządzenie rektora zabraniało studentom i bakałarzom picia i hulania przed zapadnięciem zmroku, w Oxenfurcie pito i hulano całą dobę, na okrągło, wiadomo bowiem, że jeśli coś może wzmóc pragnienie jeszcze silniej niż proces przyswajania wiedzy, to tym czymś jest pełna lub częściowa prohibicja.” (A. Sapkowski „Krew elfów”)

---

- Pięćdziesiąt procent świąt już za nami. Kaer Morhen trzyma się bardzo dzielnie i wytrwale. Jeszcze zostało parę ciast i sałatek, ale śledzie Wiedźmini wywlekli już wszystkie... - mieszkaniec poddasza wiedźmińskiego siedliszcza, mała, przemądrzała sowa o rozwiniętym świńskim i sarkastycznym humorze podniosła się z miejsca zajmowanego przez siebie jeszcze kilka chwil wcześniej na zadzie konika bujanego. Archimedes nastroszył się, wstrząsnął piórami i przez kilka sekund wyglądał, jak pierzasta kulka. Kiedy burza piór opadła ruszył wzdłuż pleców konika aż do jego grzywy, po czym wspiął się po końskim włosiu i siadł na czubku głowy, pomiędzy uszami. Konik przechylił się na swoich płozach w dół, ale nie przewrócił.
- Z przeczytanych przez mnie pozycji w te święta mam na koncie etykiety na butelkach napojów różnorakich. Na większości wystarczyłoby napisać "To nie jest picie" albo "Nie nadaje się do świadomego spożycia", zwłaszcza to co przywlókł Regis. Myślałem, że mi dziób upali! - wstrząsnął głową gwałtownie, aż konik lekko drgnął.
- A ile tego mogło być w tej nakrętce?? Co do czytania... się nadrobi!!

View more